Woorden hebben kracht. Ze kunnen mensen maken of breken. Met opbouwende woorden kun je je tienderdochter opbouwen, zelfvertrouwen geven en blijf je in verbinding met haar. Daarom is het belangrijk dat we positieve affirmaties en woorden van leven uitspreken.
Lees ook: communiceren met kinderen
Inhoud van dit blog
- 1 De scheppingskracht van woorden
- 2 Opbouwende woorden; deze dingen moet je tienerdochter van jou horen
- 2.1 Het spijt me
- 2.2 Vergeef jezelf
- 2.3 Hoe kan ik je helpen?
- 2.4 Je hoeft het niet allemaal alleen te doen
- 2.5 Ik houd van je; onvoorwaardelijk.
- 2.6 Wees gewoon jezelf
- 2.7 Jij bent genoeg
- 2.8 Ergens van weglopen is niet zwak
- 2.9 Je hebt een familie die van je houdt
- 2.10 Je kunt het!
- 2.11 Je kan met mij over alles praten
- 2.12 Ik ben dankbaar voor jou
De scheppingskracht van woorden
Woorden hebben scheppingskracht. In Genesis, een van de eerste boeken uit de Bijbel, wordt dat al duidelijk. God schept de aarde door Zijn woorden. Johannes zegt daarover: “In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God.“ Discussies over of je dit nu letterlijk zo moet lezen of niet, laat ik graag over aan anderen. Maar het heeft me altijd gefascineerd dat van alle middelen die God voor handen had Hij koos voor woorden. Er wordt iets gesproken en het effect van die woorden veroorzaakt een kettingreactie. In C.S. Lewis kinderboek Het neefje van de Tovenaar wordt dat heel mooi geïllustreerd.
Of je nu wel of niet gelovig bent doet er niet toe. Waarschijnlijk heb jij de kracht van woorden ook wel eens ervaren. Misschien worstel je regelmatig met negatieve gedachtes die ontstaan zijn door de woorden van anderen En hoe vaak heb je als moeder je kind kunnen troosten, kalmeren of moed inspreken door positieve woorden? Het laat zien dat onze woorden kracht hebben, beelden en emoties oproepen. Ons in beweging zetten of verlammen. Dus daarom is het belangrijk om opbouwende woorden te spreken. Tegen jezelf, anderen en je kinderen.
Opbouwende woorden; deze dingen moet je tienerdochter van jou horen
Het spijt me
Hoe je je relatie met je dochter het makkelijkst om zeep helpt? Nou door nooit toegeven dat je fout zit, je excuses aanbieden of je zwaktes toegeven. Het heeft een vernietigende en onherstelbare invloed.
Ik ben geen perfecte moeder en regelmatig sla ik de plank mis. Ik doe mijn uiterste best, om ervan te leren en het de volgende keer beter te doen. Maar heb niet de illusie dat dit betekent dat ik nooit meer een fout zal maken. En weet je? Dat hoeft ook niet. Want wat ik wel regelmatig doe, is mijn excuses aanbieden. Voor mij is dat een van de meest belangrijke dingen die ik als moeder doen kan. Ook omdat ikzelf tegenovergesteld ben opgevoed. En het mij tot de dag van vandaag is bijgebleven hoe mijn vader altijd zijn excuses aanbood voor als mijn moeder fout zat. Daarom besloot ik voor mijzelf dat ik het anders wilde. Mijn kinderen zijn vergevingsgezind en zijn eigenlijk altijd wel bereid om er zand over te gooien.
Ik denk door mijn kinderen te laten zien dat ik als volwassene ook faal en mijn excuses aan te bieden ik het voor hen ook makkelijker maak om hun excuses aan te bieden. En eerlijk te zijn over hun eigen zwakheden. Omdat ik ze dat voorbeeld geef en ze in een warme, veilige, liefdevolle omgeving opgroeien waarin ze geleerd hebben dat dit niet het einde van de wereld is.
Vergeef jezelf
Bij opbouwende woorden, moet je ook denken aan de woorden die je tegen jezelf uitspreekt. Soms zijn we genadiger voor anderen dan voor onszelf. Soms stellen we onszelf en anderen teleur. Dat gebeurt, niemand is perfect. Maar we mogen onszelf vergeven, vergeving vragen aan God en aan anderen.
Het is belangrijk om genadig en liefdevol naar onszelf te zijn. Ervaring leert dat wij mensen onszelf vaak onnodig geselen met gedachte, schuldgevoel en andere dingen die ongezond voor onszelf zijn. Vergeving maakt vrij en geeft kracht om weer verder te gaan.
Hoe kan ik je helpen?
Van jongs af aan scoren mijn dochters hoog wanneer het om zelfstandigheid gaat. Ik voed ze op tot jonge zelfstandige vrouwen en ‘zelf doen’ loopt door hun bloed. Werkstukken, huiswerk, spreekbeurten en surprises? Dat doen ze zelf. Vaak zonder dat ik er aan te pas kom. Het is af voordat ik mijn hulp kan aanbieden.
Toch heb ik altijd benadrukt dat ik er voor ze ben en hen helpen wil. Mijn tiener kan prima haar eigen huiswerk maken. Maar soms wil ze dat ik even meekijk naar haar planning. Of even sparren over een idee. Kant en klare oplossingen geef ik niet. Ervaring leert dat ze die vaak toch niet meteen aanneemt. En voor ik het weet, krijg ik het verwijt dat ik het toch niet begrijp.
Ik bied gewoon mijn hulp aan. Vraag of ik helpen kan en laat het hóe aan hun over. Zo worden zij ook aan het nadenken gezet. Soms wordt ik letterlijk aan het werk gezet. En soms is de wetenschap dat ik betrokken ben en er eventueel ben voor steun of een luisterend oor, voldoende.
Je hoeft het niet allemaal alleen te doen
Mijn oudste en jonge dochter verschillen momenteel van elkaar als dag en nacht. Chloé laat mij zelden met rust, deelt het liefst alles met mij, is graag in mijn buurt en speelt het liefst op dezelfde vierkante meter als waar ik zit. Sinds Grace een tiener is, trekt ze zich terug op haar kamer. Daar moest ik in het begin echt aan wennen. Gaat het wel goed? Is er iets?
Een tiener zijn, is namelijk niet altijd gemakkelijk. Soms is het best alleen. Maar het is belangrijk dat mijn dochter weet, dat het niet eenzaam hoeft te zijn. Dat ik als moeder er voor haar ben. Nu weet ik dat ze soms gewoon rust wil hebben van haar zussen. De privacy nodig heeft. Een boek leest of iets voor zichzelf doet. En heb ik er vertrouwen in dat als ze wel met iets zit, ze naar mij toekomst. Wanneer zij daar aan toe is en dit wil. Naast praten met mij, spoor ik haar ook aan om te bidden.
Lees ook: 16 manieren om het geloof van je kinderen te laten groeien
Ik houd van je; onvoorwaardelijk.
Mijn kleuterdochter vertelt me dagelijks hoeveel ze van mij houdt. Maar mijn puber dochter is daar tegenwoordig een stuk spaarzamer mee. Eén van die dingen waar ik nog steeds een beetje aan wennen moet. Tegen je tienerdochter “Ik houd van je’ zeggen kan heel raar voelen. Vooral als ze eruit ziet alsof het haar niks schelen kan en het niet terug zegt. En toch heeft ze het van jou als moeder nodig om dit te horen.
En als woorden niet genoeg zijn, te beperkt, of niet aankomen, kies dan voor een andere manier om het haar te zeggen. Door een lief appje, een knuffel, een kus, een briefje onder haar kussen, haar favoriete eten. Maar zeg het en laat haar weten dat jouw liefde voor onveranderlijk is.
Wees gewoon jezelf
De druk om je anders voor te doen dan je bent, is groot. Ook voor je tienerdochter. Misschien heeft ze al ervaren dat zichzelf zijn, betekent dat je misschien wel minder populair bent. Of ze is zichzelf niet omdat ze niet lekker in haar vel zit.
Ik vind het belangrijk dat mijn tienerdochter zichzelf kan zijn. Niet alleen als dat leuk is. Maar ook als dat betekent dat ze even onuitstaanbaar is. Omdat ze met zichzelf worstelt en het even niet weet hoe ze anders kan zijn. Wees gewoon jezelf want dat is goed zat. Ik houd ervan als Grace, Grace is.
Jij bent genoeg
Aansluitend op bovenstaand komt: Jij bent genoeg. Ze hoeft zichzelf niet te vergelijken met vriendinnen, leeftijdsgenootjes, broertjes of zusjes. Zij is genoeg. Gewoon zoals ze zelf is. Uniek en met haar eigen kwaliteiten, sterktes, gaven en talenten.
Ergens van weglopen is niet zwak
Vriendschappen zijn prachtig. Maar we kennen allemaal wel voorbeelden van hoe anderen iemand in de problemen hielpen. Momenten waarop je spijt hebt als haren op je hoofd dat je je liet meesleuren. Leer je tienerdochter dat het okay is om weg te lopen van verkeerde invloeden, vriendschappen of situaties die haar in de problemen brengen.
Ze hoeft zich niet te bewijzen. Of iets te doen wat tegen haar eigen keuzes, normen en waarden in gaat. Of het nu een vriendin is die over de schreef gaat of een vriendje die meer van haar wil dan ze geven wil. Het is okay om nee te zeggen en weg te lopen als het je ergens brengt waar je niet wilt zijn.
Je hebt een familie die van je houdt
De vriendinnen van mijn dochter zijn heel belangrijk voor haar. Zoals dat voor de meeste tieners geldt. Soms voelt het een beetje of je als familie concurreert. Ik begrijp best dat mijn dochter het leuker vindt om met haar vriendinnen de stad in te gaan dan haar zusje te helpen met de strijkkralen.
Maar vrienden komen en gaan. Dat heb ik al gezien toen ze na de basisschool de meeste van haar BFF’s inruilde. Ook enkele vriendinnen die vorig jaar op haar slaapfeestje kwamen, zijn inmiddels niet meer onafscheidelijke vriendinnen. Het is belangrijker dat hoe ‘stom’ je tiener haar familie ook vindt, ze leert dat je familie er altijd voor je is.
Je kunt het!
Momenten waarop ze weinig zelfvertrouwen heeft en misschien niet altijd in zichzelf of haar kunnen gelooft? Die zal ze hebben. Maakt ook niet uit. Opbouwende woorden kunnen haar zelfvertrouwen geven en ik ben die stem die haar laat weten dat ze het kan.
Of ik haar nu een briefje achterlaat in haar lunchbox om haar succes te wensen met haar proefwerkweek. Even aan het begin van de schooldag een appje stuur. Eens in de zoveel tijd laat ik het haar weten. Zodat ze het zich eigen gaat maken. En dat stemmetje meer gelooft dan haar eigen kritische geluid of de stemmen van anderen.
Je kan met mij over alles praten
Met alles, bedoel ik ook echt alles. Ik probeer te luisteren met als doel om het het begrijpen. Niet om meteen te antwoorden, oordelen of advies te geven. Maar het is belangrijk dat mijn puberdochter weet dat ze mij vertrouwen kan en ik rustig met haar over dingen praten kan. Zonder te flippen, boos worden of dat ik overstuur ben.
Lees ook 5 tips | Zo word je een meer betrokken aanwezige moeder
Ik ben dankbaar voor jou
Mijn dochter weet dat ze geliefd is, gewenst en gewild. Yep, ook toen mijn relatie met haar vader stuk liep. Haar aanwezigheid in mijn leven is niet afhankelijk van dat haar vader en ik ooit iets hadden. Het is voorbestemd. En ik ben dankbaar voor haar aanwezigheid in mijn leven. Dat ik van alle kinderen op de wereld ben uitgekozen om haar moeder te zijn.
En ik laat haar dat ook regelmatig weten. Dat ik blij ben met hoe zij mijn leven verrijkt en hoe ik er van houdt dat zij zichzelf is.
Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter, Instagram, Facebook of YouTube?
Fotocredits: Keisha Montfleury
No Comments