“Je hebt de magische grens bereikt”, feliciteerde mijn verloskundige mij. “Of ben je daar niet zo mee bezig?” Ik antwoordde eerlijk van niet. Maar ik besef nu wel heel goed dat ik nog 10 weken heb om alle klaar te maken. Het laconieke ‘dat komt nog wel’ heeft plaats gemaakt voor spijkers met koppen slaan. Het kraampakket van de verzekering staat al weer 2 weken op mijn slaapkamer. Ook heb ik een babyuitzetlijst gemaakt. Langzaam maar zeker worden steeds meer rode vakjes groen. Heerlijk overzichtelijk. In deze zwangerschapsupdate week 30 lees je wat ik de afgelopen week deed.
In de afgelopen maanden bezocht ik mijn verloskundige 1 keer per maand. Maar nu ik 30 weken zwanger ben, is dat veranderd naar 1 keer in de 3 weken. Daarbij moet je niet denken aan lange bezoeken. Vaak sta ik binnen 20 minuten gewoon weer buiten. Sikkelcelziekte of niet deze zwangerschap verloopt redelijk volgens het boekje. Wat betekent dat er naast gewone zwangerschapskwaaltjes niet al te veel bijzonderheden zijn te melden. Ik moest mijn suiker laten prikken omdat dit een procedure is voor mensen van Niet Westerse afkomst. Maar zoals verwacht heb ik geen suikerziekte of last van zwangerschapsdiabetes. Of de medicijnen tegen mijn lage ijzer nu aanslaan of dat het een placebo-effect is; ik voel me beter. De benauwdheid is weg en ik kan sporten en bewegen zonder dat ik na lucht moet happen.
Vorige week ben ik ook eindelijk met de babykamer begonnen. De meubeltjes staan er al weer een tijdje. Nu wil ik graag een muurschildering hebben op 1 muur. Dat betekende dat ik het spachtelputz muurtje moest egaliseren. Een klusje waar ik mijn hand niet voor omdraai. Ik deed het eerder al bij de kamers van miss B en miss G. Eerlijk gezegd vind ik het wel leuk om af en toe zelf een beetje in huis te klussen. Sinds mijn verhuizing vorig zomer kan ik nu zonder hulp egaliseren en behangen. Dat voelt toch heel stoer. Maar helaas bleek de muur egaliseerpasta niet helemaal voldoende. 4 bouwmarkten later had ik nog niet het goede spul. Ook manlief heeft het niet kunnen vinden. Maar the show must go on. Vandaar dat we zo goed en zo kwaad als het gaat maar met dit nieuwe spul aan de slag gingen. Helaas nog niet helemaal tot mijn tevredenheid.
Maar ik had andere dingen om mij deze week druk om te maken. Zo liep ik een fikse maag- darminfectie. “Het heerst”, zeiden bekenden bemoedigend. Daar had ik natuurlijk niks aan. Als je zwanger bent heb je sowieso wat minder weerstand. Herstellen van een virusje duurt eindeloos. En je ontdekt ook opeens hoeveel medicijnen je dus niet mag hebben nu je zwanger bent. Dus leed ik in stilte in mijn bed. Gelukkig was ik zo moe dat ik ook veel sliep en geen tijd had voor frustratie. Inmiddels gaat het gelukkig weer beter en hoop ik dat ik nu antistoffen aangemaakt heb. Naast mijn persoonlijke leed was er natuurlijk nog meer leed deze week. K3 ging uit elkaar. En als meisjesmoeder besefte ik dat ik een dochter ga opvoeden die geen ‘mamasé’ zal zingen. Ik weet nog helemaal niet zo zeker of ik dat wel erg vind.
Eind deze week hakken we de knoop door over de babynaam. Mijn handige tabel en handleiding voor een babynaam zijn nog erg leeg. Ik kan mijzelf er maar niet toe zetten om nu definitief een naam te kiezen. Ik heb vele ideeën en inspiratie maar om nu definitief een top 5 te maken vind ik best lastig. Gelukkig heb ik nog een paar dagen.
No Comments