Geslachtsvoorkeur | Waarom ik na 3 dochters weer op een meisje hoop

Geslachtsvoorkeur is een taboe. Toch heeft een groot deel van de zwangere vrouwen voorkeur voor een jongen of meisje. En heeft het teleurgesteld zijn in het geslacht van je baby ook een naam: gender dissapointment.  Nu de zwangerschap vordert krijg ik ook steeds vaker de vraag wat ik hoop te krijgen. Als het aan mij ligt is dit een meisje. Want hoe meer ik over een jongetje nadenk hoe meer ik tot de conclusie kom: ik kan daar echt niks mee!

Geslachtsvoorkeur voor een meisje

Met maar liefst 3 dochters in huis, is ons huishouden een echt meidenhuishouden. En denk ik dat ik mijzelf inmiddels wel een echte meisjesmama mag noemen. Heerlijk vind ik het en ik zou niet anders willen. Meisjes presteren beter dan hun schooladvies en jongens niet. Jonge vrouwen plannen beter dan jonge mannen. Voor het doorgeven van achternaam is het ook niet meer nodig want je kan je eigen naam houden. Kortom: the future is female. En ik heb mijzelf altijd gezien als opvoeder van een volgende generatie sterke vrouwen.

Vandaar dat mijn dochters onafhankelijkheid, een goede opleiding, assertiviteit en breken met genderrollen en verborgen seksisme met de paplepel krijgen ingegoten. Ze lezen boeken voor rebelse meisjes, die prinsessenfase is gematigd roze, op Netflix hebben we een categorie met films met sterke vrouwelijke hoofdpersonen en stompzinnigheid als K3 komt er niet in.

Ik grapte altijd dat ik geen jongetjes kan maken. Waardoor anderen zich ongemakkelijk voelen of proberen je op te beuren. Niet nodig want ik heb niet het gevoel dat ik wat mis. Ik weet hoe ik meisjes wil opvoeden en verwachtte dat de vierde ook gewoon in die pas zou meelopen. 

Help, een zoon?!

Maar nu de Chinese geslachtskalender als geslacht een jongen aangeeft. Ik in de 10de week droomde dat ik een jongen kreeg. (en het daar teleurgesteld over was). En mijn misselijkheid en cravings anders zijn dan de vorige zwangerschappen, begint de paniek aardig toe te slaan. HELP, STRAKS KRIJG IK EEN ZOON!!!! 

Wat jarenlang een ver van mijn bedshow was, lijkt opeens een schrikbarende realiteit te kunnen worden. En als ik eerlijk ben: ik heb helemaal niks met jongetjes. Geslachtsvoorkeur is in mijn huis een echt ding. De zussen willen graag een zusje. Ik vind jongenskleding helemaal niet leuk. Ik heb allang een meisjesnaam op het oog, maar voor jongensnamen blijft de lijst opvallend leeg. Ik zie mezelf gewoon niet langs de lijn staan bij voetbal. Dinosaurussen, auto’s, Marvel helden en dat soort dingen snap ik niet. Dat hele fysieke van stoeien en vechten zorgt voor opgetrokken wenkbrauwen. En last but not least: ik vind het heerlijk dat als het nu in huis verdacht stil is er 90% kans is dat de meiden zoet zitten te spelen. In plaats van dat de boel afgebroken wordt.

Verkrampt doen over gender

Nu weet ik dat we in een tijd leven waarin we sowieso wat verkrampt doen over geslacht. We geven er allerlei creatieve draaien aan om vooral maar te voorkomen dat je opvoeding te veel roze of blauw wordt. Verder heb je dan ook altijd nog de groep die zich geen houding weet, met het ongemakkelijke gegeven dat een zwangere vrouw een geslachtsvoorkeur kan hebben. Dus maar meteen roept “Als het maar gezond is en je mag blij zijn dat je sowieso een kindje kan krijgen”. Op Facebook leidt een gesprek over geslachtsvoorkeur binnen no-time tot hele persoonlijke verhalen vol vruchtbaarheidsproblematiek en traumatische IVF trajecten.

Maar zoals mijn kinderen vertellen dat kindjes in Afrika geen eten hebben, niet leidt tot dankbare kinderen die hun bordjes leegeten. Haten op anderen jezelf niet succesvoller of gelukkiger maakt. Zo zorgt mij vertellen dat ik blij moet zijn omdat jij geen kinderen kan krijgen er niet voor dat je vruchtbaarder wordt. 

Voorkeur voor een geslacht

Zoals je zwangerschap of zwanger zijn kan haten, maar niet je baby kan dat ook wat betreft gender. Teleurgesteld zijn in het geslacht van je kind, is iets anders dan teleurgesteld zijn in je baby. Immers een baby is een baby. Maar de teleurstelling gaat vaak over bepaalde dingen die soms samenhangen met het geslacht. Zoals je er als jongensmama oprecht verdrietig over kan zijn dat je nooit met een dochter zal tutten, gezellig Girlmore Girls zal kijken of een trouwjurk zal uitzoeken. Het heeft te maken te afscheid nemen van bepaalde toekomstdromen, verwachtingen en de nieuwe realiteit omarmen. En misschien als je dat doet, ontdek je iets nieuws over jezelf wat je nog niet wist.

Op dit moment forceer ik mijzelf dan ook niet om iets leuk te vinden wat ik niet leuk vind. Ontdekken dat je er eventueel naast zat, ontstaat toch door ervaring. En op dit moment kan ik die ervaring niet opdoen. Mocht ik toch een zoon krijgen wie weet denk ik er na een paar maanden wel anders over. Ik heb in elk geval de echo voor de geslachtsbepaling ingepland.

Ook leuk om te lezen:

• Genderneutraal is uit gendercreatief is in
• Gender dissapointment | als je teleurgesteld bent over het geslacht van je baby