Er bestaan nog niet zoveel boeken waarin adoptiekinderen of pleegkinderen een hoofdrol spelen. Stukjes Hemelblauw, de debuutroman van Sue Durrant doet recht aan dit thema en al die vergeten kinderen. Het sprankelt, laat je glimlachen, ontroert, betovert en doet je beseffen dat wanneer je opgegroeid bent in een huis met liefdevolle ouders je de beste start gehad hebt.
Er zijn van die boeken die heel lang op je nachtkastje blijven liggen voordat je er aan begint. Voor mij was Stukjes Hemelblauw zo’n boek. Dat ligt niet aan het boek, want het is werkelijk waar prachtig geschreven. Ontwapenend eerlijk en daardoor ook ontroerend. Maar ik wilde het boek ook de aandacht geven die het verdient. De woorden op mij in laten werken en met 3 kinderen in huis kost dat gewoon wat meer tijd.
Inhoud van dit blog
Stukjes Hemelblauw
In Stukjes Hemelblauw maak je kennis met de weeskinderen Ira en Zac Een broer en zus die zonder ouders opgroeien. Vergeten kinderen die hun hele leven al slijten binnen het systeem van jeugdzorg. Zo verhuizen ze van pleeggezin naar pleeggezin om uiteindelijk terecht te komen in het eindstation; het kindertehuis Huize Skilly.
Het zijn kinderen die nooit een plek thuis hebben kunnen noemen. En daardoor ook geleerd hebben om zich niet aan een plek of mensen te hechten. Naarmate ze ouder worden, worden hun kansen op adoptie of het vinden van een stabiele plek waar ze permanent kunnen blijven ook kleiner. Zo zit de wereld en ook het systeem nu eenmaal in elkaar. Langzaam vervliegt hun hoop maar het verlangen naar een echt thuis wordt er niet minder om.
Want wij zijn niet zoals andere mensen. Bij andere mensen zitten de emoties uitgespreid in een soort waaier van verschillende kleurtinten… .
Review Stukjes Hemelblauw
Stukjes Hemelblauw is geschreven vanuit het perspectief van Ira. Door de ogen van dit meisje zie je hoe beklemmend het is als je in het verkeerde bedje geboren bent en je onderdeel uitmaakt van dit systeem. Hoe dicht hoop en wanhoop soms bij elkaar liggen. Hoe grijs en kil het leven soms is. Dat de vriendelijkheid van mensen soms de enige lichtpuntjes zijn.
Ook al kiest Stukjes Hemelblauw er voor om het verhaal te vertellen door de ogen van een kind, het is zeker geen kinderachtig boek. Het weet je te ontroeren en diep in je ziel te raken. Door treffende observaties zoals deze die beschrijft wat er gebeurde toen 2 andere kinderen even een dag bij hun biologische ouders hadden doorgebracht en bij wie de emoties ’s avonds teveel zijn. “Want wij zijn niet zoals andere mensen. Bij andere mensen zitten de emoties uitgespreid in een soort waaier van verschillende kleurtinten, alsof je langzaam van rood naar paars gaat tot je uitkomt bij blauw. Maar bij ons zitten de emoties allemaal heel dicht naast elkaar, dus het ene moment zijn we blij en den opeens zijn we boos en soms voelen we helemaal niets. Het is eng om zo te zijn… .”
Oordeel
Ik heb zelden zo’n mooi kinderboek gelezen. Een hartverwarmend boek dat je hoop geeft. Het ontving al positieve kritieken van Times en De Wereld Draait door. Ik sluit mij hier bij aan. Stukjes Hemelblauw is het lezen waard. Neem er de tijd voor, adem de woorden in, laat het op je inwerken en je meevoeren.
Overige gegevens:
- Auteur: Sue Durrant
- ISBN 9789030501732
- aantal pagina’s: 256
- Uitgeverij: MEIS & MAAS | april 2015
- Oorspronkelijke titel: Little bits of sky
- Vertaald uit het Engels door: Nan Lenders
- Leeftijd: vanaf 8 jaar
- Prijs:15,95
Wanneer was de laatste keer dat jij echt even rustig voor een boek hebt gezeten?
Volg je mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?
♥ Dit blog bevat een affiliate link
6 Comments
Jacqueline
4 februari 2017 at 09:14Waar ik nieuwsgierig naar ben:
Je hebt dit boek zelf gelezen en het is geschikt voor kinderen vanaf 8 jaar, hoe schat je in dat kinderen het zullen ervaren? Is het gericht op oudere basisschoolkinderen, of ook goed geschikt voor kinderen op het voortgezet onderwijs?
Zelf neem ik ook niet zo vaak de tijd om te lezen, wil het dan het liefst in één ruk uit kunnen lezen en dat gaat niet altijd. Maar een boek wat door het hele gezin gelezen kan worden, is natuurlijk erg welkom.
Josan
4 februari 2017 at 10:54Ik heb nog geen kinderen op het voortgezet onderwijs. Wel een dochter van 8 en 10. Ik persoonlijk vind hem meer geschikt voor mijn dochter van 10 dan van 8. Dat heeft er mee te maken dat zij meer interesse begint te krijgen voor de wereld om haar heen. Voor culturen, landen, gezinssituaties en andere maatschappelijke thema’s.Vanaf 10 jaar zou voor mij persoonlijk de minimumgrens zijn. Verder is het boek heel volwassen geschreven meer richting young adult literatuur dan een kinderboek. Vandaar dat het ook voor volwassenen goed te lezen is zonder dat je het kinderachtig vindt.
Jacqueline
4 februari 2017 at 15:48Dan zal het bij mijn meiden van 10 en 13 vast wel goed in de aarde vallen. 🙂
Josan
4 februari 2017 at 21:40Ik hoop va wel. Het is echt een mooi boek. Ook al weet ik dat dat selectief is 🙂
Josan
2 maart 2017 at 15:45Mijn dochter van 10 is hem nu aan het lezen voor haar boekverslag en vind hem erg leuk. Ze begrijpt het goed en het leest lekker weg voor haar. Ook vind ze hem grappig.
Lotus Writings
3 februari 2017 at 19:12Je review is al aangrijpend. Lijkt me een heel mooi boek!