Persoonlijk

Ode aan de truttigheid

7 augustus 2016
Ode aan de truttigheid_GoodGirlsCompany_loedermoeder

In de volkskrant van afgelopen zaterdag schreef Aleid Truijens een betoog tegen truttigheid en de loedersmoeders. Vermakelijk. Echt waar! Ik moest er smakelijk om lachen. Zoals ik al eerder schreef, vind ik het niet zo spannend om te weten of je een loedermoeder bent of niet. Wees blij dat je een moeder mag zijn. En als je er een bent maak er dan het beste van, dat is beter dan die moeders die lopen te zeuren over zogenaamde spijt.

Ode aan de truttigheid_GoodGirlsCompany_vertrutting_loedermoeders

Maar er was nog een ander fenomeen dat deze mevrouw Truijens aanstipte; mommybloggers. Kijk en dan ben ik toch even geïnteresseerd wat zo’n persoon dan te melden heeft. Dat was niet veel goeds.

“…de loedermoeder werkt helemaal niet. Zij is een gekooide huisvrouw op zoek naar een leven. Nou ja, ze werkt aan haar blog. Geld probeert ze te verdienen door in een olijk ‘persoonlijk’ stukje tien keer de naam Pampers te laten vallen.”

Ouch…you got me !

De gekooide huisvrouw versus de loonslaaf

Nu ga ik helemaal niet het betoog aanzwengelen dat fulltime moeder zijn ook werken is. Alleen niet betaald. Ik heb het helemaal niet nodig om dat verder uit te diepen. Begin dit jaar ben ik er heel openhartig over geweest waarom ik (momenteel) even thuis zit. En dat bevalt prima. Noem mij een gekooide huisvrouw maar dat vind ik altijd nog beter dan een loonslaaf. Terwijl mevrouw Truijens elke dinsdag een column uit de mouw moet schudden voor een baas die anders in haar nek staat te hijgen, bepaal ik mijn eigen deadlines. Jealous much?

Ode aan de truttigheid

Ooit was ik ook zo’n vrouw voor wie het altijd meer, hoger en beter moest. Het waren niet mijn kinderen die voor een verandering zorgden, maar een goed gesprek met een coach. In plaats van dat meer, meer MEER ben ik wat meer gaan waarderen wat ik heb. Noem het truttigheid maar terwijl die gesjeesde types elke week nog net een uurtje yoga of mindfullnes in hun agenda weten te proppen, heb ik dat niet nodig. Want weet je, met kinderen leef je best in het moment. Soms verkleint kinderen hebben op aangename wijze je wereld. Zie je de schoonheid van dingen die je als volwassene al zo vanzelfsprekend bent gaan vinden. En als ik dan kijk in wat voor een wereld we af en toe leven, is dat soms alles wat ik nodig heb.

Vertrutting versus truttigheid

Terwijl ik niks heb tegen truttigheid, ben ik wel tegen vertrutting. Ik snap niks van de discussie over of je je eigen kinderen op de mond mag zoenen. En ook bij andere dingen trek ik mijn wenkbrauwen hoog op. Misschien is het verschil tussen vertrutting en truttigheid ook wel dat laatste een persoonlijke keuze is en de tweede maatschappelijk opgelegd. Dus als ik truttig ben omdat ik geen minnaar heb dan moet dat maar. Ook dat is mijn persoonlijke keuze. Net zoals af en toe kneuterig tevreden te zijn met het leven dat ik leid. Ook al weet ik door internet en social media heel goed wat er allemaal verkrijgbaar is. Het is niet altijd vooruitgang. Waar ik vroeger met zijn drieën op de achterbank van onze Volkswagen Kever geklemd, op vakantie naar Zeeland ging zien mijn dochters de wereld. Maar zij houden zich ook bezig met de vraag of het wel veilig is en we mogelijk rekening moeten houden met een terroristische dreiging.

Solidariteit met andere ouders

In je stukje zeg je het volgende: “Ik had gehoopt op wat solidariteit met al die ouders die het toch maar flikken: hun geld verdienen en hun talenten ontwikkelen tussen de broodtrommeltjes, de hoofdluizen, de zwemles en de puberruzies door, en daarbij ook hun relatie nog een beetje leuk houden.”

Maar weet je als je bepaald gedrag wilt, is het handig als je het voorleeft. Hopen dat loedermoeders solidair zijn met andere ouders ontstaat niet als je hun keuzes bekritiseert en ze neerzet als gekooide huisvrouwen zonder leven. Het is 2016. Moeders die elkaar afmaken vanwege verschillende keuzes, is echt zo verschrikkelijk 2013. Lieve Aleid, als je wat vaker die ludieke stukjes van mommybloggers had geanalyseerd, had je geweten hoe je dat moet aanpakken. Niet elke mommyblogger geeft borstvoeding, bevalt in het ziekenhuis, vaccineert haar kind of is fulltime thuis. Maar ze weten dagelijks een grote groep ouders aan te spreken die zich herkent in hun verhalen.  Zonder dat ze het nodig hebben om al die ouders tegen elkaar uit te spelen. Kijk dat noem ik dus ‘solidariteit met andere ouders’

Liefs Josan

Volg je mij ook al via Google+Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?

Foto’s: bron

  • Reply
    Odile
    8 augustus 2016 at 13:10

    Goed stuk!

  • Reply
    marleen@burgertrutjes
    8 augustus 2016 at 11:39

    Super geschreven. Leven en laten leven! Tegenwoordig hebben we altijd maar een mening over elkaar.

  • Reply
    Carlijn
    8 augustus 2016 at 10:43

    O shit, mijn VK-abonnement is net afgelopen. Krijg morgen m’n eerste nummer van nieuw abonnement weer, dus deze zaterdageditie valt tussen wal en schip. Zal ‘m online eens opzoeken want ik ben wel heel nieuwsgierig geworden naar dit stuk. Ik vind jou in ieder geval een superleuke gekooide huisvrouw, Josan 😉

  • Reply
    Karen
    8 augustus 2016 at 10:38

    Yes, eens eens eens. Ik verbaasde me dat mensen reageerden dat ze het niet zuur vonden, want bij mij droop de zure lucht van afgunst en hautain gedrag van het scherm. Maar goed… het geschreven woord wordt door iedereen anders geïnterpreteerd. Dat blijkt maar weer.

  • Reply
    Marguerita
    8 augustus 2016 at 09:22

    Mooi geschreven Josan, wat weet je dingen toch altijd goed en treffend onder woorden te brengen

  • Reply
    Bregje
    8 augustus 2016 at 08:40

    A-men! Wat een fijn stuk Josan!

  • Reply
    Cassandra
    8 augustus 2016 at 08:29

    Wat een heerlijk stuk weer. Je hebt inderdaad de stukken eruit gehaald waar ik mij dan wel een beetje aan stoorde. Ik heb er bewondering voor hoe je het altijd weer zo heerlijk kan verwoorden zonder met blubber te smijten. Echt een stukje kunst!

  • Reply
    Nathalie
    8 augustus 2016 at 08:02

    Ik word gek van de meningen van sommige mensen tegenwoordig. Net alsof kiezen om je kinderen fulltime op te voeden en thuisblijfmoeder te zijn zo erg is. Ik ben zelf een fulltime werkende moeder (leerkracht) en geloof mij, als wat meer mensen terug wat meer met hun gezin zouden bezig zijn ipv carrière te willen maken zouden er misschien wat meer kinderen zijn die zich gedragen. Of verdraagzamere mensen zijn. Laat iedereen toch doen… manman… schrijven over bloggers maar zelf wel een column schrijven. WTF?

    • Reply
      Josan
      8 augustus 2016 at 08:07

      Mooi gezegd Nathalie, ik word daar ook zo erg moe van. Als leerkracht zie je als geen ander welk effect dat op kinderen heeft. Ik vind inderdaad dat iedereen de keuze voor zijn of haar gezin moet maken om fulltime of parttime te werken. Maar als ik zie dat een hond soms meer aandacht en alleen tijd met het baasje krijgt dan sommige kinderen van hun ouders krijgen, vind ik de verhoudingen erg scheef.

  • Reply
    MARIJKE
    8 augustus 2016 at 07:46

    Woohooo wat goed geschreven zeg!!

  • Reply
    Merel
    8 augustus 2016 at 06:10

    Complimenten!
    En je hebt precies de gedeelten eruit gehaald waar ik me aan stoorde in het stuk, met daarop een mooi weerwoord zonder te verzanden in modder gooien. Klasse!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

[instagram-feed feed=2]