Ontmoet Boz de nieuwe baby van gastblogger Sylvia. Hij is eind maart geboren en zoals je met Sylvia verwachten kan heeft ze ook een grappig bevallingsverhaal.

Vanaf mijn kant is het even stil geweest. Met goede reden trouwens. Op 24 maart is onze zoon Boz geboren! Een alerte prop van 3068 geboortekilootjes die meteen van zich liet horen. En dat werd wel tijd ook!

“Je bent verweekt”

Nou Ok, ik niet. Maar maandag bleek dat de baarmoedermond verweekt was. Ik had regelmatig harde buiken. Toen de gynaecoloog maandag tijdens de controle zei dat ik ‘verweekt’ was en ‘ietwat ontsluiting’ had, keek ik daar niet gek van op. Dat meneer daar maling aan had, was een beetje jammer. Ik maakte mij dus op voor DE bevalling.

Volgende week bevallen?

Ik zou dus ingeleid gaan worden. “Woensdag of donderdag?”, vroeg de beste vrouw. En ik zei natuurlijk “Volgende week?” “Nee deze week.” Paniek paniek! Dat was wel erg snel opeens allemaal. Maar wat maakte ik me druk, ik was al verweekt en ontsloten, voor woensdag zou die baby er wel uit zijn. Het is immers de derde en die gaan snel. Toch?

Ik liet het weer los om me woensdagmiddag te melden voor een ballonnetje. Ondertussen sliep ik al een paar nachten nauwelijks. Alles deed pijn, dus kom maar op met die kleine. Ik was er meer dan klaar voor. De bevalling zou wel snel gaan, want alles was al aan het werken. En wie weet had ik woensdag onze kleine man al beet!

Ongeduldige mama, geduldige baby

Woensdag ging voorbij, en zo ook de donderdag. De ontsluiting schoot wel iets op maar donderdagavond 23:0 uur bleef ik (vloekend) steken op 5 cm. De jongeman leek geen haast te hebben. Ik ben niet het toppunt van een geduldig mens en begon toch wel aardig te mopperen. Samen met het slaaptekort en de been-, buik- en rugweeën, was ik het spuug zat!

Toen ik dus om half 12 de mededeling kreeg dat ze in de ochtend weer eens gingen kijken of ik toch anders door gezet zou worden, was ik op zijn zachtst gezegd ‘narrig’. Maar ik kreeg een handig morfinepompje! Er werd een extra bed binnen gebracht, zodat vriendlief ook kon slapen. “En kalm aan maar hè.”

Ongeduldige baby, slapende mama

Dat pompje lijkt zalig, maar toen om even voor 1 uur de verloskundige met verpleegster kwam vertellen dat de kleine er toch uit wilde, bleek dat pompje mijn ondergang te zijn.  Probeer als ‘doped up’ mommy to be maar eens alert en wakker te worden. Terwijl ze beloofd hadden dat je mocht slapen. Ja, zo kinderachtig werd ik van de morfine. “Er was mij slaap beloofd. Ik heb een pompje. Kijk!” Om vervolgens nog snel 2 pompjes te geven voor ze hem uit mijn handen trokken (oeps).

DE bevalling van Boz!

Dus om 1 uur ‘s nachts ging het dan gebeuren. Nadat ik bedreigd was met een keizersnede en er gezegd werd dat ik niet meer mocht praten, heb ik dus maar mee gewerkt. Soort van dan 😉 De eerste 5 minuten heb ik nog even voor de show geroepen dat ik ging slapen, het niet kon, en naar huis zou gaan als ik niet mocht slapen. Achter in mijn hoofd zat een mini Syl te roepen dat ik normaal moest doen. Alleen dat lukte dus niet.

5 over 1 mocht ik persen, en als een gillend speenvarken heb ik dit gedaan. Om 7 over 1 moest ik puffen, maar om 1 of andere reden vond ik het nodig om te roepen dat die “er NU uit ging” en perste eigenwijs door. Boz is dus om 7 minuten over 1 geboren. Ik heb mijn excuus aangeboden voor mijn gedrag. Niet aan mijn vriend trouwens, die dacht dat hij, als mens zonder baarmoeder, mocht zeggen dat “het wel mee viel”. De eikel. “Don’t mess with me.”

Boz is geboren

Dolblij hebben wij alle opa’s en oma’s, ooms en tantes, en een paar vrienden, opgebeld.  Boz is geboren!  Ons nummertje 3, en net zo mooi en lief als de eerste twee. Als ik ooit al twijfelde of ik net zoveel van Boz zou kunnen houden als van de eerste twee, was die twijfel binnen 10 tellen weg. Zo lang duurde het voor hij op mijn buik lag, en ik was meteen verliefd… .

Liefs Sylvia

Heb jij een wens of felecitatie voor Sylvia en Boz? Laat hem dan hieronder achter.