Het maken van een fotoboek voor mijn kinderen stond al een langere tijd op mijn bucket list. Echt zo’n activiteit die je maar voor je uit blijft schuiven. Bovendien, als ik een fotoboek maak, wil ik ook een mooie! Dat kost tijd en aandacht. Iets wat schaars is wanneer je een druk gezin hebt. Het digitale tijdperk heeft als groot voordeel dat er een overschot is aan beeldmateriaal. Ik bezit honderden bestanden van mijn kinderen die verdeeld zijn over Picasa, Flickr, Dropbox of ergens anders in de cloud. Zonder internetverbinding en wachtwoord ben ik reddeloos verloren. Maar een fotoboek bladert net iets lekkerder dan dat ik door allerlei bestanden op mijn laptop of telefoon moet scrollen. Tijd om daar verandering in te brengen.
De zomervakantie is een ideale tijd om achterstallige onderhoud weg te werken. Mijn moeder gebruikte deze periode ook vaak om weer wat foto’s toe te voegen aan mijn babyalbum. Met een vader die bij de Polaroid werkte was een ding zeker: bij ons thuis werden foto’s gemaakt. Van verjaardagen, geboortes, school, doop, optredens en andere hoogtepunten uit een kinderleven. Met analoge fotocamera’s of met instax camera’s. Je weet wet waar direct een foto uit komt en die tegenwoordig weer helemaal hip zijn. Dozen vol foto’s stonden er op zolder. Foto’s die uiteindelijk nooit in een fotoboek werden geplakt. Waarvan ik nu niet meer weet of ze nog bestaan, weggegooid of vernietigd zijn. Mijn kinderogen hebben ze gezien, waardoor de herinneringen verder leeft. Maar ik blijf het jammer vinden dat ik ze niet met mijn dochters kan delen.
Kostbare momenten om te herinneren
Miss C is al weer bijna 2 maanden oud. Ik ben hard op weg om mijn fotoverzameling verder uit te breiden. Natuurlijk zijn er foto’s van pas na de geboorte, de eerste ontmoeting met haar zussen en andere kostbare momenten. Momenten die ik wil koesteren, herinneren en bij stil wil staan. Het leek mij dan ook een goed moment om deze week nou eindelijk eens dat fotoboek te gaan maken. Ik kan wel uit blijven stellen, maar dan komt het er nooit van. Op internet zijn er verschillende sites te vinden waar je een fotoalbum kan maken. Ik koos voor Webprint.nl. Daar ben ik erg tevreden mee vandaar dat ik graag even mijn ervaring wilde delen.
Achteraf viel het maken van een fotoboek via Webprint mij ontzettend mee. Als ik had geweten dat het zo makkelijk was, had ik het eerder gedaan. Aanvankelijk stond ik niet bepaald te juichen bij het idee om bijna 9 jaar aan fotomateriaal door te spitten. En dat niet alleen ook zag ik op tegen het programma. Technisch ben ik niet maar ik kan redelijk over weg met verschillende content management systemen. Daarom vind ik het bloedirritant wanneer je via internet iets moet doen en het werkt niet. Dat een systeem gruwelijk traag is, ingewikkeld om te begrijpen en gebruiken. Meestal haak ik dan ergens halverwege af. Maar het systeem van Webprint werkt juist heel intuïtief. Van tevoren werden tips gegeven. Eigenwijs als ik ben, daar keek ik niet naar. Laat mij maar eerst zelf proberen dan kijk ik wel waar ik vastloop. Maar dat gebeurde niet. Ook mijn computer liep niet vast.
Je kan zelf een album formaat kiezen. Liggend of staand. Hierin zit een standaard aantal bladzijden. Met een klik op de muisknop voeg je extra bladzijden toe. Deze hebben al een indeling. Door een indeling uit te kiezen en deze op het album te slepen, kun je de pagina’s makkelijk zelf aanpassen. Door fotokaders en tekstkaders aan de pagina’s toe te voegen, kun je ze van foto’s en tekst voorzien. Toen ik doorhad hoe dodelijk eenvoudig het was, had snel de smaak te pakken. En vond ik het ook leuk om te doen. Foto’s van mijn dochters werden afgewisseld met songteksten en citaten die betekenis voor mij hebben. Als ik eenmaal bezig ben, kan ik ook uren geconcentreerd en met veel plezier aan het perfecte album werken. Foto’s naar links en rechts schuiven, lettertypes uitproberen, citaten en songteksten toevoegen. Ja, ik zat behoorlijk in de flow! Maar zoals dat wel vaker, gaat word je op zo’n moment dus door je kinderen gestoord. Of in dit geval door Miss C. die luidkeels brulde want het was tijd voor haar nachtvoeding.
Met pijn in mijn hart, liet ik mijn kunstwerk achter. En sloot de computer. Stom! Ik had helemaal niks opgeslagen, besefte ik tijdens het voeden. Straks was het weg en zou al mijn inspanning voor niks zijn! Nadat ik mijn jongste vanochtend weer gevoed had, ging ik zo vlug mogelijk naar beneden om bij de eettafel aan te schuiven waar mijn laptop stond.
Gelukkig, alles was er nog! Dus ging ik vrolijk verder. Totdat mijn oog rechtsonder zag dat ik geen internetverbinding meer had. Paniek!!! Ik had nog niks opgeslagen. Vlug pakte ik mijn telefoon en maakte foto’s van de pagina’s. Als ik dan alles kwijt was, dan wist ik op zijn minst nog hoe het eruit gezien had. Het terug scrollen ging nog goed. Maar terwijl het ene na het andere venster aangaf dat ik geen internetverbinding had, bleef de pagina werken. Vlug herstelde ik de verbinding en slaakte een zucht van opluchting. Alles was er nog! Kijk dan verdien je bij mij punten! Om het lot niet voor de derde keer te tarten, maakte ik vlug een account aan en sloeg mijn album op.
Nu wordt het gedrukt en zal ik het binnen 5 dagen hebben. Spannend! Ik ben heel benieuwd hoe het eruit ziet. Als het binnen is, zal ik het ook op mijn blog bespreken.
Heb jij ook fotoboek van je kinderen of staat alles bij jou ook ergens digitaal?
5 Comments
Karen
17 juli 2015 at 10:11Inmiddels heb ik enorm veel digitaal. Alleen van mijn trouwboek heb ik een boek gemaakt. Wij hebben laatst een lekkage gehad en toen is een hele kist met foto’s van vroeger beschadigd. Ik vind het dus nu wel fijn dat veel digitaal is, maar zo’n tastbaar boek is natuurlijk veel mooier en je kijkt het ook vaker in. Alleen is het zo’n werk! En wat jij zegt; als je iets fout doet, ben je alles kwijt.
Josan
17 juli 2015 at 08:48Succes! Als ik in anderhalf dag 9 jaar aan foto’s van 3 kinderen kan weg werken, moet 1 jaar wel lukken. Je moet er echt even voor gaan zitten, maar het is ook echt best leuk om te doen. Het viel mij alles mee 🙂
Isra bint Ali
16 juli 2015 at 19:38Oh.. nee.. een digitale fotoboek. Mijn dochter is sinds kort 1 geworden dus ik moet het wel afmaken. Het probleem alleen is: ik ben nog niet begonnen *snikt*
Patricia
16 juli 2015 at 18:51Owww hier ook allemaal digitale foto’s op van alles en nog wat… het maken van een fotoboek moet hier ook echt gebeuren! Van de oudste heb ik nu 2 fotoboeken en van je jongste (bijna 10 maanden )nog geen een.
Josan
16 juli 2015 at 19:22Oh fijn om te horen dat ik niet de enige ben die dat doet 🙂