Sulwe | kleurrijk kinderboek van Lupita Nyong’o

13 april 2022

Sulwe-recensie-multiculturele kinderboeken

Sulwe, het kinderboek van actrice Lupita Nyong’o gaat over acceptatie van je huidskleur. Het is een prachtig prentenboek voor kinderen dat hun er van bewust maakt dat ze goed zijn zoals ze zijn. Elk kind straalt op haar eigen unieke manier.

Inhoud van dit blog

1 Review Sulwe
2 Een verschil van dag en nacht
3 Dit vonden wij er van
4 Over de schrijver
5 Hier koop je het

Review Sulwe

Sulwe heeft de kleur van middernacht. Ze lijkt op niemand in haar familie. Haar moeder heeft de kleur van het ochtendgloren. Haar vader de kleur van de schemering en haar zus de kleur van het middaguur. Ze ontdekt dat haar zus die veel lichter is, geen moeite heeft om vrienden te maken op school. Bovendien krijgt haar zus bijnamen zoals ‘zonneschijn’, ‘ zonnestraaltje’ en ‘ schoonheid’. Sulwe wordt maar ‘zwartje’, ‘donkertje’ of ‘nacht’ genoemd. Daarom bidt ze tot God of Hij haar lichter wil maken. Maar dat doet Hij niet. In plaats daarvan krijgt ze hulp van een ster om zichzelf te leren accepteren zoals ze is.

Een verschil van dag en nacht

Zodra ze achterop de ster springt, leert ze dat er vroeger twee zusjes waren. Nacht en Dag. De zusjes hielden veel van elkaar, maar merkten dat ze niet hetzelfde behandeld werden. De mensen loofden Dag en verachten Nacht. Nacht kreeg er genoeg van en verdween. Waardoor Dag te lang werd en mensen ontdekten dat de teveel Dag ook een schaduwzijde heeft. Nacht keerde terug en de mensen leerden de donkerte van de Nacht te waarderen. Beide zusjes leerden, dat ze niet hoefden te veranderen, maar in hun eigen authentieke zelf het mooist zijn.

Dit vonden wij er van

In ons gezin waarin ouders niet dezelfde huidskleur hebben, komen heel wat huidskleuren en haartexturen voor. Mijn huidskleur is het donkerst en mijn krullen zijn het kleinst en fijnst. Chloé’s haar is het gladst en haar huidskleur is het lichtst. In de winter is ze zelfs zo bleek dat ze white passing is.

Het prentenboek Sulwe behandelt niet alleen het omarmen van je huidskleur, maar ook colorisme. Het toeschrijven van positieve eigenschappen op basis van een lichtere huidskleur. Niet voor niets wordt de zus van Sulwe geprezen om haar lichte huidskleur. Colorisme is een fenomeen dat voor mensen van kleur maar al te bekend is. Donkere slaven werkten op de plantages, slaven met een lichtere huidskleur mochten in huis werken.

Helaas heb ik dit soort opmerkingen zelf ook ervaren. Toen Grace nog geen jaar oud was, kreeg ik de opmerking dat halfbloedjes mooier zijn. Toen Chloé nog geen 3 weken oud was, maakte een wildvreemde vrouw- in het bijzijn van mijn andere dochters- de opmerking hoe fijn het was dat Chloé zo’n lichte huidskleur had en bijna wit was. Omdat ik me als moeder bewust ben van de negatieve gevolgen van colorisme, probeer ik bewust positieve eigenschappen toe te kennen aan de verschillende huidskleuren en haartexturen. Een boek als Sulwe maakte het makkelijker om dit onderwerp met mijn kinderen te bespreken.

Het maakt niet uit wat je huidskleur is, Sulwe is een prachtig kinderboek met een boodschap die universeel is. Voor elk kind is het belangrijk om te beseffen dat ze goed is zoals ze is. Dat ze iets unieks hebben. Zodra ze dat zullen ontdekken, is dat iets wat door hen heen zal stralen. De prachtige illustraties van Vashti Harrison, maken het verhaal helemaal af en passen prachtig binnen de rijke Afrikaanse verhalencultuur.

Over de schrijver

Lupita Amondi Nyong’o is een Keniaanse-Mexicaanse actrice en filmregisseur. In 2013 maakte ze haar Amerikaanse filmdebuut in Steve McQueens historische dramafilm 12 Years a Slave. Voor haar rol als Patsey won ze een oscar. Daarnaast was ze ook te zien als Nakia in Black Panther. Net zoals Sulwe werd ook actrice Lupita Nyong’o gepest vanwege haar donkere huidskleur. Als kind zag ze geen rolmodellen die op haar leken, wat het moeilijk maakte om zichzelf te accepteren. Maar ook om van zichzelf te houden en te beseffen dat ze goed genoeg was.

Pas toen ze ouder werd, leerde ze op een andere manier naar haar huidskleur te kijken. Zag ze dat andere zwarte vrouwen bewonderd werden vanwege hun schoonheid. Daardoor besefte ze; als zij mooi zijn, dan ben ik dat ook. Hierdoor leerde ze opnieuw naar zichzelf te kijken. Deze waardevolle reis, inspireerde Lupita om een boek te schrijven. Met maar een doel; zodat meer kinderen beseffen dat ze veel schoonheid in deze wereld en in hen is waarvan mensen zich niet bewust zijn. Wacht niet totdat iemand vertelt dat je mooi bent. maar weet dat mooi zijn een keuze is. Koester het en laat het je pad verlichten bij alles wat je doet. Op 23 april 2014 werd Lupita Nyong’o door het Amerikaanse tijdschrift People als mooiste vrouw ter wereld uitgeroepen.