Thuisblijfmoeders en werkende moeders, ze liggen regelmatig met elkaar in de clinch. De ene groep is ambitieloos en maakt hun kinderen tot hun levensdoel. De andere groep is gemakzuchtig en laat de opvoeding van hun kroost aan wildvreemden over. Dat we niet zo goed met elkaar overweg kunnen verbaast mij ergens toch wel.
Onder al deze verschillen hebben we namelijk vaak één ding gemeen; twijfels. Thuisblijfmoeders hoor ik regelmatig twijfelen over de vraag of ze op den duur niet een betaalde baan moeten nemen. Biedt dat niet meer uitdaging dan dag in dag uit als hoofdtaak de opvoeding van je kinderen te hebben? Werkende moeders twijfelen erover of hun carrière niet ten koste gaat van hun kinderen. “Doe ik hier wel goed aan, moet ik niet gewoon…”. Zelf ben ik jaren een thuisblijfmoeder geweest. Nu ik werk, besef ik heel goed; niks is zo mooi als het geen wat je niet kan hebben. Maar deze dag breek ik even een lans voor thuisblijfmoeders.
Inhoud van dit blog
- 1 6 vooroordelen over thuisblijfmoeders
- 1.0.0.1 “Oh gezellig, dan hoef je niet te werken!”
- 1.0.0.2 Maar wat doe je dan de hele dag?
- 1.0.0.3 Komen de muren dan niet op je af?
- 1.0.0.4 Werken is goed voor je zelfontplooiing
- 1.0.0.5 “Ik zou dat niet kunnen. De hele dag met zo’n kind. Af en toe moet ik echt even een intelligent gesprek met een volwassene hebben.”
- 1.0.0.6 Elke vrouw die thuisblijft en niks met haar studie doet, draagt niks bij aan de maatschappij.
6 vooroordelen over thuisblijfmoeders
“Oh gezellig, dan hoef je niet te werken!”
Klopt! Baby’s verschonen zichzelf, maken een flesje wanneer ze honger hebben en met een beetje geluk leggen ze zichzelf ook nog in bed. En kinderen kun je met een gerust hart de sleutel van je auto geven, dan brengen ze zichzelf wel naar school. Die van jou niet? Er is een groot verschil tussen niet werken en niet betaald krijgen. Thuisblijfmoeders werken net zo hard, alleen ze krijgen niet betaald.
Maar wat doe je dan de hele dag?
Opstaan, ontbijt maken, kinderen naar school brengen, wasje draaien, opruimen, eten. Ach je kent het wel. Als ik een dag werk, grap ik altijd dat ik tenminste ongestoord naar de wc kan gaan. En dat meen ik. Eerst was er de fase waarbij ik met publiek naar het kleinste kamertje ging. Tegenwoordig is het de fase dat zodra mijn kinderen horen dat ik de deur dicht trek, gaan ze los. Wat is het een verademing om mij ongestoord, al smart phone scrollend op het werktoilet terug te kunnen trekken.
Wat je op een dag doet, is niet altijd af te meten aan de output. Ook op mijn werk niet. Op sommige dagen lijk ik heel onbetekenend bezig en zie je pas weken later als alle lijntje bij elkaar komen, wat ik gedaan heb. Zo is het ook bij kinderen. Ik ben niet altijd hoogstaand bezig, maar ik geloof wel dat ik iets zaai wat ooit boven zal komen.
Komen de muren dan niet op je af?
Wellicht zit je in zo’n prachtig gestileerde kantoortuin. Zo een waar je geen vaste werkplek hebt, maar elke dag met een bakje onder de arm een plekje mag kiezen. Voor sommige werkende mensen is dat dus niet het geval. Muffe kantoortjes, omgebouwde rookkamers. Ach je komt er om te werken, toch? Nee, het is niet je vertrouwde thuisomgeving. We houden er allemaal van om thuis te zijn. Elk maandagochtend wanneer de wekker gaat, of na een lange fijne vakantie voelen we dat weer pijnlijk. Dus waarom deze vraag?!
Werken is goed voor je zelfontplooiing
Alsof je je alleen maar ontplooit als je buiten de muren van je huis werkt. Vroeger, toen ik klein was, ontplooide ik mij door het opdoen van verschillende ervaringen. Zeker, op mijn werk doe ik dat ook. Maar in de thuissituatie zijn er ook genoeg nieuwe ervaringen en vaardigheden. Zo ben ik er een ster in om eten te koken, onderwijl baby te entertainen en er op toe te zien dat mijn oudste dochter op haar viool oefent.
“Ik zou dat niet kunnen. De hele dag met zo’n kind. Af en toe moet ik echt even een intelligent gesprek met een volwassene hebben.”
Ik weet niet wie verantwoordelijk is voor het idee dat volwassenen altijd garant staan voor intelligente gesprekken en kinderen niet. Ik heb heel wat werkgevers van binnen gezien. Heel wat lunches met collega’s mee gemaakt en heel wat gespreksonderwerpen aan mijn oren voorbij horen trekken. En geloof me; soms kan je beter met een kind praten.
Elke vrouw die thuisblijft en niks met haar studie doet, draagt niks bij aan de maatschappij.
Vele jaren geleden ontmoette ik ooit iemand die voor zijn studie ganzen moest tellen. Daar kon hij heel interessant over vertellen. Gebiologeerd luisterde ik naar zijn verhaal. Geen idee wat je er mee kunt, maar die passie die hij voor zijn vak had, vond ik mooi. Maar telkens wanneer ik mensen dit bovenstaande hoor zeggen, denk ik aan deze jongen. Waarom zou een moeder die haar kinderen liefdevol opvoedt een kleinere bijdrage aan de maatschappij leveren dan de jongen die half Nederland afreist om de populatie watervogels te tellen?
Dit zijn een paar vooroordelen over thuisblijfmoeders die ik regelmatig om mij heen hoor. Tegen welke vooroordelen of clichés loop jij aan?
Ook leuk om te lezen:
Ken jij ook nog bepaalde vooroordelen die men over thuisblijfmoeders beweert?
Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube
♥ Uitgelichte afbeelding via Shutterstock
12 Comments
Bianca
7 januari 2016 at 09:15Ik heb geprobeerd te werken toen onze oudste geboren was. Maar het was een huilbaby die helemaal in de war raakte als je hem naar de oppas bracht. Bovendien was ik er met mijn kop niet bij op mijn werk (ik zat in de zorg). Ik heb toen besloten om thuis te blijven bij mijn kind. En inderdaad alle vooroordelen heb ik wel naar mijn hoofd geslingerd gekregen.
Een paar jaar later bleek dit kind ADHD te hebben en heel moeilijk tegen veranderingen te kunnen. We zijn heel druk met hem geweest om een structuur aan te brengen en hem naar therapie te brengen etc. Dit mannetje was al een dagtaak op zich. En ik ben blij dat ik er altijd voor hem heb kunnen zijn. Hij is nu uitgegroeid tot een prachtige jongeman die het heel goed doet.
Ik ben altijd oppasmoeder geweest zodat ik wel mijn eigen inkomen had, dat vond ik wel belangrijk dat ik niet mijn handje hoefde op te houden bij mijn man.
Melissa
6 januari 2016 at 15:24Ik vind het inderdaad niet kunnen dat je je moet verdedigen en met de meeste dingen ga ik niet akkoord. Ik denk alleen dat je dat laatste puntje een beetje verkeerd opneemt. Jij zorgt ongetwijfeld zeer goed voor je kids en dat worden sowieso prachtige volwassen mensen die heel wat hebben bij te dragen. Ik denk dat de meesten daarmee bedoelen dat thuisblijfmoeders wel gebruik maken van de maatschappij, maar er dus – vooral financieel – niets aan bijdragen. Ik vrees dat je moeilijk kan ontkennen dat je geen inkomen hebt en dus geen belastingen betaald. Ik begrijp je keuze en moest ik de luxe hebben (en kinderen, want die zijn er nog niet) zou ik het overwegen. Maar ik kan de werkende moeders niet helemaal ongelijk geven.
Jantine
6 januari 2016 at 13:12Ik ken het eigenlijk vanuit dezelfde situatie als Ilse; een aantal jaar geleden ben ik om gezondheidsredenen met mijn studie gestopt. In de tussentijd heb ik hele heftige dingen meegemaakt, en dingen geleerd die ik nooit in een ‘normale’ werksituatie zou hebben geleerd. Ik heb een tijd een eigen webshop gehad (inclusief om de haverklap de vraag of ik ‘al echt werk gevonden had’) en daar gigantisch veel van opgestoken, ik heb mijn blog uitgebouwd en schrijf nu al beter dan ik anderhalf jaar geleden deed. Ook op dat gebied zal vast nog een hoop te verbeteren zijn, dus ik blijf lekker doorgaan! Als je een studie niet af hebt kunnen maken heb je ineens een gat in je cv, maar ik hoop ooit genoeg opgebouwd te hebben om te kunnen zeggen: kijk, dat doe ik, en ik heb er geen werkgever voor nodig gehad.
ilsedenbesten
6 januari 2016 at 12:11Ik ben geen moeder, maar ik heb wel een hele poos thuis gezeten nadat ik om gezondheidsredenen met mijn studie stopte. Ik kan je vertellen, juist in die tijd heb ik me enorm ontwikkeld. Ik had ineens weer tijd om veel te lezen, als kind deed ik niets liever maar zo halverwege het VWO had ik er geen tijd meer voor. Ik heb heel veel over mezelf geleerd, allerlei hobby’s opgepakt, vriendschappen weer aangehaald, gaan sporten… Allemaal dingen die ik jarenlang had verwaarloosd omdat ik alleen met mijn studie bezig ben. Of je je ontwikkeld of niet ligt denk ik voor een groot deel aan jezelf en wordt niet persé bepaald door je werksituatie.
Rosie
6 januari 2016 at 11:06Tsja, ik begrijp heel goed wat je bedoeld maar ik vind het allemaal onzin. Ik vind het onzin dat thuisblijfmoeders zich zouden moeten verdedigen, ik vind het belachelijk dat werkende moeders zich moeten verdedigen. Als we de tijd die we besteden aan oordelen over anderen zouden besteden aan goed voor onze kindjes zorgen.. ;-)! Lijkt me een veel beter plan. Ieder zijn ding!
Liefs!
Nicole
6 januari 2016 at 09:22Ik werk 32 uur in de week en zou niet thuis willen zijn. Past gewoon niet bij mijn karakter, en ik houd heel veel van mijn werk. Daarnaast zou ik het hele sociale aspect te veel missen.
Dina
6 januari 2016 at 09:16Oei, vooral die laatste. Hoe komen mensen er bij. Iedereen mag toch lekker doen wat voor diegene goed voelt? Ik zal de eerste tijd als ons kindje er is ook niet werken, ik heb nu geen baan waar ik mij straks weer moet melden na de kraamtijd. Ik vind dat niet per se erg of iets slechts, hoe lekker (en luxe!) is het als je zo veel tijd met je kindje door kunt brengen.
Evelien
6 januari 2016 at 08:47Haha dat verhaal va de ganzenjongen! Dat is inderdaad een goede om eens over na te denken ????
Ik begin na een jaartje uit werken te gaan nu weer als thuisblijfmama sinds ons zoontje geboren is twee weken geleden. Heerlijk om even weer tot rust te komen en thuis te zijn zo veel ik wil!
Anne
6 januari 2016 at 07:55Ben er helemaal mee eens! Mijn moeder is altijd er voor ons (thuis)geweest. We zijn dan wel met 7 kinderen (tussen de 0 en de 20). Wij mochten als we dat wilden elke middag spelen met andere kinderen. In onze buurt zijn er weinig moeders die fulltime werken, maar de kinderen van de naschoolse opvang waren echt jaloers dat wij wel naar huis mochten. Ik ben nog maar 15, maar wil later er ook echt voor mijn kinderen zijn en dus thuisblijfmoeder!
wilmaaablog
6 januari 2016 at 07:47Ik hoor heel vaak, ach jij hebt het maar makkelijk. Zo makkelijk is het niet om niet gezond te zijn en daardoor niet te kunnen werken en voor een kindje te zorgen en het huishouden te doen en dan heb ik thuis ook nog ambities die ik graag doe. Ik raak daar altijd gefrustreerd van. Ik zou wel erg graag 1 a 2 daagjes werken en gezond zijn namelijk!
Nathalie
6 januari 2016 at 07:37Ik ben leerkracht…. clichés genoeg zou ik zeggen 😉 Moet ik er nog een opnoemen? Net zoals bij jou zijn daar ook vele vooroordelen en zouden we een gemakkelijke taak hebben 🙁
Danielle
6 januari 2016 at 04:57Zelfontplooing, niks doen, dat het tijd wordt om voor mezelf te kiezen en toen mijn werkende schoonzus haar telefoon kwijt was had ik die vast gestolen want ik had geen baan (bleek een misverstand natuurlijk). Maar vijf dagen werken en in het weekend je kind bij oma is weer het andere uiterste en vast beter wat ik doe. De tijd zal het leren.