Tussen alle feestelijkheden in, beseften we dat onze baby ook haar eigen mijlpaal viert. Ze is al weer 7 maanden oud. Wat vliegt de tijd. De laatste tijd word ik heen en weer geslingerd tussen gevoelens van “help, mijn baby wordt te snel groot!” en “Oh dit is eigenlijk ook best wel een hele leuke fase”. Wat kledingmaat betreft, zit ze in maat 68. Het einde van de new born maatjes is in zicht.Soms voel ik toch wel even een steek. Deze fase komt niet meer terug.

Wat is dat toch? Elke keer probeer ik wat genieten betreft het onderste uit de kan te halen. Besef ik dat het zo snel voorbij is. Maar toch, elke keer kijk ik terug en denk ik: Tjonge wat jammer dat ik het niet nog beter in mij op kon nemen.

Tegelijkertijd heeft deze fase ook zijn charme. Zonder dat ik er nu precies de vinger op kan leggen heb ik wel zoiets van ze heeft een sprongetje gemaakt in ontwikkeling. Ze herkent ons echt en daarmee begint ze ook eenkenniger te worden. Spelen met papa vind ze heerlijk. Ze zit inde fase dat ze klanken maakt die op papa lijken. Eigenlijk zegt ze meestal baba of bab of bababa maar ik laat mijn man graag in de waan dat ze  papa zegt. Is hij ook weer blij. Ik kan me namelijk soms best wel indenken dat het frustrerend moet zijn om te zien hoeveel tijd wij met elkaar doorbrengen.

7 maanden borstvoeding

Dat komt voornamelijk doordat ik nog steeds borstvoeding geef. Jahaa, wat niemand, inclusief ikzelf verwacht had, is dus gewoon al wel maanden zo. Tijdens mijn 4 a 5 maanden borstvoedingsdip waren en wel moeders die zeiden dat het op den duur makkelijker zou worden. En eerlijk? Zij hebben helemaal gelijk. Ik voel mij er minder beperkt door. En daardoor geniet ik er ook meer van. Haar ogen die mij aankijken. Haar mondje die heimelijk lacht. De glimlach die te groot wordt om nog te kunnen drinken. Het handje dat ze op mijn blote borst legt. Als ze haar oogjes genieten sluit en toch nog even in slaap valt. Ik weet dat ik langere pauzes mag nemen, maar ik voed haar in principe nog steeds om de 2 uur. Zo blijft mijn  melkproductie een beetje op pijl en kan ik het teveel kan afkolven. De druk is er af. Ik ben over het hoogtepunt heen wat voedingen betreft. Ze begint minder te drinken en meer ander voedsel te eten.

Wat eet mijn baby?

Dat laatste doet ze nog niet meteen in hele grote porties hoor. Ze mag graag korstjes droog brood eten.Op het kinderdagverblijf, krijgt ze vaak al een echte boterham maar thuis heb ik dat ritme nog niet. Daar ga ik in januari mee beginnen. Ik was sowieso al erg geïnteresseerd om bij mijn jongste baby de Rapley methode te proberen. Nu scheelt het dat Miss C van nature geen gepureerd voedsel hoeft. Dus een fruithapje is niet aan haar besteed. Ze wil best fruit eten, maar dan in stukjes. Vooral peer vindt ze lekker. Dat is zacht en kan ik dus ook in grotere stukken geven.Van de week heb ik haar een klein stukje broccoli gegegevn. Dat ging ook goed. Komkommer en paprika heeft ze ook al geprobeerd. In het nieuwe jaar wil ik dit wat serieuzer oppakken.

Het slaapritme?

Zoals ik al in een blog deelde, slaapt ze nog steeds niet door. Dat wil zeggen, als ik haar om  18 uur in bed leg, is het niet zo dat ze tot 6 uur de volgende ochtend slaapt. Soms wordt ze wel tegen 12 uur wakker. Dat ligt er helemaal aan wanneer ze heer laatste voeding had en wat dit was. Gek genoeg heeft ze ook om 4 uur vaak een wakker momentje. Sinds vorige week slaapt ze op haar eigen kamer. Dat was ook wel weer even zo’n mijlpaal die toch weer een beetje pijn doet aan je moederhart. Aan de ene kant mooi aan de andere kant word je weer met je neus op de feiten gedrukt; mijn baby wordt groot.  Haar wieg is van het plafond en haar ledikant in de babykamer wordt nu echt gebruikt. Toch kom ik nog genoeg aan co-slapen toe. Als ik haar ‘s nachts gevoed heb, laat ik haar meestal bij mij in bed liggen. Ik val vaak genoeg in slaap tijdens het voeden. Miss C laat van zelf los en draait zich van mij af als ze klaar is. Wanneer ze zich dan tegen 6 uur gevoed moet worden, is ze dan gelukkig in de buurt.  

En verder?

Omdraaien kan ze wel maar doet ze niet. Leg ik haar op haar buik dan draait ze direct om naar haar rug. Van rug draait ze wel op haar zij maar als het niet nodig is, heeft ze geen interesse er in om naar haar buik te draaien. Wel trekt ze zich telkens naar zitten. Dat is wat ze graag wil; rechtop zitten. Maar dat lukt nog niet zo goed. Met een beetje ondersteuning zit ze al wel mooi rechtop dus ik denk dat de new born seat van Stokke over een tijdje niet meer nodig is.

Als moeder kan ik natuurlijk zeggen dat mijn baby de leukste en liefste is van de hele wereld. Daar is geen woord aan gelogen. Op het nachtelijk spoken na is het eigenlijk gewoon ook een heerlijk kind. Als ik haar in 1 woord moet omschrijven is dat vriendelijk. Ze is echt een hele vriendelijke baby. Goedlachs, lief, altijd wel een glimlach klaar voor mensen die haar oprecht aandacht geven, makkelijk in de omgang en dol op haar zussen. Ze kraait van pret als ze haar zussen ziet. Die hebben haar dan ook omgedoopt tot ‘best baby ever’. Regelmatig kijk ik naar haar en denk ik “Waarom dacht ik ook al weer dat ik geen derde kind wilde?”

Op eerste Kerstdag ontdekte ik per toeval dat ze middenin onder al een puntje heeft van een door gekomen tand. Nee, met voeden had ik nog niks gevoeld. Wel is het zo dat ze de laatste tijd minder kwijlt. Maar omdat ze al vrij vlot naar haar geboorte begon met kwijlen viel me dat niet zo op. Nu is dat dus helemaal over.

Tot zover de ontwikkelingen van mijn 7 maanden oude dochter. Ik ben reuze benieuwd welke stapjes ze in de komende maand gaat zetten. Welke mijlpalen ze heeft bereikt als ik de 8 maanden update schrijf.

Vinden jullie ook dat het eerste jaar van je baby voorbij vliegt?