Religieuze kinderen zijn egoïstischer en gemener viel er deze week te lezen. Althans in vergelijking met kinderen die zonder geloof opgevoed worden. Een onderzoek onder zo’n 1200 kindertjes had dit bevestigd. Ze werden gevraagd om stickers te delen en dat wilden deze kindertjes iets minder graag dan hun ongelovige leeftijdsgenootjes. Tut, tut, tut blijken die jarenlange lessen in heb elkaar lief en denk aan een ander geen enkel effect te hebben. Gevalletje “Do what I said don’ t do what I do” .
Nu vraag ik me af of 1200 kinderen representatief is. Maar toch, persoonlijk vond ik het hele onderzoek wel amusant en geloof ik van harte dat er geen woord aan gelogen is. Zelf heb ik namelijk ook twee van die draakjes die ik een beetje christelijk probeer op te voeden. Nog niet altijd met gewenst resultaat. Of zoals mijn destijds 2 jarige met droge ogen beweerde “Mammie, ik bid alleen omdat jij dat wilt, niet omdat ik daar nu in geloof”. Was ik geschokt? Mwah. Ging ik daardoor fanatieker aan de slag? Nee, ook niet. Ik vond het wel grappig dat mijn peuter er zo’n eigen mening op na hield. Gemener was ze ook. Vooral als baby. De keer dat ze iets van een oudere baby afpakte door haar een kopstoot te geven, zal ik niet vergeten. Ik was voor de eerste keer door die moeder uitgenodigd. Gek, genoeg, is het altijd bij dat ene bezoek gebleven. Geen idee waarom… .
Inhoud van dit blog
De rotte appel valt niet ver van de boom
Dat mijn kinderen addergebroed zijn, verbaast mij niks. Was ik zelf ook op die leeftijd. Is nu redelijk goed gekomen. Toch? Ik bewaar goede herinneringen aan hoe ik met buurtgenootjes in bomen klom. Vanuit ons hoofdkwartier (een paar brede boomtakken) bereidden we onze snode (prachtig nostalgisch woord) voor. Wat zouden we vandaag doen. 10 keer langs een mascotte lopen in de hoop zoveel mogelijk paaskoekjes bij elkaar te schooien? Tuurlijk! Met een Super Soaker het nieuwe parket van die vervelende buurvrouw nat spuiten? Deed ik ook. Over het hek klimmen om lege bierflesjes bij het enige studentenhuis in de buurt te jatten?! Leek me een uitstekend idee! Vroeger heette dat kattenkwaad. Tegenwoordig zou men zeggen dat ik in een jeugdbende zat.
Als het kwaad een gezicht had en een naam dan leek het op mij en heette het Josan. Waarom ik er mee weg kwam? Nee, dat lag niet aan een hogere macht, dat kwam door mijn looks. Ik had de rare eigenschap mij zonder morren door mijn moeder te laten kleden. Hetgeen zich liet vertalen in truttige jurkjes met kanten kraagjes en sokjes. Ik zag er zo lief uit! En ik was mij bewust van mijn imago.
Geef een kind ruimte om zichzelf te zijn
Had ik dit voorbeeld van mijn liefhebbende ouders gekregen die mij zondags 2 keer naar de kerk sleepten. Nee. Viel het ze aan te rekenen? Ook niet. Ik wist heel goed dat als mijn moeder wist, wat ik uitspookte, dat ik nog niet jarig was. Op een gegeven moment weet je als kind dat je je ouders vooral moet laten geloven dat ze de meest lieve kinderen van de hele wereld hebben. Dat geloof ik ook, tegen beter weten in. Maar laat me lekker in die waan.
Als je mij als kind stickers had gegeven, had ik die waarschijnlijk ook zelf willen houden. Dat kocht mijn moeder niet zo vaak omdat ze bij ons op plekken belandden waar ze niet hoorden. Aan de andere kant gaf ik ook zonder morren zo mijn lievelings pop met kinderwagen weg aan kindje uit de Oekraïne die geen speelgoed hadden. Mijn ene dochter deelt ook makkelijker haar spullen dan de ander. Als je haar stickers geeft, wil ze die waarschijnlijk ook zelf houden ook al zit haar speelgoed kist vol met stickers. Dit speelgoedaapje daarentegen die een hogere waarde heeft, kan ze dan weer zonder moeilijkheden weggeven.
Ik geef mijn kind graag de ruimte om zichzelf te zijn. Allereerst zijn ze mijn kinderen en houd ik onvoorwaardelijk van ze. Ook al zijn ze de ergste draken die er op deze wereld hebben rond gelopen. Pas daarna zijn ze eventueel wel / niet gelovig. Dat zal de toekomst uitwijzen… .
Foto’s Pixabay
2 Comments
Marijke
13 november 2015 at 21:29Oh, katholiek opgevoed en had absoluut allemstickers, en anders zeker de mooiste willen houden. Mijn kind is veel liever wat dat betreft. Hmm wordt redelijk ongelovig opgevoed. Tja wat zal ik zeggen nu…..
Wel leuke vergelijking zo
Frederique
13 november 2015 at 15:59Ik vind dit een van de meest onzinnige onderzoeken die ik de laatste tijd tegen ben gekomen. Maar ik ben sowieso over het algemeen niet zo erg voor dit soort onderzoeken. Ze geven een vertekend beeld.