Ik merk dat Sinterklaas mij steeds meer gaat tegenstaan

Vanavond is het Pakjesavond en daar ben ik maar wat blij mee. Want eerlijk gezegd heb ik het namelijk een behoorlijk gehad met dat hele Sinterklaas gedoe. En begint het me steeds meer tegen te staan.

Dat wij geen Sinterklaas vieren heb ik nooit onder stoelen of banken gestoken op mijn blog. Die keuze maakte ik namelijk al voordat ik kinderen kreeg. De oudste meiden zijn dan ook Sinterklaas-loos opgegroeid en daar heb ik nooit een moment spijt van gehad. Ze hebben er voldoende van mee gekregen om te weten wat het is en daar later als ze groot zijn eventueel hun eigen keuze in te maken.

Decemberstress

Naast alle feestdagen bestaat onze decemberstress ook nog uit dat we alledrie onze verjaardagen in deze periode vieren. Met natuurlijk de nodige cadeaus en feestjes. Sinds ik gescheiden ben, ben ik trouwens ook maar wat blij dat wij geen Sinterklaas vieren omdat het met de verdeling van de feestdagen voor ons co-ouderschapsplan weer scheelde. Met Sinterklaas krijgen ze cadeaus bij papa en met Kerst bij mama. Hoe wij daar alle twee invulling aan geven, moeten we zelf weten. Maar het is in elk geval niet zo dat we tegen elkaar opbieden en mekaar wegconcurreren met de grootte van cadeaus en de kinderen nog naar allerlei nieuwe aangetrouwde familie sleuren voor nog meer cadeaus.

Ik heb het namelijk altijd erg belangrijk gevonden om mijn kinderen in te laten zien dat ze voldoende hebben. Genoeg ook prima is en kwaliteit van leven niet altijd in meer, meer meer willen hebben zit. Nu ze tieners zijn, merk ik dat ze dat ook inzien. Ze hebben er altijd al heel goed mee kunnen leven maar ik merk dat tradities als schoen zetten en strooigoed eten ook naar de achtergrond verdwenen zijn. Ze zijn uit zichzelf in deze periode drukker bezig met iets voor een ander willen doen dan iets willen krijgen. Dus kiezen we elk jaar een gezamenlijk project.

Een hele lange maand

Chloé is ook in deze familietraditie opgegroeid en eerlijk gezegd heeft dat nooit problemen opgeleverd. Totdat ze dit jaar naar de basisschool ging. Bij haar op school begon het Sinterklaas gedoe namelijk al vóór Sint-Maarten. Dat wist ik niet. Vandaar dat ik de juf ook niet even kon waarschuwen dat Chloé niet in Sinterklaas gelooft. Dat deed dochter dan ook zelf in de kring die ochtend toen ze vol trots vertelde dat mama zegt dat Sinterklaas niet bestaat. En daar werd ik dan weer op aangesproken. Geen probleem, ik wil het best uitleggen. Maar het had voorkomen kunnen worden door gewoon even te communiceren. En eerlijk gezegd vind ik het een beetje vroeg als men al op 11 november begint. Dan moet je nog bijna een maand!

Toen ik klein was, begonnen we 2 weken van tevoren met de festiviteiten in de kleuterklassen. Voor de rest kreeg je gewoon normaal onderwijs en deden we dingen die met de winter te maken hadden. Wat vroeg was, want officieel leven we nu nog dus gewoon in de herfst. En zoiets had ik ook verwacht voor Chloé. Dat ze sneeuwpoppen ging knutselen en sneeuwvlokken maken. Eventueel een excursie om iets over de herfst te leren.  Dingen die ze bij haar zussen op school wel doen in deze periode. Maar blijkbaar heeft de werkdruk in het onderwijs er op sommige scholen voor gezorgd dat de lat deze periode zo laag ligt dat Sinterklaasjournaal kijken, Sinterklaasliedjes zingen en wat Pietengym ook volstaat als kwalitatief onderwijs en als lesgeven.

Een groot contrast

Omdat mijn dochters op twee verschillende scholen zitten, heb ik goed vergelijkingsmateriaal. En dan vallen je toch dingen op. Terwijl er bij haar zus op school wel wat aan Sinterklaas gedaan wordt, zijn ze ook bezig met de kerstmusical, het jaarlijkse sponsoring event en weet ik dat er ook nog niets van een kerstdiner gaat komen. Oh en krijgen ze kinderen ook nog gewoon les want daarvoor zitten ze ook nog op school. Bij Chloé op school wordt er een Sinterklaasavond gevierd. regelmatig het Sinterklaasjournaal herkauwt en krijg ik niet het idee dat er een kerstdiner is of kerstviering is in een kerk. Ook al claimt school dan dat ze de Christelijke Feestdagen aanhangen, er is geen feestdag die zoveel aandacht krijgt als Sinterklaas.

Maar dat is zielig!

Haar juf vindt het vooral zielig dat Chloé geen Sinterklaas viert. En weet niet echt hoe ze hiermee om moet gaan. Chloé is namelijk de enige in haar klas. Dus in plaats van dat men nadenkt over een pedagogisch protocol, vindt ze het vooral zielig en dat wij als ouders wel heel streng zijn. Je merkt dat haar eigen mening en aannames de communicatie ook beïnvloedt. Dat is jammer en zorgt voor onnodig gedoe.

Toen ze vorige week haar schoen op school mocht zetten, wist Chloé dat niet. En blijkbaar was verkondigd dat zij dat ook niet van mij mocht omdat wij geen Sinterklaas vieren. Wat dikke tranen opleverde in de kring en haar juffrouw bevestigde dat Chloé zielig is. In werkelijkheid is mij nooit iets gevraagd of verteld en als ik had geweten dat ze dat deden, had Chloé gewoon een schoen mee naar school kunnen krijgen. Thuis heeft ze ook haar schoen gezet, die Bailey dan weer vulde met van alles wat door het huis slingerde. Bovendien had ze dit op dinsdag  tegen Chloé gezegd terwijl ouders pas op donderdag uiterlijk de schoen mee hoefden te nemen. Zodat er vrijdag wat in zat.

Een maand vrij van school

Na het gedoe in november dacht ik er serieus over na om mijn kind 1 maand lang thuis te houden. Mijn kind is namelijk niet leerplichtig. En ik kreeg niet de indruk dat ze iets zou missen. Nu ik in mijn derde trimester zit van de zwangerschap vind ik het namelijk helemaal niet erg als ik er niet uit hoef ‘s ochtends. En haar voor de tv parkeren, kan ik thuis ook. Daarvoor gaat ze niet naar school. Maar, ik duwde mijn twijfels weg. Nam me voor om het eerst gewoon eens onbevangen te bekijken. Wie weet viel het wel mee.

Inmiddels weet ik dat je altijd naar je gevoel moet luisteren. En ga ik voordat de gekte volgend jaar weer losbarst een kritisch gesprek houden met haar leerkracht.

Een hyper kind

Na 4 weken mijn kind opfokken, wordt daar vanmiddag de rekening van betaald. Of we haar om 12 uur al willen omhalen dit in verband met dat het een spannende dag is. Hoezo? Wij vieren helemaal niks! Bovendien: dingen zijn zo spannend als je ze zelf maakt. Waar Bailey en Grace wel gewoon een hele schooldag op school zitten, lopen ze er bij Chloés school weer de kantjes er vanaf. Nu was het optioneel, maar aangezien de kinderen die niet worden opgehaald door hun ouders, bij elkaar in een klas verzameld worden en geen les krijgen, haal ik mijn kind dus toch maar eerder op.

Ook voor morgen ligt de lat weer laag wat betreft lesgeven. Dan mogen de kinderen speelgoed mee naar school nemen en pronken met alles wat ze gekregen hebben. Dus ik zit met een dilemma. Wij vieren niks vanavond dus Chloé krijgt ook niks. Daarnaast ben ik er ook geen voorstander van dat mijn kind met speelgoed loopt te pronken. Juist omdat we voor ons blog regelmatig veel speelgoed opgestuurd krijgen. Maar als ik haar morgen niks mee geef, bevestig ik weer dat Chloé vooral heel zielig is.

Zo sijpelt dus langzaam een tijdsgeest en mentaliteit mijn huishouden binnen waartegen je je maar moeilijk verzetten kan en bij haar zussen veel meer op afstand bleef.

Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter, Instagram, Facebook of YouTube?