Het lijkt wel een afspraak. Zodra vrouwen zich settelen of als ze kinderen krijgen, gaat de schaar erin. Ze verruilen hun lange lokken voor een kort pittig kapsel. En als je een beetje geluk hebt ook nog voor een rood kleurtje met kekke bril. Jarenlang meed ik die trend. Maar inmiddels heb ik al weer 2 jaar een kort pittig kapsel. Geen gemakzucht maar het heeft een andere reden. Daar vertel ik vandaag meer over.
Sinds de geboorte van Miss C is mij al regelmatig de vraag gesteld “ Dat haar…blijft dat zo?”. Nu krijgen moeders van baby’s die met haar geboren worden misschien wel vaker die vraag. De hele dag op je rug in box, bed, kinderwagen of op speelkleed liggen zorgt uiteindelijk toch voor de monnik coup. Maar in mijn geval bedoelt men dat niet. Men is heel nieuwsgierig of het haar van mijn dreumes gekruld blijft of gaat kroezen net zoals bij haar zussen.
Kroeshaar of ook wel black hair roept weerstand op. Momenteel is er in Zuid-Afrika een protest gaande omdat donkere meisjes weigeren om met hun haren aan de kledingvoorschriften van de school te voldoen. Ze voelen zich gediscrimineerd en krijgen bijval van veel andere donkere vrouwen over heel de wereld. Ik ben best voor regels, maar als ze praktisch onuitvoerbaar zijn voor een grote groep, is het tijd voor een herziening. Een afro is geen teken van protest maar in ons geval gewoon de manier waarop ons natuurlijke haar groeit. Naar boven in plaats van naar beneden. En waarom zou je niet het recht mogen hebben om je haar te dragen zoals het groeit?
Inhoud van dit blog
De kosten van mijn haar
Ik grap altijd dat je aan het haar van een donker kindje kan zien of het geadopteerd is. Als er kennis van kroeshaar is, zie je dat terug in de kapsels en het haar. Zelf was ik ook zo’n kind. Mijn moeder deed maar wat totdat een Surinaamse vrouw haar aansprak omdat ze het niet langer kon aanzien hoe mijn moeder mijn haar mishandelde. Brutaal? Mwah, ze had het beste met mijn moeder voor. Ze leerde mijn moeder vlechten en bracht haar kennis bij waar ze later veel nut van had.
Naarmate ik groter werd, ging ik zelf naar de afro kapper. Eerst koos ik voor een soort van permanent dat was het goedkoopst. Naarmate ik meer geld verdiende, koos ik voor extensions. Dan was ik per jaar 800 voor mijn haar kwijt. Maar dat was nog niks vergeleken bij het jaar dat ik besloot om een weave te nemen waardoor ik die kappersafspraak 750 euro wegtikte.
Celebrities
Kroeshaar hebben is een duur grapje. Tenminste om het te laten voldoen aan het algemene haarideaal. Namelijk dat haar glad is. Als je een donkere celebrities met lang (glad) haar ziet, heeft dat meestal duizenden euro’s gekost. Haar is niet zozeer iets wat op je hoofd groeit, maar vaak ook en statussymbool. Wie het zich kan veroorloven, koopt pruiken en haarstukken van echt menselijk haar en legt daar duizenden euro’s voor neer.
Relaxers
Ook het glad maken van kroeshaar kost geld. En dan heb ik het helemaal niet over de gevaren van de relaxers. De paar keren dat ik mijn haren ontkroest hebt, heb ik ervaren dat het pijn doet. De behandeling voelt bijtend en brandend op mijn hoofd. Vaak haalde ik niet eens de voorgeschreven tijd. Dan moest mijn kapper het al uit mijn haar omdat mijn hoofd in brand stond. En dat is niet overdreven want als je relaxers te lang in je haar laat zitten, kan je brandwonden oplopen en brandt je haar letterlijk weg. Vanwege hun agressiviteit staat er een leeftijdsgrens op en worden veel producten afgeraden tot 10 jaar. Maar er zijn genoeg moeders die hun kinderen al met 3 jaar dit spul op hun hoofd smeren. Ook op de peuterschool gelden namelijk voorschriften.
“I like my baby heir with baby hair and afros”
#TeamNatural
De opofferingen die je maakt om glad haar te hebben, blijven vaak buiten beeld. Mensen zien een Michelle Obama, Oprah of Beyonce. En die hebben (redelijk) glad haar. Dus is het algemene beeld dat dit de standaard is. Worden schoolrichtlijnen hierop geschreven. Zonder ruimte te laten voor meisjes en moeders die dit niet willen. Maar Afro-Amerikaanse vrouwen werden mondiger. Steeds meer weigerden om hun haren glad te maken en daarmee te voldoen aan een bepaald schoonheidsideaal. Voorheen sloot een Afro je uit van belangrijke functies. Er wordt zelfs gezegd dat Barack Obama waarschijnlijk nooit president geworden zou zijn als Michelle een Afro had gehad. In plaats daarvan heeft Michelle een Princeton bob. Dat past nog steeds goed past bij een parelketting en ook hun dochters hebben glad haar.
De eerste celebrity die publiek een kant koos was Beyonce. Het haar van Blue Ivy was velen een doorn in het oog en lag onder vuur. Waarom was het niet gewoon netjes glad in plaats van een slordige Afro? In haar controversiële lied Formation geeft ze het antwoord “I like my baby heir with baby hair and afros”. Kortom geen chemicaliën
Kort pittig kapsel
Sinds enkele jaren heb ik besloten er (voorlopig) niet meer aan mee te doen. Mijn extensions werden ingeruild voor een kort pittig kapsel. De schaar ging er in. Ik was klaar voor de Big Chop. En dat was best wel een stap…het is niet zo dat ik mij schaamde voor kort haar, maar het is ook een stukje zelfacceptatie van je haar. In het begin droeg ik pruiken maar vond dit niks. Uiteindelijk was ik benieuwd naar hoe mijn haar zou groeien. Gemakzucht? Nou nee, met extensions rolde ik vaak zo uit bed. Nu moet ik het vaak meerdere keren per dag kammen en ’s ochtends en ’s avonds iets in doen. In het daaropvolgende jaar heb ik heel wat meer over de verzorging van mijn haar geleerd dan in al die jaren extensions.
Verschillen in kroeshaar
Ik maak al weer een aantal jaren deel uit van Team natural. Inmiddels sta ik er niet meer zo bij stil. Ook het haar van mijn dochters is zonder chemicaliën.
Voor de buitenstaander is het allemaal kroes. Maar ik zie er verschillen in. Miss G’s haar is donkerder bruin. Zij heeft dik haar dat snel klit maar wel een grotere krul heeft dan dat van haar zusje. Het haar van Miss B is lichtbruin en zij heeft een hele fijne krul maar anders dan mijn haar. En miss C heeft gewoon fijn krulhaar. Het gladst van allemaal. Maar het is niet zo dat ik dit nu makkelijker of mooier vind. Vergeleken bij dat van haar zussen kan ik er minder mee en ik vind het snel pluizig worden.
Het moederschap is een reis. Wanneer je al een tijdje moeder bent, ben je waarschijnlijk meer ervaren dan toen je de eerste kreeg. En met het aantal kinderen dat je hebt, schijn je ook relaxter te worden. Maar dat hele proces moet jezelf doorlopen.
Natural hair journey
Zo is het ook met kroeshaar. Het werd mijn dochters al vrij vroeg duidelijk dat prinsessen geen kroeshaar hebben. Klasgenootjes ook niet. En poppen al helemaal niet. Dat het onderhoudsintensief is. Het reacties oproept bij anderen. Van er aan willen zitten tot negatieve reacties over het onderhoud. Dat in Hollands Next Top Model kroeshaar standaard betekent dat men er de tondeuse over haalt. Het seizoen dat ze een kapper aantrekken die ook met black hair overweg kan, is het seizoen dat ik ook serieus ga kijken.
Maar van meisjes die huilend wensten dat ze glad haar hadden, zijn het tegenwoordig zelfbewuste jonge meiden. Meiden die trots zijn op hun haren. Mijn oudste dochter zou geen glad haar willen omdat ze weet dat dit bij haar hoort. En ook mijn middelste dochter vind het minder erg. Daar ben ik trots op. Ik weet dat zelfacceptatie en zelfvertrouwen lastig is wanneer 90% van wat je om je heen ziet afwijkt. Wanneer jouw haarproducten niet te koop zijn op de beauty afdeling van supermarkten of de drogist (blijkbaar is het niet mooi.) Het zijn de dagelijkse kleine reminders die invloed hebben en een bepaald beeld bevestigen.
Ik denk dat mijn dochters heel anders naar alles gekeken hadden als ik wel extensions zou hebben gehad. Het is lastig voorleven aan je dochters dat ze van hun eigen haar moeten houden als je zelf ook voor de makkelijkste weg kiest. Dus zolang als het voor mijn dochters nodig is, behoud ik mijn natuurlijke haar. En als dat een kort pittig kapsel moet zijn, is dat maar zo.
Was jij bekend met de dagelijkse struggle van veel meisjes met kroeshaar?
Volg je mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?
17 Comments
Elaintje
10 oktober 2016 at 03:48Mooi bericht. Ik hoor zelf sinds anderhalf jaar bij team natural, onder andere omdat ik mij afvroeg wat ik mijn toekomstige kinderen daarover mee ging geven. Ik ben heel blij met de stap en laat het eigenlijk voor het eerst groeien. Die acceptatie is aan de gang en dat is prettig. Zowel voor mezelf als voor de maatschappij.
Jacqueline
13 september 2016 at 20:07Ik heb ooit in de gehandicaptenzorg gewerkt (toen er nog geen youtube instructiefilmpjes waren) en herken wat je zegt over dat je aan het kapsel kan zien of de ouder verstand heeft van kroeshaar. In ons geval hadden wij als woonbegeleiders er de ballen verstand van, we deden er dikke vlechten in, in de hoop dat er minder klitten in zouden komen.
Maar wat belachelijk dat er voorschriften op scholen zijn, dat wist ik niet!
Ik vind een afro er prachtig uitzien. Straalt kracht en zekerheid uit. Of in ieder geval bij de mensen die ik ken met een afro 😉
Carlijn
13 september 2016 at 09:49Kroeshaar lijkt me heel onderhoudsgevoelig… Ik ken de struggle wel van een vriendin die ook een afro heeft. Snap best dat sommige vrouwen het laten straighten. Ik vind jou trouwens geen kort pittig kapsel hebben hoor. Korte pittige kapsels hebben doorgaans paarse of rode plukjes 😉 😉
Vlijtig Liesje
13 september 2016 at 09:17Nee, ik kende die niet. Ik vind de kapsels op de foto allemaal erg mooi. Ik houd ook altijd het meest van natuurlijk. Extensions lijkt me daarom niet zo fijn.
Zulema
13 september 2016 at 05:56Nice Josan,
Ik heb sinds 2,5 jaar Sisterlocks Ooh wat een heerlijkheid. Leuk dat je hier over schrijft omdat ik denk dat je een mix aan lezers hebt is dit zeker een must read voor vele. Haha en vooral dat stuk van dat je kan zien wanneer een donker kind is geadopteerd en moeders geen idee heeft wat te doen.
Josan
13 september 2016 at 06:34Hoi Zulema, dank je wel voor je reactie. Tegenwoordig probeer ik die moeders ook te wijzen op handige sites en YouTube filmpjes. Mijn blog is toch een beetje mijn podium om dit soort dingen te kunnen vertellen en mensen er bekend mee te maken,
Van Gaans
13 september 2016 at 00:17Wat een goed geschreven artikel. Top dat je hier over schrijft! Het wordt tijd dat kroes haar ook een plek krijgt in de maatschappij. Eruit zien zoals je bent geboren hoort geen strijd te zijn.
Ik ben sinds 2 jaar ook ‘lid’ van team natural.
Ik vind het heel belangrijk dat mijn kinderen leren zichzelf te accepteren zoals ze zijn. En dat ze er mogen zijn, ongeacht hun uiterlijk / achtergrond of dergelijke.
Groetjes
Josan
13 september 2016 at 06:43Dank je wel voor je reactie. Hahaha leuk dat jij ook bij Team Natural zit en hier heel bewust mee om gaat naar je kinderen toe.
Isra bint Ali
12 september 2016 at 23:17Wat een zeer interessante blogpost! Zo leer je maar weer wat. Ik heb altijd van afro kroeshaar gehouden. Ik vind dat erg naturel uitzien. Het is in mijn ogen ook een statement voor deze sterke vrouwen die weigeren om ‘picture perfect’ uit te zien, wat vaak niet eens klopt met de ware schoonheidsidealen van de afro cultuur.
Zelfde geldt voor de vrouwen die zich met babypoeder inschminken. Dat is erg betreurig om te zien. Wij vrouwen moeten trots zijn op onze roots.
Josan
13 september 2016 at 06:36Helemaal mee eens Isra. Hoe ouder ik word, hoe bewuster ik hier mee om ga. Ik vind die verschillen in culturen en schoonheidsidealen juist prachtig.
Elisabeth
12 september 2016 at 20:08Ik vind jouw haar prachtig zo. Veel pittiger dan de standaard 50+ kapsels die ze met ‘pittig’ (tussen aanhalingstekens dus) bedoelen. 😉
Josan
13 september 2016 at 06:37Dank je wel Elisabeth 🙂
Romy
12 september 2016 at 13:57Wat een goed artikel is dit. Ik heb 0 ervaring met kroeshaar (zelf glad, fijn haar met slag) maar heb wel vrouwelijke familie met krullen – tegen kroeshaar aan- en ik weet wat voor een strijd zij in hun jeugd gevoerd hebben tegen wat ‘hoort’. (Ook zij dragen het natuurlijk nu) Goed om dat eens out in the open te gooien.
Persoonlijk vind ik kroeshaar prachtig, net als krullen.
Josan
13 september 2016 at 06:41Dank je wel Romy! Dat was ook de reden om er nu eens over te schrijven. 🙂
Merel
12 september 2016 at 13:39Mooi geschreven! En denk voor veel vrouwen met kroeshaar herkenbaar.
Was ermee bekend ja. Treffend wat je zegt over hntm, waarom geen afro? Zo’n enorme bos is toch juist schitterend?
Josan
13 september 2016 at 06:40Hallo Merel, ja ik erger mij daar echt aan. Ik vind het zo’n teken van luiheid. Men wil gewoon niet.
Macblogster
14 september 2016 at 08:13Ik denk dat het voor een deel ook met stereotypering te maken heeft, maar dat zie je bij alle modellen terug.
Goed geschreven. We hebben nog een lange weg te gaan qua ‘haar acceptatie’, al komt er stapsgewijs verbetering in.