Zo’n 95% van alle kinderen loopt een infectie met het RS virus op. Maar dit kan vooral voor baby’s vervelende gevolgen hebben. Momenteel worden de instensive cares van ziekenhuizen overspoeld met baby’s die het RS virus hebben. Vorig jaar overkwam het ons… .
Ook Miss C kreeg het. Vorig jaar brachten we samen de dagen tussen Kerst en Oud & Nieuw door op een quarantaine afdeling van ons plaatselijke ziekenhuis. Geschrokken ouders vroegen mij vaak hoe je het herkent. Wat zijn de symptomen van het RS virus en wat kan je er eventueel tegen doen. Ook toen ze uit het ziekenhuis was, bleek het een veel langere nasleep te hebben dan ik had verwacht. Tijd om vandaag eens even wat meer informatie over het RS virus te geven
Inhoud van dit blog
Wat is het RS virus?
Voordat Miss C werd opgenomen had ik nog nooit van het RS virus gehoord. Ik bleef het maar onwerkelijk vinden dat we door een ‘verkoudheidje’ nu in het ziekenhuis lagen. Kom op zeg, gezonde mensen gaan niet zomaar dood van een verkoudheidje. Voor zover ik wist was mijn baby kerngezond. Hoe meer informatie ik er over kreeg, hoe beter ik begreep dat deze virusinfectie aan de luchtwegen wel serieus genomen moest worden.
RS virus staat voor Respiratoir Syncytiaal virus ook wel RSV. Dit virus veroorzaakt infecties aan de luchtwegen en lijkt verwant te zijn aan het griepvirus. Het komt vooral in de maanden oktober tot en met april voor. Het is zeer besmettelijk en doordat het virus lang kan overleven op voorwerpen is het lastig te voorkomen dat je kind ermee in contact komt. Het wordt overgedragen door kleine druppeltjes in de lucht (niezen, hoesten), maar ook door lichamelijk contact (hand) en voorwerpen (speelgoed, zakdoeken, deurklink, trapleuning). Om die reden heeft bijna elk kind voor het derde levensjaar wel een eerste besmetting met dit virus gehad. Bij oudere kinderen en volwassenen lijken de symptomen meestal niet te onderscheiden van een normale verkoudheid. Denk aan een verstopte neus, loopneus of koorts. Maar bij baby’s en ook kleine kinderen die tot een risicogroep behoren (prematuren, kinderen met hart- en vaatziekten/ afwijkingen) kan besmetting met het RS virus leiden tot ernstige benauwdheid.
RS virus, hoe herken je het?
Natuurlijk werden we niet van de een op de andere dag in het ziekenhuis opgenomen. Maar omdat ik nog nooit van het RS virus had gehoord, herkende ik het ook niet. Miss C was al een paar dagen ontzettend verkouden. Het snot liep er aan alle kanten uit en wanneer dit niet zo was, was ik wel druk in de weer haar verstopte neus vrij te maken met zoutoplossing. Zonder gewenst resultaat. Ze had een piepende ademhaling. Je kon zien dat het haar moeite kostte om adem te halen. Ze sperde haar neusvleugels wagenwijd om te ademhalen (neusvleugelen aldus de huisarts). En ze had een piepende ademhaling, wat niet verwonderlijk was want het koste haar met haar verstopte erg veel moeite om te ademen.
Ze dronk goed had voldoende plas- en poepluiers maar voor haar doen was ze erg suf. Na het drinken viel ze direct in slaap. Dan lag ze met vuurrode wangetjes heel zoet te slapen. Ook als ze wakker was, was ze erg slaperig. Nu ik achteraf terugkijk, had ze die rode wangetjes als een paar dagen. Maar omdat ze toen nog best alert was, zocht ik er niks achter.
Naar de huisarts
Pas toen de koorts bleef aanhouden, gingen we naar de huisarts. Gewoon ter controle. Die luisterde naar haar longen en hoorde wel dat ze ‘erg vol’ zat. Omdat ze twijfelde heeft ze nog wel telefonisch overleg gehad met de kinderarts in het ziekenhuis. Uiteindelijk besloot ze ons pufjes mee te geven. Dit moest haar luchtwegen open maken en het ademhalen vergemakkelijken. Ter plekke werd er al wat toegediend en is na een kwartier weer opnieuw naar de ademhaling geluisterd om te horen of dit effect. Dit was positief dus konden we weer naar huis. Na 12 uur zouden de pufjes wel het gewenste effect moeten hebben. Er werd alvast een controle afspraak voor de volgende dag ingepland. Gewoon om er zeker van te zijn. Toen er de volgende dag nog steeds geen aanzienlijke verbeteringen waren, werden we doorgestuurd naar het ziekenhuis.
Symptomen RS virus
Nu ik wat beter de symptomen van het RS virus ken, weet ik ook beter waar ik op letten moet. Hierboven heb ik wel beschreven hoe het zich bij mijn dochtertje uitte.
- RS virus begint meestal met een verstopte neus en hoesten
- Soms krijgt je kind wat verhoging of koorts
Meestal blijft het daar gewoon bij. Bij jonge baby’s en kleine kinderen die tot een risicogroep behoren kan het RS virus benauwdheid veroorzaken. De kleinste luchtwegen die zuurstof naar de longblaasje vervoeren, raken ontstoken. Dat noem je bronchiolitis of verkoudheid van de longen. Met als gevolg dat de slijmvliezen opzwellen en te veel slijm produceren.
Andere symptomen
- Je kind kan gaan neusvleugelen (bij ernstige benauwdheid zal ze haar neusvleugels wijd open sperren om adem te halen).
- Slecht gaan eten en drinken. Ademhalen kost zoveel moeite dat het niet meer voldoende energie heeft
- Piepend of zagend gaan ademhalen.
- Bij inademen trekt de huid tussen de ribben naar binnen.
- Je kind heeft verhoging (< 38°C), maar geen hoge koorts.
Waarschuw de huisarts ook onmiddellijk als je de volgende symptomen ziet:
- Je kind stopt soms opeens een paar seconden met ademen.
- Sufheid: je kind lijkt slaperig en is moeilijk te wekken.
- Je kind eet of drinkt helemaal niet meer.
- Cyanose: bleke of blauwige kleur van de lippen
Verder is het heel belangrijk om naar je eigen gevoel te luisteren. Niemand kent je kind beter dan jij. Niemand weet beter welk gedrag normaal is.
Hoe wordt de diagnose RS virus gesteld?
In principe is het RS virus een infectie en bestaan er geen medicijnen tegen. Het lichaam van je kindje moet het zelf aanvechten. Goed uitzieken is dan ook het advies. Omdat men bang was dat onze baby te weinig zuurstof kreeg, werden ze opgenomen in het ziekenhuis. De huisarts kan dit ook doen als je kind uitgeput is of uitdrogingsverschijnselen vertoont.
In het ziekenhuis werden verschillende onderzoeken gedaan om er achter te komen of onze baby met RS besmet was. Met behulp van een wattenstokje wordt er een beetje slijm uit de neus- of keelholte gehaald. Dit slijm wordt in het laboratorium op de aanwezigheid van RSV onderzocht.
Voor ons was dat afdoende om de diagnose te kunnen stellen. Maar het kan ook zo zijn dat men bloedonderzoek doet waarbij er bij je baby een beetje bloed wordt afgenomen. En een enkele keer maakt men een longfoto om te kijken of er sprake is van een longontsteking.
De behandeling
In het ziekenhuis werden de verschijnselen die het virus veroorzaken behandeld. Miss C had het erg benauwd. Om haar hartslag en ademhaling te meten, werd ze aangesloten op een monitor. Ook werd ze verbonden aan een saturatiemeter. Deze sensor meet het zuurstofgehalte in het bloed en werd met een ‘plakkertje’ om haar voet bevestigd. Kan ook om de vinger zijn. De eerste paar dagen was haar zuurstofgehalte te laag. Daarom werd er een een kapje met zuurstof in haar bed gelegd. Maar omdat ze toen nog te weinig kreeg, werd er een neusbrilletje bevestigd.
Gelukkig dronk ze heel goed aan de borst, kreeg ze voldoende binnen en putte het haar niet uit. Hierdoor hoefde ze geen vocht binnen te krijgen via een infuus en ook geen drinken via een maagsonde. Om haar uit haar bedje te krijgen en te zorgen dat alle slangetjes en metertjes op hun plek bleven, had ik daar telkens wel de hulp van het verplegend personeel voor nodig. Maar achteraf ben ik erg dankbaar dat we deze momenten van huid op huidcontact konden hebben. In het ziekenhuis kreeg Miss C xylometazoline druppels. Deze mag je 5 dagen achter elkaar 3x per dag geven. Ook werd haar neus regelmatig gedruppeld en schoon gespoten via een zoutoplossing. Geen spray, maar met ampullen waarbij ze de vloeistof via een klein spuitjes (zonder naald) opzogen en in haar neus spoten. Werkte fantastisch!
Het herstel
Gemiddeld word je vijf tot zeven dagen opgenomen. Ook wij waren na 5 dagen weer thuis. De eerste dag was spannend maar ook onwerkelijk. Ik kon maar moeilijk bevatten dat een verkoudheidje hier verantwoordelijk voor was. Eerst vond ik het allemaal erg overdreven, ik besefte pas veel later waar we mee te maken hadden. Maar goed ook want anders denk ik dat ik een stuk minder nuchter zou zijn geweest.
Uiteindelijk mochten we weer naar huis. De eerste twee weken hielden we Miss C thuis van de kinderdagopvang. Het virus is dan nog aanwezig en ook al was ze zelf niet echt meer ziek ze kan andere kindjes wel besmetten. Uiteindelijk heeft het nog wel maanden geduurd voordat ze echt weer van het hoesten af was. In januari 2016 kwamen we uit het ziekenhuis, maar pas tegen mei 2016 had ik pas echt het gevoel dat ze nu ein-de-lijk van het snotteren en hoesten af was. In die periode is ze bijna permanent verkouden geweest. Overigens is het ook mogelijk dat je kind weer besmet raakt met RS maar dan zijn de symptomen minder ernstig dan bij een eerste keer. Hoe ouder je kind wordt, hoe sterker de weerstand.
Wat kan jezelf doen om een RS besmetting te voorkomen?
Een besmetting met het RS virus is lastig te voorkomen. Zoals ik eerder schreef, krijgt ruim 95% van de kinderen het voor het derde levensjaar. Mijn oudste dochters hebben het waarschijnlijk ook gehad, maar bij hun is het blijkbaar nooit verder gekomen dan een (zware) verkoudheid. Bij Miss C pakte het gewoon anders uit. RSV is zeer besmettelijk en meestal lopen kinderen het op via een volwassene. Je hoeft nog niet eens zelf je kind te besmetten want ten tijde van haar ziekenhuisopname waren haar zussen niet aanwezig en mijn man en ik waren niet eens verkouden. Vandaar dat we het ook niet konden plaatsen.
Maar als preventie kan je wel het volgende doen:
- Maak speelgoed en andere dingen waar speeksel en snot van verkouden kinderen op kan zitten iedere dag schoon.
- Gebruik bij hoesten en niezen een papieren zakdoekje.
- Heb je geen papieren zakdoek bij de hand? Houd dan je hand voor de neus en mond. Ook kun je in je elleboogholte hoesten of niezen.
- Gooi een zakdoekje na gebruik direct weg.
- Was regelmatig je handen met zeep. Vooral na een flinke hoest- en niesbui.
- Leer oudere broertjes en zusje om netjes te hoesten en te niezen.
Onze blogs over onze ziekenhuisopname
Bronnen en meer informatie:
Ken jij het RS virus of heeft iemand in jouw omgeving het opgelopen?
Volg je mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram, Facebook of YouTube?
4 Comments
Marjo
13 november 2019 at 09:41Wat goed dat je er aandacht aan besteed! Ik ken het omdat ik 12 jaar in de kinderopvang hebt gewerkt. Onze jongste werd verdacht van rs virus maar was uiteindelijke een dubbele longontsteking ook heftig genoeg! Wel heel herkenbaar dat er lang herstel is dat wordt vaak onderschat!
Josan
16 november 2019 at 10:01Wow! Een dubbele longontsteking is ook heftig. Ik dacht in eerste instantie ook dat het best wel mee viel en gewoon een verkoudheidje was.
Maar dat het zulke serieuze gevolgen kan hebben, had ik niet verwacht.
Patricia Bouthisma
22 december 2016 at 11:57Wat goed dat je hier aandacht aan besteed.
Ik probeer ook altijd zoveel mogelijk mensen met jonge kinderen/baby’s hiervoor te waarschuwen.
Wij zijn namelijk onze jongste bijna verloren aan dit virus.
Hij was 5 weken toen hij het kreeg. Gelukkig herkende ik het omdat de andere 2 het ook hebben gehad (ze waren wel een stuk ouder en zijn hiervoor ‘maar’ 1 tot 1,5 week in het ziekenhuis geweest)
We waren net in het ziekenhuis (na veel aandringen van onze kant doorgestuurd) toen hij stopte met ademen. Hij is meteen geintubeerd en vervolgens met gillende sirenes naar het AMC gebracht (1 uur rijden) omdat er geen intensive care unit voor baby’s was in betreffende ziekenhuis.
Hij heeft toen dik 2 weken aan de beademing gelegen, kreeg een dubbele longontsteking en ook nog eens trombose in zn beentje door het infuus.
Ze hebben hem 3 x moeten reanimeren.
Na de 2 weken beademing moet hij afkicken van de morfine en pijnstillers en heeft hij nog 1,5 week in het ziekenhuis doorgebracht. Tot een half jaar daarna heb ik hem dagelijks een injectie met bloedverdunners moeten toedienen.
Nu is het een gezonde jongen, met wel enige leerproblematiek. Het is niet duidelijk of er verband is, maar dat maakt niet uit. Hij is zoals hij is, hij leeft gelukkig nog en is gezond. Dat is het belangrijkst.
Marieke
22 december 2016 at 10:54Héél herkenbaar. Vorig jaar was Joas 2 maanden toen hij in het ziekenhuis werd opgenomen met RS. Voor ons was de reden om de HAP te bellen dat hij de energie niet had om zijn fles leeg te drinken.
Vorige week had hij weer RS. Gelukkig hielpen de pufjes voldoende en hebben we ‘m thuis kunnen houden.
Maar hij was zo benauwd dat ik het er gewoon zelf benauwd van kreeg.