Van de bestseller The Shack werden wereldwijd meer dan 20 miljoen exemplaren verkocht. Het boek van William Paul Young dat in Nederland De uitnodiging heet, draaide vorig jaar in de bioscoop en is sinds kort te zien op Netflix.

Als het op christelijke films aankomt, ben ik nogal bevooroordeeld. Vanuit mijn jeugd weet ik dat de verhalen niet perse ijzersterk in elkaar zitten. En over het niveau van de meeste acteurs nog maar te zwijgen. Het mag dan wel om de diepere boodschap gaan, mijn oog wil ook wat. Maar The Shack gooit juist al deze clichés over boord. Met een A-list line up van acteurs zoals Sam Worthington, Octavia Spencer, Radha Mitchell, en Tim McGraw is er 1 ding duidelijk: deze film mikt niet op let go and let God… .

Trailer van The Shack

Het verhaal

Mackenzie (Sam Worthington) groeit op in een doorsnee Iers-Amerikaans gezin. Zijn vader is oudste in de plaatselijke kerk maar heeft losse handjes. Vooral wanneer hij gedronken heeft moeten Mack en zijn moeder letterlijk de klappen opvangen. Als Mack tijdens een kerkdienst vrijwillig naar voren komt en opbiecht dat hij spijt heeft dat hij zijn vader niet tegen kan houden zijn de rapen gaar. Zijn vader voelt zich voor schut gezet. Wat volgt is een heftige afranseling in de stromende regen. En Mack die besluit om gif in zijn vaders drinken te doen. Of de man hierdoor overlijdt, blijft in het midden.

We maken een sprong vooruit waarin we Mack zelf als vader zien. Gelukkig getrouwd en de trauma’s vanuit zijn verleden diep weggestopt. Hij heeft 3 schatten van kinderen en een hele lieve vrouw. Hoewel hij – door het misbruik in zijn opvoeding- worstelt met zijn eigen geloof probeert hij er het beste van te maken. Al ziet hij heel goed dat zijn geloof en vertrouwen in God compleet anders is dan dat van zijn eigen vrouw die God heel amicaal Papa noemt. Maar dan slaat het noodlot toe zijn jongste dochter wordt ontvoerd en vermoord. Alles wat Mack terugvindt, is haar rode jurkje in een verlaten hut. We zien dat deze gebeurtenis hele diepe sporen in het gezin achterlaat. Mack raakt het vertrouwen in God compleet kwijt. Zijn oudste dochter maakt zichzelf verwijten en  is getraumatiseerd. En Mack en zijn vrouw dreigen elkaar uit het oog te verliezen omdat Mack compleet in beslag wordt genomen door zijn eigen verdriet. Maar uit het niets ontvangt Mack een uitnodiging van Papa om met Hem een weekend door te brengen diezelfde hut.

Door de vrouwelijke kant van God te tonen, zie je ook het begripvolle, warme, geduldige karakter van God.

Botsen met je Godsbeeld

Terwijl Mack in eerste instantie met veel tegenzin aan dit weekend begint, wordt al snel duidelijk dat dit weekend van levensbelang is. In the Shack ontmoet Mack namelijk God. En dat botst nogal met het godsbeeld van een witte man met een lange witte baard . Allereerst is God zelf een zwarte vrouw. Verder heb je Jezus, een timmerman met een overduidelijk uiterlijk uit het Midden Oosten. En als laatste heb je nog de Heilige Geest die geportretteerd wordt als een Aziatische vrouw: Sarayu.

Dat God er niet uitziet zoals wij vaak denken Hij eruit ziet, is verfrissend. Want laten we wel wezen: dat is natuurlijk ook maar door mensen bedacht. Maar dat God een vrouw is, is ook een hele mooie logische keuze. Door Macks traumatische ervaringen met zijn eigen vader is het lastig om God als Vader voor te stellen. Juist de vergelijking met zijn voormalige buurvrouw die zich als een liefdevolle moederkloek over Mack ontfermde wanneer hij als kind weer eens van huis wegliep, doet het goed. Door de vrouwelijke kant van God te tonen, zie je ook het begripvolle, warme, geduldige karakter van God. En dat komt daardoor echt binnen. De film laat heel mooi  de Drie-eenheid zien. Hoe het zich tot elkaar verhoudt en de eigenschappen van elk afzonderlijk.

The shack

The Shack is een metafoor en staat voor een plek die je het liefst vermijdt. Schrijver William Paul Young weet daar alles van. Als kind werd hij een lange tijd misbruikt op een kostschool voor kinderen van zendelingen. Zoiets als het misbruik in de katholieke kerk. En hij geeft aan dat er niks is dat zo’n vernietigende kracht heeft op de kinderziel.

De combinatie van de sprookjesachtige omgeving met het rauwe verdriet werkt bijna soort van helend. Of Mack nu met Jezus over het water rent, samen met Sarayu de chaos in de weelderige tuin te lijf gaat of in Gods aanwezigheid koekjes bakt. We kennen allemaal wel een plek waar tijd stilstaat en je een klein voorproefje krijgt van hemel op aarde.

Mooi aan The Shack vind ik dat het een goedkope antwoorden probeert te geven op het lijden.

De andere wang toekeren

Maar naast mooi is The Shack ook gewoon een keiharde confrontatie met het leven. En dan de vreselijk gruwelijk rauwe kant ervan. Het confronteert Mack en de kijker met het immense verdriet, schuld, rechtvaardigheid, gerechtigheid en vergeving. Want hoe ver gaat vergeving. Natuurlijk we citeren allemaal dat je de andere wang goed moet toekeren en “Wie zonder zonde is werpe de eerste steen. Maar wat als dit neerkomt op de moordenaar van je kind vergeven?

Mooi aan The Shack vind ik dat het een goedkope antwoorden probeert te geven op het lijden. De film is op zijn mooist als Mack pijnlijk rauw vragen, vertwijfeling en woede eruit gooit. Zoals de vraag waarom God niet ingrijpt als Hij goed is. Tegelijkertijd laat de film zien, dat dingen veel complexer zijn. Hoe bepaald destructief gedrag van generatie op generatie doorgaat en mensen maakt tot wie ze zijn. Zonder dat het daarmee de verantwoordelijkheid die een mens voor zijn daden heeft, bagatelliseert. Maar het maakt mensen meer menselijk. En God meer God… .

Leeftijd: vanaf 12 jaar

Ook leuk om te lezen:

• De beste christelijke films om Netflix
• The resurrection of Gavin Stone

Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?