Twijfelen over mijn gezinsgrootte, deed ik eigenlijk nooit. Waar andere moeders een jarenlange gekoesterde kinderwens hebben, rolde ik er gewoon een beetje in. En van een kind kwam een tweede en nu jaren later een derde; Chloe. Is het nu goed? Hoe weet ik nu zeker dat mijn gezin compleet is? Is dat een gevoel of spelen praktische bezwaren zoals leeftijd een rol? Ik geef het niet graag toe, maar ik ben dus het type vrouw dat smelt bij het zien van een klein kind. Rammelende eierstokken? Kinderwens? Ik weet het niet. Maar ik kan het niet laten om kirrend, jubelend en gelukzalig zuchtend te reageren op het zien van een minimensje. Ik vind het ZO SCHATTIG!!!

Vorig jaar was ik er heel erg van overtuigd dat mijn gezin compleet is. Nu een jaar later en heel wat slaap verder, merk ik dat mijn gevoel een beetje begint te schuiven. En dat ik begin te twijfelen over gezinsgrootte. Niet opvallend, maar zoals bij een auto waarvan je de handrem niet strak genoeg aan hebt getrokken. En het erge is: alle praktische bezwaren (lees we hebben geen slaapkamer meer over, de auto is nu al te klein, ik was me nu al een slag in de rondte) lijken opeens niet meer zo doorslaggevend te zijn.

Twijfelen over gezinsgrootte

Vorig jaar wist ik het zo zeker. Daarnaast ik ben nog niet eens in vorm. Laat staan dat het chronisch slaaptekort van de afgelopen maanden is weggewerkt. Bovendien eist dreumes ook gewoon nog 3 keer per dag borst. Het idee dat ik weer hyperventilerend en bloedarmoedig dag voor dag die 9 maanden door moet komen, spreekt mij totaal niet aan. Maar toch, zo nu en dan hoor ik een twijfelend stemmetje dat zich afvraagt “Hoe weet je dat je gezin compleet is?”

Je bent zo oud als je je voelt

Is een compleet gezin een  kwestie van praktische bezwaren zoals leeftijd? Toen ik Miss G naar een kinderfeestje bracht, lieten moeders van klasgenootjes weten ‘diep respect’ voor mij te hebben. Aan een baby beginnen als je al uit de luiers bent…ze gaven eerlijk toe er zelf niet aan te moeten denken. In de lichting van Miss G’s jaar zijn de ouders ook klaar. Als er broertjes of zusjes zijn, zijn ze maximaal 2 uiterlijk 4 jaar jonger. En als ik eerlijk ben, voelde ik mijzelf deze laatste zwangerschap ook best oud. Raar, want de meeste andere vrouwen in klasjes waren van mijn leeftijd en voor hun was het pas de 1^ste.

Twijfelen over gezinsgrootte versus even uitstellen

En hoe weet je nu 100% zeker dat je gezin compleet is? Dat je geen spijt krijgt van je keuze? Het lijkt me dat er een verschil zit, qua gevoel tussen een gezin dat compleet voelt en een gezin dat ‘tijdelijk’ compleet voelt, maar waarbij je een kinderwens nog even uitstelt. Om allerlei verschillende redenen. Wat maakt dan dat dit tijdelijk uiteindelijk omgezet wordt naar toch wel. Of wordt tijdelijke uitstel op den duur toch ook gewoon echte afstel?

Wat is de ideale gezinsgrootte?

Hoe ouder Miss C wordt, hoe meer deze vragen mij gaan bezighouden. Haar zussen hebben echt heel veel plezier met elkaar en zijn dikke maatjes. Ze zijn dol op hun zusje. Maar door het leeftijdsverschil is hun band anders. Tegelijkertijd besef ik ook dat een broertje of zusje niet automatisch betekent dat ze goed met elkaar kunnen opschieten. Zo nu en dan kunnen de oudste missen elkaar ook niet uitstaan en zitten ze elkaar constant in het haar.

Conclusie

Uiteindelijk word ik ook ouder. En heb ik niet het eeuwig leven. Omdat zwangerschappen voor mij al enigszins risicovol zijn, weet ik dat mocht ik ook overwegen voor gezinsuitbreiding te gaan, ik dat wel voor mijn veertigste wil doen. Gevoelsmatig heb ik nog enkele jaren twijfeltijd. De tijd zal het leren. Misschien groei ik er ook wel gewoon in.

Is jouw gezin compleet? En hoe wist jij dat je gezin compleet was?

Volg je mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?