Schooladviesgesprek dochter | “Help, straks krijgt ze VMBO-advies!”

28 juni 2019

Even flitste het door mijn hoofd: “Help straks krijgt ze VMBO-advies.” Ik zei het niet hardop, maar het was wel wat ik dacht. Dus ik zal er niet om heen draaien. En dat komt niet omdat ik het type ouder ben die zo’n gesprek gebruikt om haar kind toch op een niveautje hoger te krijgen.

Ook ben ik niet het type moeder die dan de discussie gaat aanzwengelen over praktisch en theoretisch opgeleid omdat we niet meer hoger en lageropgeleid mogen zeggen. En als laatste dacht ik er ook niet zo over omdat haar zus op het gymnasium zit en je dan automatisch een beetje hetzelfde verwacht. Mijn reactie kwam doordat ik me er absoluut geen beeld van kon maken, wat dit schooladvies zou betekenen. Wat ik me moet voorstellen bij dit schooltype.

Inhoud van dit blog

1 Not amused
2 Een jaar verder
3 Onbekend maakt onbemind
4 Het schooladviesgesprek
5 Wordt het VMBO-advies?

Not amused

Een jaar geleden bevond ik me in precies dezelfde situatie. Toen kreeg mijn oudste dochter gymnasium advies. Zoals ik op mijn blog wel eens liet doorschemeren was ik daar niet kapot van. Voor sommige ouders zal het een droom zijn die uitkomt. Maar ik had dat dus niet want ik kon me daar destijds ook totaal niks bij voorstellen. Grieks en Latijn? Ja, handig als je dokter of zo wilt worden. Maar ik zag er de logica niet van in om zo’n half uitgestorven taal te moeten leren. Chinees en Spaans vond ik veel logischer. En tijdens een kennismaking met de school en dito ouders kreeg ik spontaan jeuk van vragen van moeders met modieuze bobjes, parelkettings en bij hun outft matchende tasjes die zich zorgen maakten over dat de schooltijden niet aansloten bij het bioritme van het special snow flake.

Een jaar verder

Nu een jaar verder, kan ik zeggen dat ik er een beetje aan gewend ben. Niet meer raar opkijk als ik mail ontvang waarin ik dringend verzocht wordt om naar een boekbespreking van een of andere bekende Nederlandse auteur te komen op een doordeweekse dag waarop ik vind dat ik zoveel beters te doen heb. Vind ik het normaal om doordeweeks naar Duitsland te rijden omdat mijn dochter daar een concert heeft van haar schoolorkest. Weet ik dat liefdadigheid een serieus ding is. En heb ik geleerd dat als ze in de zomer zegt dat ze met haar vriendinnen naar het zwembad gaat ze geen entreegeld hoeft te hebben omdat een van hen een zwembad in de achtertuin heeft. Het is nog steeds niet mijn wereld, maar ik heb het weten waarderen. Mensen een kans gegeven en als je ze beter leert kennen zijn ze best aardig.

Onbekend maakt onbemind

Maar je zou dus kunnen zeggen dat ik een beetje een soort ongegronde angst heb, voor dingen die ik niet ken. Het heeft er dus niet mee te maken of ik iets te min vind of niet. Mijn afkeer voor het gymnasium kwam doordat ik niemand kende, die daar op zat. Datzelfde geldt voor het vmbo. Ik kan me er werkelijk niks bij voorstellen omdat ik niemand ken die daar op zit. Deels heeft dat ermee te maken dat de kinderen van vrienden nog jonger zijn. Anderzijds bestaat mijn vriendengroep vooral uit ouders die allemaal gestudeerd hebben. En hoewel ik me er best bewust van ben dat ik in een bepaalde sociale bubbel leef, wordt dat op dit soort momenten dan weer duidelijk.

Als Vmbo het advies was voor mijn dochter zou ik er op den duur heus wel aan wennen. Netjes naar open dagen gaan, zodat ik me een beeld kon vormen van dit opleidingstype en de school en waarschijnlijk heel wat vragen hebben.

Het schooladviesgesprek

Aankomend jaar is Bailey ingeloot voor de Achtplusklas. Dus op basis daarvan kun je al je conclusies trekken..Grace klaagde in de zomervakantie altijd dat ze school miste omdat het zo leerzaam is. Bailey heb ik dat nog nooit horen doen. Maar in tegenstelling tot haar zus, mag ze ook graag met haar handen werken. Is ze ook heel erg berekenend. Een zes is ook voldoende. Vandaar dat ik dus ook nog niet een duidelijk beeld had voor haar schooladvies. Beide meiden kunnen goed leren, maar zijn verschillende in de manier waarop ze leren. En ongeacht het onderwijsniveau, vind ik het belangrijk dat daar bij het schooladvies rekening mee wordt gehouden.

Wordt het VMBO-advies?

Haar juffrouw bevestigde inderdaad de laid back houding van mijn middelste dochter. Soms had ze het idee dat ze meer kan. Maar als dochter tevreden is, is er weinig stimulans om meer te willen. Toch heeft ze jaar na jaar haar rapporten verbeterd. Haar eindrapporten zijn altijd beter dan haar begin en er zit een duidelijke stijgende lijn in. Sinds groep 4 bemoei ik mij niet meer met spreekbeurten of boekverslagen. Ze typt ze zelf en presenteert ze zelf. En grote kans dat ze ze al maanden voordat ze moeten worden ingeleverd af heeft. Maar omdat er rondom Bailey niet een zweem van altijd maar willen leren hangt zoals bij haar zus, valt het niet echt op. Dat werd me nog duidelijker toen haar docent haar vroeg wat ze nu zelf wel vond van haar rapport en ze koel antwoordde “wel goed”. Het is dan goed om even met een leraar te praten, die het in perspectief kan plaatsen. Op dit moment heeft Bailey net zoals haar zus overtuigend een VWO schooladvies gekregen.

Maar het zal nog even een kluif worden om te kijken welke school en welk onderwijsniveau daar bij past. Persoonlijk zie ik haar eerder atheneum doen en kiezen voor Chinees en Spaans dan Gymnasium. Maar op dit moment heeft ze zelf de voorkeur voor de laatste.

Ook leuk om te lezen: