Jeej! Ik heb de magische grens van 28 weken gehaald. Toen ik voor de eerste keer zwanger was, keek ik erg uit naar deze mijlpaal. Volgens de informatie die ik toen had, was dit de kritieke grens waarop een baby geboren kon worden. Elke week dat het langer in je buik blijft, is natuurlijk beter. Maar je moet ergens een grens stellen. De laatste keer dat ik een zwangerschapsupdate schreef was met de 20 weken echo. Je weet dus al ik een derde dochter verwacht. Ook kon je lezen dat we een babykamer hebben gekocht. Hoe mijn sikkelcelziekte zwanger zijn tot een uitdaging maakt. En mijn afwegingen voor borst-of flesvoeding. Maar toch, het is 8 weken later en misschien vraag je je wel af “Hoe gaat het nu met Josan?” Ga eens lekker zitten en dan klets ik je even bij in deze zwangerschapsupdate week 28.
Met mij gaat het eigenlijk wel goed. Ja, dit klinkt enigszins twijfelend, maar ook ik ben redelijk verbaasd over hoe het gaat. Maar het voelt heerlijk na die weken van weinig energie, flauwte en mij op onverklaarbare wijze niet lekker voelen. Okay de bijwerkingen van de medicijnen zijn niet om over op dit blog te schrijven. Maar toch: we leven. Ik luister goed naar mijn lichaam en dat scheelt. Slapen gaat redelijk. De slapeloosheid lijkt weer even tijdelijk afwezig. Wel voelt opstaan elke ochtend alsof ik fanatiek gesport hebt. Ik heb spierpijn van hier tot Tokyo.
Dus over mij valt niet zoveel te melden. Natuurlijk heb ik net zoals andere zwangere vrouwen een beetje last van zwangerschapskwaaltjes, maar die horen er bij. Been there done that.
Waar ik gek van word
- Wat heb jij een kleine buik. Bij de andere twee zwangerschappen kwam ik meer dan 20 kilo aan. Gelukkig verloor ik dit gewicht vrij snel. Toch staat het in schril contrast met de 7 kilo die ik nu ben aangekomen. Met mijn petite figuurtje meent men al snel daar een mening over te moeten geven. Als ik geld zou vragen van iedereen die zonder blikken of blozen zegt “Wat heb jij een kleine buik”, was ik nu rijk.
- Jeuk!!! Okay het is minder dan de vorige keer, maar door die hormonale veranderingen is mijn huid verschrikkelijk droog. Gek word ik er van. Binnenkort een blog over mijn zwangerschapsfavorieten tegen een jeukerige huid.
- Anderen die weten hoe je je als zwangere vrouw voelt. Yep ik weet het. Zwangere vrouwen zijn labiel, vreselijk emotioneel en eten alles wat los en vast zit. Althans dat is wat anderen je vertellen. En ze schromen ook niet om je man dat te vertellen. Dan kan hij vast uitkijken voor het hormonster. Voorheen ook wel bekend als zijn vrouw. Zelf heb ik daar niet zo’n last van. Goed slapen, veel afleiding en de hulp en ondersteuning van mijn man zorgen er voor dat ik als zwangere vrouw erg lief ben, positief ingesteld en vol energie zit.
- Het niet kunnen eten van rijst. Aan het begin van mijn zwangerschap heb ik zo vaak de toiletpot gezien dat alleen al de gedachte aan rijst me misselijk maakt. Gelukkig zijn er genoeg andere granen die ik kan eten: Tarly, Quinoa, Cous cous, Bulgur. Heerlijk afwisselend en voedzaam. Gelukkig heb ik sinds een tijdje weer zin in rijst. Ik heb het geprobeerd en het gaat heel goed.
- “Hoe lang moet je nog?” . Twaalf weken. Op basis van de andere zwangerschappen heb ik echt niet de illusie dat deze baby eerder komt. Raar om reacties van anderen te horen die denken dat zodra je over de helft bent je niks meer kan. Ik mag het niet hopen want ik moet nog wel wat dingen voor de baby-uitzet kopen. De babykamer moet nog geschilderd worden. Samen met mijn man naar puf-cursus en oh ja nog wat sociale verplichtingen afwerken de komende maanden.
- “Nu moet je nog doorgaan voor een jongetje”. Nee, dat moet ik niet. Ik blijf me verbazen over hoe vanzelfsprekend mensen het vinden dat je kinderen krijgt. Waar anderen na jaren medische rompslomp dankbaar 1 kind in hun armen sluiten, ben ik er al gezegend met 2. Meisje nummer 3 is ontzettend welkom. Maar zoals de paus laatst al zei “We zijn geen konijnen. Het gaat niet om het aantal kinderen maar om verantwoordelijk ouderschap.” Ik geniet van 19 kids and counting maar ik ben dankbaar met de 2 die mij gegeven zijn. Met de balans die ervaar in tijd voor mijzelf en onverdeelde aandacht voor hen.
Mijn leven is goed en daar ben ik dankbaar voor.
No Comments