Family Diary Persoonlijk

Zwangerschapsupdate week 38

19 mei 2015
Zwangerschapsupdate week 38-GoodGirlsCompany-zwnger-stemmingswisselingen-vluchtkoffertje-bed op klossen

Tijd voor zwangerschapsupdate week 38.  Ik hoef nog maar 9 dagen. Nou ja, zo reken ik. Het kan natuurlijk altijd langer duren, maar ik hoop dat dit niet het geval is. Ik ben nog nooit heel erg overtijd geweest dus hoop het er deze keer ook een beetje fatsoenlijk vanaf te brengen. Hoe ik mij voel ik heel wisselend. Vorige week zat ik blakend van gezondheid bij de verloskundige. Deze week ik alles weer gewoon bagger. Ik voel me dik, lusteloos en die verrekte hormonen maken dat je emoties alle kanten op gaan.  Hoewel ik deze hele zwangerschap echt geweldig gezond gegeten heb, lijkt dat helemaal over. Wat heb ik trek in ongezonde troep. Vooral zure snoepjes!
Toch probeer ik het en beetje onder controle te houden. Het beste middel daar tegen is door het niet te kopen. Als ik het koop, moet die zak ook in 1 keer leeg. Op is op ik ga niet telkens opnieuw naar de winkel rijden. En gek genoeg is mijn man er ook niet heel gevoelig voor als ik zeg dat ik ‘iets’ wil hebben. Dan is het al snel dat ik zelf mee mag om het te halen. Zo zaten we afgelopen weekend laat op de avond bij de snackbar. Ik met een milkshake hij met ijs. Het idee was leuk en de milkshake was lekker maar in en uit de auto kruipen was niet mijn ding.

Het gaat Wisselend

Waar ik deze zwangerschap soms zo verbaasd van kan staan, is dat het zo met ups en downs gaat. Ik kan er geen pijl op trekken. De ene dag gaat het goed, blaak ik van gezondheid. Doe ik netjes de was en vind ik zelfs koken leuk. De volgende dag strompel ik met een pijnlijk gezicht door het huis omdat mijn bekken niet lekker voelt. En lukt het maar amper om genoeg motivatie uit mijn tenen omhoog te trekken om iets ongeïnspireerds op tafel te pleuren. Geheel tegen mijn gewoonte in hebben we afgelopen week pizza, pannenkoeken en patat gegeten. Yep, ik schaam mij. Maar ooit komt de tijd dat we weer netjes fatsoenlijk volgens de schrijf van 5 eten.

Dat geldt ook lichamelijk. In principe was de baby halverwege maart al ingedaald. Maar afgelopen week viel me op dat ik weer beter kon lopen. Opluchting. Ik ging zelfs met beide meiden zwemmen. Echt een aanrader om te doen als je zwanger bent! (Okay let niet op die belachelijke badpak die ik aanhad waarvan tijdens een golfslagbadsessie ook nog een bandje losschoot). De dag erna zat ik bij de verloskundige en wat bleek? De baby was weer minder ingedaald. Dat verklaarde dus waarom ik weer normaal kon lopen en soepel uit bed kwam.  Dus daar zat ik stralend en blakend in het kamertje. Net alsof het een piece of cake was. Ja, om eerlijk te zijn vond ik het helemaal nog niet erg dat er geen baby in zicht was. Zo zou ik het echt nog wel even volhouden. Dat was toen. De dag erna besloot baby weer met grof geweld onder te duiken. En daarbij natuurlijk niet mijn bekken te sparen.

Kluizenaarsbestaan

Iedereen die bij het zien van mij inmiddels blaat “de laatste loodjes”, kan ik wel aanvliegen. Ik heb het nu echt genoeg gehoord.  Ook is het grappig dat sommige mensen nu pas door hebben dat ik zwanger ben. Daarbij heb ik het voornamelijk over ouders op de school van mijn dochters. Om te voorkomen dat ik nu allerlei verplichte  clichégesprekjes moet voeren, zit ik in deze fase van het derde trimester erg graag binnen. Beetje bloggen, series kijken, tv kijken, slapen of in bad. Alles om de tijd te doden en weer een dag achter mij te laten die mij hopelijk dichterbij de bevalling brengt.

Voorbereidingen treffen voor de bevalling

Daarnaast zijn er natuurlijk ook de laatste voorbereidingen. Het bed staat als weer weken op klossen. Ik kan met behulp van trapje in bed komen. Heb inmiddels een matrasbeschermer onder het hoeslaken gelegd voor het geval dat… Dat vluchtkoffertje is nu echt gepakt. De adressenlijst voor geboortekaartjes is klaar. En afgelopen zondag heb ik met de meiden verschillende alternatieven bedacht voor beschuit met muisjes. Met hun inbreng heb ik een aantal kraamtraktaties in elkaar geflanst waarvan je aankomende vrijdag op Foodie Friday het resultaat ziet.

Ondertussen heeft manlief zich verdiept in hoe je een Maxi-Cosi in de auto vastzet. De kinderwagen in- en uitklapt en welke papieren hij mee moet nemen. Last van nesteldrang of poestgedrag heb ik niet. Okay het is irritant dat ik een week zonder wasmachine zat omdat hij kapot is, maar ik doe gewoon mijn ogen dicht voor de stapel was. Terwijl man opeens raamwerk afneemt, het onkruid in de tuin wiedt en andere dingen die al weken liggen en waarbij ik de hoop al heb opgegeven, sla ik hem nu meewarig gade. Die baby komt ook echt wel zonder dat mijn ramen blinken.

Geen bal aan

De dag voor Moederdag kreeg ik zo’n gymbal. Tijdens de verschillende zwangerschapscursussen had ik  zo’n ding al regelmatig uitgeprobeerd. Het ziet er misschien niet uit, maar ik vind het heerlijk zitten. Wie ’s avonds langs ons huis loopt en naar binnen kijkt, kan mij regelmatig op deze bal zien zitten terwijl ik tv kijk of gewoon lekker niks doe. ’s Avonds laat ik hem door man naar mijn kamer brengen. Omdat ik weer zo stijf ben als een plank, ga ik ‘s ochtends eerst 5 minuten op mijn bal zitten oefeningen doen. Er na toe lopen is al een hele opgave als ik net uit bed kom. Het is meer een soort voetje voor voetje schuifelen waarbij de geest wel wil maar het lichaam dramatisch achterblijft. Als ik dan eindelijk als schoorvoetend en knullig wankelend het ding bereikt heb, ga ik zitten.  Beetje draaikonten op dat ding, kijken hoever je bekken nog mee kan rekken. Geloof het of niet, maar na een sessie van 5 minuten ben ik weer als herboren. Kan ik normaal opstaan en weer redelijk normaal lopen.  Wat wel handig is want nu de meivakantie weer over is, moet ik de zoldertrap op de meiden uit bed halen, mij aankleden, de ochtendspits doen en ze naar school brengen.

Hopelijk nog 9 dagen te gaan!

  • Reply
    conchita
    19 mei 2015 at 22:55

    Ik hoop voor je dat de baby zich snel aandient. Ik leef met je mee. het is voor mij inmiddels alweer 10 maanden geleden maar ik vond de laatste weken echt heel zwaar. Het was echt een verlichting toen ik bevallen was. Ik ga voor je duimen!! Liefs, Conchita

  • Reply
    Tamara
    19 mei 2015 at 21:43

    Ik hoop met je mee dat je dame snel komt! Ik weet heeel goed hoe je je voelt!
    Stiekem vind ik het ook heerlijk hoor, gewoon niet sociaal doen. Ik heb geen behoefte eraan om mensen te zien en spreken doe ik wel via whatsapp ofzo, maar verder niet! Haha!
    Ik ben trouwens zoooooo blij dat mijn bed niet op klossen hoeft. Ik kom er nu al niet uit! Haha

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

[instagram-feed feed=2]