Schoolkind

Ik geef uitnodiging voor feestje gewoon op school mee

21 september 2016
ik-geef-uitnodiging-voor-feestje-gewoon-op-school-mee_goodgirlscompany

“Wil je even je adres opschrijven? Dan kan ik de uitnodiging voor het feestje van mijn dochter gewoon naar jullie huis versturen.”, fluisterde de moeder naast mij. We zaten allebei in de schoolbanken, want het was ouderavond en bij gebrek aan betere meubels kruip je dan toch maar achter zo’n tafeltje en begin je weer als een klein meisje te fluisteren zodra de juffrouw niet oplet.

Gehoorzaam krabbelde ik ons adres op. Hoopte van harte dat het feestje dan ook op een dag zou zijn waarop mijn kind ook bij mij verblijft. Aan het uitwisselen van kinderen en de noodzakelijke informatie tussen mij en mijn ex heb ik mijn handen al vol. Laat staan dat ik er ook nog op moet letten of er niet ergens een verfrommelde uitnodiging onder een autostoel is verdwenen van een feestje dat over 3 dagen is. En ik in alle drukte geen passend cadeautje voor kon vinden. Dat spreekt voor zich.

ik-geef-uitnodiging-voor-feestje-gewoon-op-school-mee_goodgirlscompany_kinderfeestjes

Mijn navigatievermogen

Persoonlijk vind ik het een nobel. Al die ouders die extra tijd kwijt zijn met het vergaren van de adressen van de klasgenootjes van hun kinderen. Ik ben het type ouder die weet waar de klasgenootjes wonen. Vraag me niet welke straat het is, maar ik rijd er klakkeloos naar toe en weet dan ook welk huis het is. Een soort van gave. Iets wat je van nature moet hebben. Vandaar dat het ook altijd rampzalige gevolgen heeft als mijn man de kinderen op moet halen van speelafspraakjes. Ik wil niet spreken van boze opzet, maar ik weet haast zeker dat als het omgekeerd was ik er wel iets mee zou kunnen. Of in elk geval meer mijn best zou doen. Just saying.

In elk geval ben ik mij er zeer bewust van dat mijn beschrijvingen de postbode niet gaan helpen om uitnodigingen voor het kinderfeestje bij de juiste persoon af te leveren. Daar zal wel wat meer inspanning voor nodig zijn. Lees met andere ouders praten. En dat zou ik best willen, maar ik ben vaak al erg te laat. Als je 2 minuten voor de allerlaatste bel komt aangesjeesd, heb je gewoon andere prioriteiten. Sorry, lieve ouders! Tegen de zomervakantie doe ik echt wel weer een poging om jullie beter te leren kennen. Maar in het najaar en de winter blijf ik het liefst gewoon lekker behaaglijk warm in mijn autootje zitten met de verwarming en radio aan. Laat mijn kroost nu juist deze periode gekozen hebben om ter wereld te komen.

Een feestje plannen in december

Afzien. Al was het alleen maar omdat het haast onmogelijk is om ergens tussen Sinterklaas, Kerst en de Kerstvakantie in een feestje te plannen. (Om die reden hield ik dit jaar het verjaardagsfeestje ook gewoon in juni. Hey, ik heb het gedaan, don’t blame me.) En als ik dan een datum gevonden heb -meestal een datum waarop jullie de allerlaatste Sinterklaasinkopen doen en allang blij zijn dat je dat zonder kinderen kan doen- schrijf ik even vlug die uitnodiging. Ik moet er niet aan denken dat ik dan ook nog een week kwijt ben met adressen verzamelen.

 Vroegah

Kijk in mijn tijd was het simpel. Dan kreeg je elk jaar gewoon een klassenlijst met adressen en telefoonnummers van je klasgenootjes mee. In het kader van privacy worden die dingen niet meer gemaakt. De horror! Nu moet ik zelf om de adresgegevens van de Melle, Meesjes, Lente en Sterres van deze wereld vragen. Die nog wel hun straat weten maar niet altijd hun postcode. Kortom; veel inspanning weinig resultaat. Zoals we allemaal weten, werken papa’s en mama’s die hun kinderen deze namen geven. Allebei. Jullie staan ook niet ’s ochtend voor schooltijd en ’s middags na schooltijd op jullie eigen bloedjes te wachten. Nee, dat doen opa’s, oma’s, de oppas, nanny of de BSO wel die ook niet zomaar wat privacygevoelige informatie weggeven.

 Is een uitnodiging thuis brengen wel zo subtiel?

Bovendien what’s the deal? Denk je nu werkelijk dat als ik de uitnodiging aan huis langs breng dat Kareltje of Sophietje -die nooit wordt uitgenodigd- niet doorheeft dat er die woensdag weer een feestje is waar ze niet voor uitgenodigd zijn? Hoe subtiel het ook lijkt om de uitnodiging thuis af te geven, de meeste ouders sturen hun kinderen gewoon met cadeautjes naar school. Ik vermoed dat de meeste kinderen ook tijdens de lessen van die dag in al hun opwinding het er over zullen hebben wat ze later die dag doen. Dus ze krijgen er sowieso iets van mee. Mijn kinderen ook wanneer ze niet uitgenodigd worden. Want ja, dat gebeurt ook wel eens.

Politiek correct feestje

Stiekem vind ik dat ook wel fijn want ik heb helemaal geen zin om voor 28 kindertjes verjaardagscadeautjes te moeten kopen. Daar leren ze van. Misschien moeten we ons als ouders daar gewoon ook wel niet in mengen. De keer dat mijn moeder dat bij mij deed herinner ik me nog als de dag van gisteren. De hele klas kreeg een uitnodiging, maar het stond al vast dat niemand naar de verjaardagsfeestje van dat jongetje wilde. Niemand mocht hem. Ik wilde ook niet. Een uitnodiging mag je afslaan. Maar van mijn moeder moest ik zo nodig…iets met politieke correctheid. Dat heb ik geweten…het kind kneep tijdens dat feestje verschillende malen mijn keel dicht.Helemaal erg vond ik het dat ik dat kind terug moest uitnodigen om mijn feestje. Tot op de dag van vandaag verwijt ik mijn moeder dat. En om die reden hoeven mijn kinderen dat dus niet. Zelfs niet als ze wel op het andere feestje zijn uitgenodigd.

Accepteer dat mensen soms een bloedhekel aan je hebben” zegt Cees van Riel, hoogleraar Corporate Communicatie deze maand in het vakblad van de beroepsvereniging van Communicatieprofessionals. Dat is dus ook precies wat ik mijn bloedjes bij breng. De ene keer word je uitgenodigd voor een feestje, de andere keer niet. Deal with it!

Wat doe jij? Stuur jij de de uitnodigingen naar huis op, breng je ze langs of geef je ze met je kind naar school mee?

Liefs Josan

Volg jij mij ook al via Google+Bloglovin’Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?

  • Reply
    Birgit
    22 september 2016 at 08:53

    Bij ons word de adressenlijst nog gewoon uitgedeeld, maar uitnodigingen mogen niet op school gegeven worden en ik snap dit enigszins ook wel. Ik snap dat kinderen met teleurstellingen om moet kunnen gaan, maar als jouw kind nooit uitgenodigd word, is dit heel confronterend. Zo word mijn zoon nooit uitgenodigd (adhd/ass en odd), omdat hij ‘anders’ is. Als er dan elke keer uitnodigingen langs zijn neus voorbij gaan, is dat niet leuk. Dan maar liever even onze kop in het zand steken en niet alles feestjes meekrijgen, omdat de uitnodigingen persoonlijk worden afgegeven thuis.

  • Reply
    Merel
    22 september 2016 at 06:59

    Serieus, sturen sommige ouders het op? Vind dat best ver gaan, al deelden andere ouders weleens kaarten een beetje stiekem uit bij het hek. Dat is eigenlijk precies hetzelfde.
    Ik heb ze altijd gewoon in de klas gegeven. Vind ook dat ze er maar mee moeten leren omgaan. Zo gaat het in de rest van je leven ook, je hoeft niet bevriend te zijn met iedereen.

  • Reply
    Zulema
    22 september 2016 at 00:13

    hahah opsturen! No way ben gekke henkie niet, kost mij ook nog postzegels.
    Nee gewoon in de klas een week voor het feestjes. Want wat ik ook merk is dat sommige het al bijna een maand vooraf doen. Why? Ik ben een andere moeder heb al door in de 3 jaar dat ze op school zit.

  • Reply
    Jacqueline
    21 september 2016 at 21:52

    Opsturen is bij onze kinderen op school nooit gebruikelijk geweest, gelukkig maar! Gewoon in de klas of na schooltijd meegeven.
    Mijn meiden worden best vaak gevraagd, maar andersom ben ik dan degene die anderen moet teleurstellen dat er toch echt niet 26 kinderen op een kinderfeestje bij ons thuis komen. Dus jammer als een kind wel mijn dochter heeft uitgenodigd en vervolgens niet door mijn dochter wordt uitgenodigd, ik trek een lijn bij 6 kinderen.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

[instagram-feed feed=2]