Dat ik in een neerwaartse spiraal zat, was me wel duidelijk. Ik had er behoorlijk het land in. Niks voor mij. Ik heb altijd bergen energie, een onwrikbaar geloof in willen is kunnen en een doorzettingsvermogen van hier tot Tokyo. Als het niet linksom gaat dan wel rechtsom. Maar al 2 weken lang lukte het mij maar niet. Na verschillende keren opnieuw proberen was ik er eigenlijk wel klaar mee en moest ik mijn nederlaag erkennen.
Ooit las ik dat er na hoogtepunten, dieptepunten volgen. De boog kan immers niet altijd gespannen zijn. Toch was ik hier niet op voorbereid. Ik had namelijk een reuze goed idee. Vond ik. Maar de uitwerking was wat minder gelukkig.
Het begon zo’n twee weken geleden. Ik wilde een leuk filmpje maken voor het kraamfeest en opdragen van Miss C in de kerk. Man had het liedje uitgezocht en ik de foto’s. Het was een mooie samenwerking geworden. Ik hoefde alleen maar even het filmpje te maken. Appeltje eitje want: hey, ik ben een blogger. Alles ging goed totdat ik een gratis programma downloadde. Toen begon de ellende. Een druk op de knop later was ik een aantal mooie virussen rijker. Mijn computer was onbruikbaar. Wat ben je daar in de praktijk toch afhankelijk van. Bloggen, internetbankieren? Het was allemaal onmogelijk. Nou ja het kon wel, maar ik vertrouwde het voor geen meter. Ook al schakelde een bevriende ICT’ alle virussen uit. Een bleek zo hardnekkig dat er niks anders op zat om mijn hele computer te formateren. Een heel proces op zich. Wat was ik dankbaar dat de man van een digidinnetjes uit mijn app groepje een ICT’er is en mij er doorheen kon loodsen. In normale omstandigheden had ik het vast heel leerzaam gevonden. Nu zat er niks anders op dan alles opnieuw op mijn computer te installeren. Wat een rot klus!
Gedoe met computerprogramma’s
In de dagen die volgden installeerde ik opnieuw tientallen computerspellen en programma’s. Overdag werkte ik. In de avond wilde ik liever bloggen dan programma’s installeren. Maar er zat niks anders op. Sommige programma’s had ik nodig. Maar ik bleef gedoe houden met computerprogramma’s. Productcodes die niet werkten, programma’s die na installatie niet werkten. Video’s waar ik al aan begonnen was die onbereikbaar bleken. Ik wist niet waar het aan lag, maar wel dat ik het inmiddels niet meer leuk vond. Ik kan er zo slecht tegen dat als ik mijn best ergens voor doe, dat het niet werkt. Gek genoeg denk ik toch dat als ik 100% geef het wel goed komt en nu bleek dat niet het geval. De filmpjes zijn nog steeds niet gemaakt. De blogs zijn inmiddels gedateerd en ik baalde als een stekker.
Ik ben moe(der)!
Naast gedoe met computerprogramma’s moest ik ook behoorlijk wennen aan mijn nieuwe leven. Hoewel ik gisteren de positieve kanten belichtte van een niet slapende baby betekent dat niet dat ik onvermoeibaar ben. Hoewel ik ’s ochtends heel vertederd naar Miss C lig te kijken, wil dat niet zeggen dat ik na al die weken soms niet moe ben. In sommige weekenden wil ik stiekem eigenlijk alleen maar de hele dag in mijn bed ligggen. Maar die rust heb ik niet. Uiteindelijk vind ik dat ook zonde van mijn weekend. Het vliegt immers al voorbij dus laat ik er dan maar het beste uithalen.
Dat deed ik. Op een goede zondagmiddag maakte ik samen met Miss B en Miss C een wandeling op de heide. Even mijn gedachten op een rijtje zetten. Wanneer je geen invloed hebt op de weg die je loopt, kun je wel invloed hebben op hoe je hem bewandelt. En ik kwam tot de volgende inzichten:
- probeer rust te nemen. Moeder van 3 kinderen, echtgenote, 32 uur per week werken, 3 kinderen, 2 vrijwilligersbaantjes, een blog, zondagschooljuffrouw…het zijn heel wat functies en titels voor mij. Tijd om te kijken wat mij écht energie geeft en wat ik beter af kan stoten omdat ik er als een berg tegenop zie.
- je bent nog aan het ontzwangeren. Dat vergeet ik ook wel eens. Het lijkt al weer een hele tijd geleden, maar het is nog maar 17 weken geleden. Het gaat goed, maar ik moet mijzelf ook de tijd geven om weer een beetje in het ritme te komen.
- zoek naar dingen waar je blij van wordt. Mijn gezin, schoon beddengoed, zonovergoten zaterdagen in september een lekker warm bad, leuke programma’s op Netflix en bloggen. Dat laatste kan ik niet meer zo doen als enkele weken geleden. Daar werk ik teveel uren voor. Het is nu ook dat ik besef dat ik het wel heel leuk vind. Maar dat ik het niet meer zo kan doen als eerst, betekent niet dat ik het helemaal niet kan doen. Ik moet gewoon mijn momenten pakken.
- accepteer dat het blijkbaar even zo’n fase is. Toen ik accepteerde dat ik blijkbaar even een mindere periode had, viel het ook veel makkelijker te accepteren. Blijkbaar is het even zo. Dat erkennen is een stuk minder vermoeiend dan kunstmatig blij te moeten zijn.
- Wees lief voor jezelf. Ken je dat? Je bent eerder je eigen grootste criticus dan vriend. Ook wat je over jezelf zegt, heeft invloed op hoe je je voelt. Dus wees lief voor jezelf. Door een opmerking van een andere blogger, besefte ik weer dat het voldoende is om mijzelf te zijn. Ook al betekent het dus af en toe dat ik stuntelig ben en domme dingen doe.
- Wees positief lerend. Yep, het was misschien stom om een virus te downloaden, aan de andere kant heb ik nu wel zelf 2 recovery cd’s gemaakt. Iets wat ik nooit eerder deed. Ik heb mijn computer een stuk beter leren kennen. Enne tot nu toe ken ik heel wat manieren die niet werken. Ooit moet ik er achter komen wat werkt.
Dus dit waren de inzichten die ik kreeg na mijn periode. Ik leg voorlopig de lat minder hoog voor mijzelf. Bloggen vind ik leuk en blijf ik doen, maar ik laat mij niet opjutten door bezoekersaantallen en grootse samenwerkingen. Het is even wat het is en dat heb ik geaccepteerd.
Q. Heb jij ook wel eens een mindere periode gehad? En wat doe je dan om uit je neerwaartse spiraal te komen?
3 Comments
Nicole
30 september 2015 at 09:43Mooie punten en inderdaad, wees lief voor jezelf!!
Karen
30 september 2015 at 09:42Bloggen is (voor jou) maar een hobby toch? Ik zou je lekker focussen op de dingen die er echt toe doen. Mindere periodes zijn heel herkenbaar. Wees lief voor jezelf en neem je rust.
Sylvie
30 september 2015 at 07:34Hoop houden, niet altijd makkelijk! In deze moeilijke periode probeer ik de lat niet te hoog te leggen. Wat minder poetsen en bloggen en focussen op de écht belangrijke dingen. En al jouw punten natuurlijk 😉