In de weken tussen Moeder- en Vaderdag haalden heel wat slechte ouders het (wereld)nieuws. Daarmee kun je merken dat het zomer wordt. Echt nieuws verdwijnt door komkommertijdberichtjes. In de fase waarin we stiekem allemaal massaal toe zijn aan een welverdiende zomervakantie, is ons lontje kort. Dat uit zich in grote verontwaardiging wanneer falend ouderschap aan de kaak wordt gesteld.
Wat boften we de afgelopen tijd. De keuze was reuze en het aanbod aan ouders die eigenlijk eerst gewoon een opvoedcursus moeten volgen was groot.
Inhoud van dit blog
Slechte ouders
Een peuter die in een gorilla verblijf viel. Ouders die hun kind voor straf in een bos achter lieten. Waarna er een hele reddingsoperatie aan te pas moest komen om hun kind te zoeken. Een moeder die ligt te slapen terwijl haar 3 kinderen halfnaakt overs straat lopen. En dan heb je altijd nog wat kleuters die zichzelf of familie door het hoofd schieten omdat wapenbezit nu eenmaal een recht is in dat land.
Hard oordelen van achter de computer
Vanachter de computer uitten we harde kritieken. “Waar waren die ouders? Die zaten zeker met hun ogen op een telefoon gericht in plaats van hun kind” Of “Meteen weghalen dat kind en die ouders in het bos afzetten en kijken of ze het dan zelf ook overleven.“ Grappig hoe je je veilig vanachter de computer een ware pedagoog waant. Eentje die antwoord heeft op alle opvoedvragen. Niet omdat je vanuit eigen ervaring spreekt, maar vooral omdat je er heilig van overtuigd bent: Mij overkomt zoiets niet.
Ik stond letterlijk te trillen op mijn benen. De hele dag was ik ontdaan…Ben ik nu een slechte ouder?
Dat overkomt mij niet
Pas geleden vertelde ik hoe ik mijn middelste dochter in Oberhausen kwijt raakte. Ik keek even naar voren zodat ik niet tegen een pilaar aanbotste. Toen ik naast mij keek was ze weg. Het was letterlijk in ‘een ogenblik’ gebeurt. Gelukkig vond ik haar enkele meters verderop weer terug omdat oplettende voorbijgangers een meisje hadden zien lopen. Eind goed al goed. Ik was verbaasd over welke afstand ze af heeft kunnen leggen in die korte tijd.
Zo makkelijk is het niet
Op 2 jarige leeftijd bezorgde Miss G mij zowat een hartaanval. Ze rukte haar handje los en zetten het op een rennen terwijl ze schaterend van de pret op een naderende bus af holde. Super hard rennen met een kinderwagen waar een baby in zit is haast onmogelijk. Ik moest snel een moeilijke beslissing nemen: Of ik ren met kinderwagen en al er achter aan of ik zet hem op de rem en laat hem staan. Ik koos voor het laatste en zette het op een sprinten. In de hoop haar in te halen. Zij was zich totaal niet bewust van het naderend gevaar.
Terwijl ik al roepen en schreeuwend probeerde haar te doen laten stoppen, gierde ze het uit van de pret.. De gedachte dat mijn kind voor mijn ogen onder gereden zou worden, beangstigde mij meer dan dat ik mij druk makte over de onbemande kinderwagen. Ik was alleen. Met kinderwagen zou het mij zeker niet gelukt zijn. Gelukkig rende ze niet de weg over, maar stopte 15 cm van de rijbaan… Ik pakte haar vast, drukte haar tegen mij aan terwijl de stadsbus met inzittenden ons voorbij denderde.
Ben ik nu een slechte ouder?
Ik stond letterlijk te trillen op mijn benen. De hele dag was ik ontdaan…wat als ze niet uit zichzelf gestopt was? Zo vanzelfsprekend is het niet. Hoe goed kent een gemiddelde tweejarige de verkeersregels of is zich bewust van het gevaar van voertuigen? Het had ook heel anders kunnen aflopen. Een aanrijding zag ik letterlijk aan mij voorbij flitsen. Wat als dat was gebeurd…ben ik dan een slechte ouder?
Het verschil tussen goede en slechte ouders
Soms zit het verschil tussen een goede of slechte ouder zijn ook maar in hoeveel geluk je hebt. Als ik 7 jaar geleden hoge hakken had gedragen, had ik vast niet zo snel kunnen sprinten. Als ik was gestruikeld over een steen, waren mijn kansen ook verkeken, Als ik had besloten dat ik het onverantwoordelijkere vind om mijn kinderwagen onbemand achter te laten, en daarmee de achtervolging had ingezet, was het mij ook niet gelukt. Als iemand had besloten om het moment dat ik mijn kinderwagen achterliet te gebruiken om er met mijn andere kind van oor te gaan, was ik ook gelyncht. Als Oberhausen een dierentuin was geweest, weet ik ook niet of mijn kind niet over een hek zou klimmen. Ik ga er vanuit dat ze begrijpt dat dit niet kan, maar ik reken er niet op.
Wat maakt je een slechte ouders?
Mijn oudste dochters hebben nu de leeftijd dat ze minder zelf op ontdekkingstocht gaan. En zichzelf daardoor ook minder in onnodig gevaar brengen. Ik kan ze verbaal uitleggen waarom we bepaalde regels hebben. Toch weet ik dat hun beoordelingsvermogen nog niet hetzelfde is als dat van een volwassene. Dus ik voel me nog steeds enorm verantwoordelijk en laat het er niet op aankomen.
Natuurlijk ben ik regelmatig gewoon stom, maar ze begrijpen ook dat wij als nalatige ouders het beste met ze voor hebben omdat we van ze houden.
Geen woorden, maar daden
Veilig oordelen vanachter een computer vind ik te makkelijk. Destijds zag ik geen enkele omstander het armpje van mijn dochter pakken terwijl ik toch heel duidelijk “G stoppen” , riep en ze allemaal de bus aan konden zien komen. Niemand bood aan op mijn kinderwagen te passen. Ook wanneer ik een kind dat zijn ouders kwijt is in de supermarkt of winkel zien, zie ik vaak vele mensen in de omgeving hun eigen ding doen. Zonder dat ze oog hebben voor de speurende blik, de ogen zie zich langzaam met tranen vullen, of de angst of paniek die zichtbaar is…als je er op let.
Als al die oordelende opvoedkundigen geen woorden gebruikten maar met hun daden lieten zien hoe het nu wel moet. Helpen in plaats van oordelen. Misschien heb je dan wel een heel leuk gesprek met die slechte ouders. Blijken ze onder dat laagje onverantwoordelijkheid een hart te hebben dat er net zoals jij niet aan moet denken dat zo’n kind iets ergs overkomt door hun falen.
Heb jij ook snel je mening klaar over zogenaamde slechte ouders, of ben jij ook wel eens door het oog van de naald gekropen en blij dat je ‘geluk had.
Volg je mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?
1 Comment
haia
16 juni 2016 at 09:09Denk dat er een paar ouders ook denken dat ik een slechte mama ben. Kind die alleen naar de creche loopt omdat hij me niet meer vind. Ander zoontje loop de stoep op zonder te wachten op mij. Koffer bijna toe met kind die kijkt wat ik doe dus de koffer deur op zijn kop kan krijgen en altijd die zelfde moeder of vader in de buurt. Maar iedereen oordeelt heel snel over situaties, zonder nadetedenken hoe of wat. Ik denk ( of probeer toch) drie maal natedenken voor ik iets schrijft of zegt over iemand anders