Opvoeding Samengsteld gezin Scheiden

Stiefvader, halfzusje maar wie is nu je echte familie?

13 juni 2017
stiefvader_halfzusje_stiefzusje_samengesteld_gezin_GoodGirlsCompany

Ooit waren we met zijn drietjes. Maar die tijden zijn over. Miss G en Miss B hebben een stiefvader en halfzusje. Kortom we zijn opeens een groot gezin. Dat schept wel eens verwarring want wie is nu je echte familie.

Het einde van een relatie betekent vaak ook het einde van een gezinsvorm zoals die tot dan toe was. Zelfs wanneer je als ex-partners na een scheiding nog regelmatig contact hebt. Bij ons was dit ook het geval. Inmiddels ziet mijn gezin er totaal anders uit dan ik 5 jaar geleden had kunnen vermoeden. Maar dat is het leuke van het leven, mooie dingen kunnen ook onverwacht en ongepland gebeuren.

Hoe noem je je stiefvader?

Van tevoren had ik eigenlijk nooit echt nagedacht over hoe mijn kinderen mijn nieuwe partner moeten noemen. Volgens ons ouderschapsplan zijn de termen vader/papa mama/moeder gereserveerd voor de biologische ouders. Ik heb nooit de behoefte gevoeld om aan die stoelpoot te gaan zitten zagen. Of te proberen om te kijken of ik nog net binnen de grenzen kan blijven door mijn kinderen mijn man aan te laten s[reken met papa en daarna zijn voornaam. Het voelt gewoon niet goed. Bovendien, hebben mijn kinderen een vader. Maar zelfs als dat niet het geval was, ben ik van mening dat mijn dochters zoiets vanuit zichzelf moeten aangeven. Zonder inmenging van mij, onuitgesproken verwachtingen of eventuele loyaliteitsdruk. Ze zouden zoiets alleen maar moeten doen als ze dat zelf zo voelen. En als het bovendien goed voelt. Ze hebben het nooit aangegeven dus ze noemen mijn man bij hun voornaam. Ik heb ze wel eens horen zeggen ‘de man van mijn moeder maar ook wel ‘stiefvader’. Ik geef niet zoveel om welke naam het beestje heeft, zolang het voor hen goed voelt vind ik het allemaal wel prima.

Halfzusje of zusje?

Hetzelfde geldt voor hun zusje Miss C. Ooit las ik iets van Kluun waarin hij schreef dat hij termen als half of stief binnen een gezin zo naar vond klinken. Het is familie punt. Natuurlijk mag Kluun dit zo vinden, maar voor mij was het juist erg belangrijk om dit niet van bovenaf op te leggen. Ook hierbij vond ik het belangrijk dat mijn dochters het zelf kunnen aangeven en het niet vanuit de ouders komt. Voor mijn oudste dochters veranderde er namelijk het meeste. Miss C heeft een vader en moeder die in hetzelfde huis wonen. Zij niet.

Tijdens mijn zwangerschap heb ik mij vaak afgevraagd hoe ze zouden reageren. Door onze drie jaar samen zijn we heel hecht. Ergens vroeg ik me toch af of ze hun zusje als een bedreiging zagen van onze drie-eenheid. Door het grote leeftijdsverschil kon ik ze goed bij de zwangerschap betrekken en hebben ze alles heel bewust mee kunnen maken. Tegelijkertijd gaf het ook de kans om terug te blikken op toen ik van mijn oudste dochters zwanger was.Toen ze hun zusje voor het eerst zagen, waren ze zo trots en blij. Alles klopte. Miss C had zich geen betere zussen kunnen wensen. En dat halfje? Dat is nooit ter sprake gekomen. Ze hebben dezelfde moeder, huidskleur en haar. Onbewust speelt dat toch een grote rol. Miss C voelt niet als halfzusje omdat ze op hen lijkt.

Wie is dan je echte familie?

Mijn oudste dochters pendelen heen en weer tussen twee huizen en twee families. Voor hen de normaalste zaak van de wereld. Maar het zijn vooral klasgenoten en andere kinderen die het nogal eens verwarrend vinden. Die vragen dan wie hun echte familie is. Sommige mensen zullen het misschien beledigend vinden, maar ik zie er geen kwaad in. Mijn jaren als samengesteld gezin hebben mij geleerd dat familie vooral diegene zijn waarbij je je prettig voelt en er altijd voor je zijn.

Liefs Josan

Volg jij mij ook al via Google+Bloglovin’Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?

  • Reply
    denise
    13 juni 2017 at 20:43

    Hoe is het voor jou om je kinderen te dagen te missen? Dat lijkt mij het zwaarste van gescheiden zijn, je kind dan de helft van de week niet zien. Al ben ik 100% voor co ouderschap. Het lijkt me toch zwaar

    • Reply
      Josan
      14 juni 2017 at 21:20

      In het begin vond ik het raar. Je krijgt geen kinderen om er dan vervolgend parttime moeder van te zijn. Dat voelt tegennatuurlijk. Het eerste jaar moest ik dan ook heel erg wennen aan de tijd die ik alleen had. Het duurde even voordat ik mijn draai vond. Het tweede jaar vond ik de 3 weken vakantie zonder kids heerlijk! En nu 5 jaar later vind ik het wel lekker. De drukte ligt bij ons aan het begin van de week. Tegen het weekend wordt het steeds rustiger. En dat heeft ook wel wat.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

[instagram-feed feed=2]