Vrouwen die niet werken zijn afhankelijk
Vrouwen die niet werken zijn afhankelijk van hun man. Dat is het argument dat je in discussies over thuisblijven of (part time) werken hoort. En afhankelijkheid is iets slechts. We vinden namelijk dat iedereen vrij moet zijn. En dat ben ik niet. Ik heb 3 handenbindertjes, een blog en ook nog eens een huishouden waar ik zo nu en dan eens flink de bezem doorheen moet halen.
En dat is sneu. Allereerst voor mijzelf want op deze manier heb ik geen kans om mij te ontplooien en staat mijn ontwikkeling stil.
Vrouwen die niet werken zijn afhankelijk
Daarnaast voor de maatschappij want die hebben uiteindelijk mijn studiefinanciering betaald zodat ik een diploma kon halen om daar vervolgens ook iets nuttigs mee te gaan doen. Bovendien de wereld is vast een stuk saaier nu ik mijn gaven, talenten en vreemde vorm van humor niet dagelijks over de werkvloer rondstrooi. Last but not least voor mijn man. Een op de drie relaties loopt tegenwoordig op de klippen. Wanneer je net zoals ik voor de 2de keer getrouwd bent, ligt dat percentage zelfs nog hoger. Het is natuurlijk van de zotte dat hij bij het beëindigen partneralimentatie moet gaan betalen voor mij omdat ik mij in de jaren dat wij samen waren niet onafhankelijk genoeg heb opgesteld.
Onafhankelijkheid
Als je onafhankelijkheid in zijn puurste vorm wilt zien moet je toch bij mijn wederhelft zijn. Elke dag gaat hij strak in het pak naar zijn kantoor ergens in Randstad. Iets van 2 uur reistijd, maar pure vrijheid laat zich niet aan banden leggen door reistijd. Zelfs niet door de NS. Eens in de zoveel tijd gaat hij met vrienden eten en jaarlijks heeft hij een wintersport week met ze. Zonder vrouwen en kinderen.
Ik gun hem van harte zijn weekje skiën met vrienden. Vandaar dat ik wat moeite heb met opmerkingen als “Mag hij dat dan van jou, heb jij daar dan geen problemen mee?”Zijn deelname aan deze tochtjes is afhankelijk van of ik het zie zitten. Want het huishouden en de verzorging van de kinderen komt die week op mijn schouders neer. In zekere zin is mijn man dus van mij afhankelijk. Maar daar is niks nieuws aan want dat is hij doordeweeks namelijk ook. De maatschappij mag mij dan wel afhankelijk vinden maar als ik geen boodschappen haal of niet kook heeft mijn onafhankelijke man niks te eten. Als ik de was niet doe, heeft hij geen sokken of ondergoed om aan te trekken onder zijn pak.
Zo zijn er nog heel wat andere dingen waarin mijn onafhankelijke man ook van mij afhankelijk is. Daarom irriteert het mij mateloos wanneer onafhankelijkheid alleen maar wordt gemeten aan financiële onafhankelijkheid. In een gezin ben je afhankelijk van elkaar. Voor mij is het bijvoorbeeld heel handig dat mijn kinderen zo nu en dan meewerken. Daarin ben ik afhankelijk van hun goede wil en humeur. Zo werkt dat gewoon. You scratch my back, I scratch yours.
Vrouwen die niet werken zijn afhankelijk, vind jij dat ook? Hoe kijk jij aan tegen afhankelijkheid? Is dat voor jou een kwestie alleen een kwestie van financiën of spelen er meerdere factoren mee?
Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?
Foto’s: Pixabay
Ik ben het niet eens met je blog. Mijn man en ik werken allebei 4,5 dag en hij heeft gewoon schone onderbroeken en zorgen samen voor eten op tafel. Zelf vind ik dat iedereen zelf moet weten hoe je dit verdeeld. Als je samen besluit dat een van beide thuis blijft is dat uiteraard prima. Wel vind ik het vervelend te moeten betalen voor de dame die na een scheiding van allerlei financiële voordelen geniet (zoals huur of zorgtoeslag) aangezien zij geen of te weinig inkomsten heeft. Wat komt doordat deze dame in haar vorige relatie financieel afhankelijk was van haar man. En dus niets heeft opgebouwd.
Heerlijk, eindelijk wordt ook eens deze kant belicht! Helemaal mee eens.
Dank je wel Rory
ik begrijp niet hoe je eenders wie onafhangkelijk kunt benoemen. Iedereen heeft wel iets of iemand nodig. Want we zijn allemaal afhangelijk van geld, en van sociale contacten zijn de meeste mensen ook afhangkelijk. Die contacten varieren van gezin over familie en vrienden naar de toevallige ontmoeting. Als je niets om je heen wilt en volledig zelfstandig wilt zijn dan moet je diep in de natuur gaan leven maar dan ben je afhangkelijk van de natuur. Hoe dan ook steunt alles op elkaar en kan je nooit echt onafhangkelijk van alles zijn. Je kan dingen niet nodig hebben zodat je bijvoorbeeld voor groenten minder afhangkelijk bent van de winkel als je een moestuin hebt, of voor appels als je een appelboom hebt
Mooi stukje. Beetje opkikker voor mij. Want de laatste tijd loop ik wel zelf met die gedachte rond van ” ik ben wel heel afhankelijk van mijn man. Hij brengt ook als enige de centjes binnen. En als mijn dochter wat ouder is ga ik dan werken of blijf ik thuis. Wil eigenlijk thuis blijven maar dan gaat dat afhankelijkheids gevoel toch weer de kop op steken. En eigenlijk niet zoveel voor mezelf maar tegenover mijn man en anderen. Mijn man vind het zijn taak om te gaan werken en ik zorg voor de kids. Maar hij zegt ook wel eens dat wat extra welkom zou zijn voor ons. Maar je hebt het wel eens mooi beschreven. Bedankt
Graag gedaan. Als het ook maar iemand heeft geholpen, ben ik blij 🙂
Goed geschreven! Financieel breng ik niet veel in maar daardoor zijn er zo veel mensen afhankelijk van mij. Niet alleen mijn man en kinderen maar ook de school waar ik daardoor veel kan helpen. Zonder al die afhankelijke vrouwen zouden zij heel veel dingen niet kunnen doen.
Helemaal mee eens Hanneke! Zolang we voor onszelf maar duidelijk hebben wat onze waarde is.
Mooi geschreven! Helemaal eens. Natuurlijk kan het lastig zijn als je geen eigen inkomen hebt als je gaat scheiden. Geld is nu eenmaal erg belangrijk (helaas). Maar verder is mijn man inderdaad afhankelijker van mij dan andersom ?
Hahaha dat is ook zo Marijke
Wat een goed stuk en wat een onwijs toffe uitspraak aan het einde: het gezin is afhankelijk van elkaar. En zo is het maar net!
Dank je wel Gwen, zo is het maar net het zou wat zijn als we allemaal ons eigen ding doen.
Mooi geschreven. Vind het altijd zo jammer om te zien dat mensen soms nog steeds zo denken. Je zou verwachten dat we nu eindelijk wel eens anders zijn gaan denken. Hopelijk word er ooit over iedereen het zelfde gedacht. Iedereen draagt iets bij
Bedankt Fabian, dat vind ik inderdaad een mooie gedachte dat iedereen iets bijdraagt.
Precies wat je zegt, je bent afhankelijk van elkaar! Zo werkt het voor ons inderdaad ook.
En het is sowieso al heerlijk dat het werkt!
Mag ik ook alleen ‘Amen’ zeggen? ?
Tuurlijk 😉