Zouden kinderen een dubbele achternaam moeten krijgen? De naam van zowel de vader als de moeder? Dat kinderen vroeger de naam van de vader kregen is logisch. Toen werd het merendeel van de kinderen nog binnen het huwelijk geboren. Maar sinds dat niet meer het geval is, waarom is het dan zo dat meer dan 80% van de kinderen de naam van de vader krijgt? Ik vind het onlogisch en vertel je tegen welke obstakels ik regelmatig oploop… .
Toen ik zwanger was van Miss G hebben we het natuurlijk ook over de achternaam gehad. Ook al was ik toen getrouwd en droeg ik destijds de naam van mijn man. We keken ook naar mogelijkheden om ons kind allebei onze achternamen te kunnen geven. Een dubbele achternaam dus. Maar die mogelijkheid was er niet. Je kan kiezen tussen óf de naam van de moeder óf de achternaam van de vader. We kozen voor die van de vader. Een keuze waar ik tot aan vandaag de dag nog steeds nadelige gevolgen van ondervind.
Inhoud van dit blog
Een dubbele achternaam
Toen voorzag ik het natuurlijk niet. Maar na een huwelijk van meer dan 7 jaar (toch de 7 years itch) besloot ik er een punt achter te zetten. Wat van mij was, bleef van mij en wat van hem was van hem. De zorg over de kinderen verdeelden we. Al weer 5 jaar verdelen ze hun tijd tussen mijn huis en zijn huis. En dat gaat goed. Alleen die achternaam…
Doordat mijn kinderen niet mijn achternaam hebben, is er ook niet direct een link met mij. Ik moet altijd een stapje extra zetten om duidelijk te maken dat ik de moeder ben. Zeker het eerste jaar waarin ik veel werkte, de kinderen voor schooltijd op school bracht en ze ver na schooltijd ophaalde, was ik als moeder niet altijd even zichtbaar. Duurde het een tijdje voordat ook leerkrachten duidelijk hadden wie de moeder nu is. Als ze het weten, is het meestal wel duidelijk. Maar het is wel een extra stapje die ik elk schooljaar moet zetten. En waar ik op moet blijven letten.
Waar ik tegen aanloop omdat mijn kinderen geen dubbele achternaam hebben
Doe ik dat niet? Dan kan het zijn dat ik belangrijke informatie mis. Zoals anderhalf week geleden. Mijn dochter wilde mee doen aan een buitenschoolse activiteit. De dag ervoor had ik al 1 uur tevergeefs in de kou met haar zussen gewacht. Toen ik de dag erna ontdekte dat haar activiteit weer 3 uur uit zou lopen, was ik er klaar mee. Het doorkruiste volledig mijn agenda. Dus kon ze niet meedoen. Jammer want als ik het van tevoren geweten had, had ik er beter op in kunnen spelen. Nu bleek school wel informatie te hebben verzonden, alleen was die naar haar vader gestuurd. Hij had de 10 minuten gesprekken gedaan dus was zijn gezicht bekend bij de juf. Blijkbaar wist ze (nog) niet dat wij niet meer bij elkaar zijn. Uiteindelijk kreeg ik de informatie wel maar dat was helaas te laat om er ook echt iets mee te kunnen doen.
Ook wanneer ik op vakantie ga is het een extra stapje. Ons reisbureau drukte ons op het hart papieren te regelen waarin ik zwart op wit had staan dat hun vader toestemming gegeven had voor onze reis over de grens. Je wilt niet op Schiphol strandden. Laat het maar eens even inzinken: een stiefmoeder met dezelfde achternaam krijgt waarschijnlijk zonder al te veel moeite mijn kinderen mee naar het buitenland. Er zal geen haan naar kraaien of ik daar als moeder toestemming voor gegeven heb. Simpelweg omdat ze dezelfde achternaam heeft. En dat is eigenlijk best wel een beetje krom. Niet?
De nadelen van één achternaam
De nadelen van als je kind één achternaam heeft, wordt vaak pas zichtbaar als je niet meer bij elkaar bent. Maar de nadelen zijn niet alleen praktisch maar ook van emotionele aard. Sylvie Meis gaf eerlijk toe het verschrikkelijk te vinden niet meer hetzelfde te heten als het kind dat je gebaart hebt. Een van de redenen waarom ik er bij mijn tweede huwelijk niet voor koos om de naam van mijn man aan te nemen, zit hem ook in dat mijn dochters anders als buitenbeentjes met zijn tweeën een andere achternaam zouden hebben. Dat lag best gevoelig bij ze. Ik wilde niet het idee laten ontstaan dat ik met een nieuwe man en nieuwe baby aan een nieuw leven begonnen ben.
1 op de 3 relaties gaat uit elkaar. Terwijl je hypotheek en heel veel andere dingen met je leven kunnen mee bewegen geldt dat niet voor de keuze van achternaam. Eigenlijk vind ik dat best gedateerd. En in Europese landen om ons heen is het mogelijk.
Echte Keuzevrijheid
Wanneer het om achternaam gaat, zegt men dat we kunnen kiezen. Maar is dit eigenlijk wel echt zo? Het kind dezelfde achternaam geven als de vader, heeft ook met een stukje erkenning te maken. Als je niet getrouwd bent, wanneer je een kind krijgt, moet de vader de baby erkennen. En voor wat hoort wat. Toch? Natuurlijk is het mooi dat meer dan 50% er voor zou kiest om de kind de achternaam van de vader te geven. Maar als ik naar mijzelf kijk, had ik graag de mogelijkheid gehad om mijn kinderen ook mijn achternaam te geven. Allemaal dus ook Miss C met wiens vader ik nu getrouwd ben. Terwijl ik heel bewust mijn eigen achternaam hield. Waarom heb je niet de mogelijkheid om te kiezen dat je niet of het een of het ander wilt. Maar én. Omdat een kind niet alleen van de vader is maar ook van de moeder. Omdat een kind je meer verbindt dan een boterbriefje. Mag dit dan misschien ook duidelijk in de achternaam zichtbaar zijn?
Wat vind jij van het idee om ouders de keuze te geven een dubbele achternaam voor hun kind te kiezen? Als je voor bent kan je hier de petitie tekenen.
Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?
12 Comments
Manon
15 augustus 2018 at 01:03In de Spaanstalige landen houden getrouwde vrouwen hun eigen naam. Dat is hun familie! Van je man word je partner, geen familie. De kinderen krijgen dan van beide ouders de 1e achternaam. Dus: Klaas Smit Jansen en Marie de Vries Meyer blijven zo heten ook na hun huwelijk. Hun kind heet dan: Jaap Smit de Vries. Want tenslotte is Jaap een telg van de familie Smit als van de familie de Vries.
Josan
17 augustus 2018 at 10:03Wow, dat vind ik echt een hele mooie gedachte. Ik vind ook dat een kind van beide ouders is en niet toevallig van een.
Denise
13 december 2016 at 20:09IK denk dat het probleem op school dan meer ligt aan het feit dat je niet naar het 10 minuten gesprek bent geweest. En dat jou ex niet doorgaf dat je dochter een uitje had. Dat ligt niet aan haar achternaam.
Willem
15 november 2016 at 20:58Onzin. Je kind krijgt later een zelf een kind. Zij en haar partner hebben in jouw ideale wereld twee achternamen, krijgt dat kind vier achternamen. En dan een generatie verder…
Je kind heeft een eigen identiteit. Hoort een eigen naam bij. Til er niet zo zwaar aan.
Josan
15 november 2016 at 21:01Over onzin gesproken. Dat is deze opmerking ook. In landen om ons heen waar dit zo is hebben mensen namelijk 2 achternamen. Ook als ze trouwen. Als je trouwt vervalt er 1. Als Spaanstalige landen dat al eeuwen zo regelen, blijf ik het verbazingwekkend vinden dat Nederlanders telkens met dit argument aan komen…eerste verdiepen dan pas roepen.
Carlijn
15 november 2016 at 06:36Nu ik er zo over nadenk ís het heel gedateerd om je kind maar één achternaam te geven. Wat progressief. Vind het balen voor je dat je zoveel nadelen ondervindt van het feit dat je dochters een andere achternaam hebben. Goed ook dat je hier aandacht aan geeft, om deze reden kom ik graag op jouw blog. Je onderwerpen zijn niet standaard en wat maatschappelijker van aard.
Merel
14 november 2016 at 17:06Inderdaad op Schiphol kan je als moeder je kind bijna niet meekrijgen zonder toestemming. Krom!
Op school zouden ze in het dossier moeten hebben staan dat jullie als ouders niet meer samen zijn en hierop inspelen. Deden ze bij ons ook, nooit problemen mee gehad.
Enige praktische nadeel in deze situatie is de achternaam, hoe lang wordt hij uiteindelijk als je dochter gaat trouwen?
Overigens ga ik wel tekenen maar vraag me af hoe dat wordt opgelost.
Josan
14 november 2016 at 18:37Hoi Merel, wat jij zegt klopt helemaal. Ik vind dat heel erg krom.
Als je dochter gaat trouwen, vervalt er een naam. Grote kans die van haar moeder. Ze neemt 1 naam van haar man aan en houdt bijvoorbeeld de familienaam van haar vader.Zou houdt zij altijd 2 achternamen. En zo gaat dat in Spanje waar kinderen ook dubbele achternamen hebben.
Kelly
14 november 2016 at 16:39Weet je dat ik het hier best wel mee eens ben? Olivia heeft de achternaam van haar vader en we zijn ook nog steeds gelukkig getrouwd (mag ook wel aangezien we Mei dit jaar getrouwd zijn haha) maar ja wat je zegt; wat als je uit elkaar gaat dan moet je steeds maar aan mensen uitleggen hoe het zit..
Van gaans
14 november 2016 at 15:37Ik vind het ook schandalig dat je anno 2016 geen dubbele achternaam aan je kind kan geven. Één achternaam heeft eigenlijk altijd wel nadelen. Al is het misschien niet meteen, maar op langere termijn.
Lonneke
14 november 2016 at 14:41Ik ben absoluut voor! Vind het vervelend dat mijn kinderen een andere achternaam hebben dan ik. Hadden we gekozen voor mijn naam dat hadden ze weer een andere naam gehad dat mijn man. Beiden zou top zijn, al is het maar in het paspoort.
Liess
14 november 2016 at 14:32Daar zou je eigenlijk ook voor moeten kunnen kiezen idd. Raar eigenlijk dat dat niet zo kan. Vooral als je ziet dat je de gekste voor en extra namen kan geven maar een dubbele achternaam is not done…