Family Diary Opvoeding Persoonlijk

Miss C 8 maanden

25 januari 2016
baby 8 maanden-GoodGirlsCompany-rs virus

Er is weer een maand voorbij dus Miss C is 8 maanden. Wat is de afgelopen maand voorbij gevlogen! Nog steeds heb ik af en toe moeite om het te bevatten. Zoals jullie konden lezen, werd baby vlak nadat ze 7 maanden oud was ziek. Nadat we een paar dagen in het ziekenhuis hadden doorgebracht, mochten we naar huis. Tijd om thuis aan haar herstel te werken. Kleine veranderingen die ik vorige maand had ingevoerd, heb ik deze maand weer teruggedraaid. Gewoon, omdat dat voor mij beter voelt. Vorige maand had ik haar voorzichtig laten wennen aan haar eigen kamer, maar dat is weer helemaal over. Ze slaapt weer netjes in haar wiegje boven mijn bed. Ik wil kunnen horen of ze ‘s nachts wel goed adem haalt.

baby 8 maanden

De eerste nacht thuis was raar. We waren allemaal echt doodop. Van tevoren hadden mijn man en ik de agenda’s bij elkaar gelegd. We wilden namelijk voorkomen dat ze de eerste week weer naar de kinderopvang moest. Daar heeft ze het erg naar haar zin, maar ze staat wel aan allerlei bacillen bloot. Dat wilden we even voorkomen want ze was nog lang niet beter.

Hoe gaat het nu?

In de afgelopen weken hebben heel wat mensen gevraagd hoe het met haar gaat. Dat medeleven is echt hartverwarmend. Tegelijkertijd vond ik het soms ook wel lastig om haar situatie nu te duiden. Ook omdat ik in eerste instantie helemaal niet zo door had wat het RS virus inhoudt. Over het algemeen gaat het gewoon goed. Maar net zoals veel anderen is ze momenteel gewoon erg veel en vaak verkouden. Dus de tweede week opvang was het weer raak. Een verkouden baby zorgt voor slechte nachten. Niet alleen voor haarzelf maar ook voor mij. Om de haverklap is ze wakker. Dan is ze haar speen kwijt, dan is ze benauwd. Soms lig ik ‘s nachts naar haar te luisteren en dan krijg ik het zelf bijna Spaans benauwd als ik haar hoor ademen. Maar ook al zijn de nachten momenteel drama, de dagen gaan redelijk goed.

Onze Rapley ervaringen

Sinds het nieuwe jaar ben ik ook echt begonnen met bijvoeding geven. Niet door voedsel te pureren, maar via de Rapley methode. Ik bied het eten in hele stukken aan die ze zelf in haar mond mag stoppen. En dat bevalt goed. Miss C is echt een alleseter. Boontjes, worteltjes, broccoli, bloemkool, rode kool met appel, yoghurt, pasta? Ze vindt het allemaal lekker. Telkens als ik voorzichtig een nieuw ingrediënt introduceer, sta ik verbaasd te kijken. Alles wordt met veel enthousiasme ontvangen. Ze eet het met veel plezier op.

Ik zie dat ze steeds vaardiger wordt met het eten. Ook met zichzelf redden. In het begin had ik nog wel eens de neiging om in te grijpen als ik haar dan zag kokhalzen. Ook manlief vond het maar niks. In zijn ogen stikte ze. Maar nu een paar weken later, zie ik al echt een verschil. Ze wordt steeds vaardiger met het zelf naar binnenwerken van voedsel. Ze verslikt zich minder vaak. En als ze zich verslikt, weet ze het zelf ook heel goed te herstellen. Doordat ze gruwelt van gepureerd eten, dacht ik dat yoghurt
Ĺĺĺllbijvoorbeeld lastig zou worden. Maar ook dat gaat steeds beter.We mogen ons in onze handen knijpen met een kindje dat zo makkelijk alles eet. Verder krijgt ze natuurlijk nog steeds borstvoeding. Maar ik ben wel over het hoogtepunt heen.

De ontwikkelingen

Qua ontwikkeling is er niks om over op te scheppen. Volgens mij zit ze gewoon erg op de curve. Ze loopt niet erg voor, maar ook niet achter. Zelf vind ik het prima. Na 2 meiden voor wie het huidje altijd te klein was en die altijd van alles moesten, is het ook wel weer eens een verademing om echt een babybabyt’je te hebben. Ze kan zich omdraaien en ook zitten gaat steeds beter. Zwaaien doet ze ook een beetje . Super schattig.

Net zoals haar zussen is ze behoorlijk communicatief. Ik begrijp nog niet alles van wat ze zegt. Dit weerhoudt haar er niet van om geluid te maken en vrolijk te brabbelen tegen iedereen die het horen wil. Voor het eerst in al die maanden, had ik recent het idee dat ze last had van een sprongetje. De 8 maanden sprong. Ook lijkt ze bij vlagen last te hebben van verlatingsangst. Zodra ik te ver uit de buurt ben, laat ze een verontwaardigd gehuil horen.

De afgelopen weken waren hectisch. Ik merk dat dit nog steeds zijn weerslag op mij heeft. Vlak nadat we thuis waren werd ik ook ziek. Ik was gewoon echt even helemaal op. Niet zo verwonderlijk want die spanning en slecht slapen doet uiteindelijk toch wel wat met je. Gelukkig kon ik alles heel goed los laten. Even de tijd voor mijzelf nemen en echt uitzieken. Ook was ik een hele lange tijd erg druk bezig in mijn hoofd met de knoop doorhakken van een belangrijke beslissing. In elk geval ook redenen waardoor het bloggen minder lekker ging. Ik probeer ik al weer weken een vast blogritme te vinden. Soms gaat het een paar dagen goed. Maar daarna lukt het weer niet. Dan zucht ik even, het is even wat het is.

Liefs Josan

 

 

 

Volg je mij ook al via Google+Bloglovin’, Twitter, Instagram, Facebook of YouTube

  • Reply
    Sanne Marlijn
    26 januari 2016 at 07:19

    Ik was ook erg geschrokken moet ik zeggen hoor, toen ik het las van je dochtertje. Ook vond ik dat je er heel kalm en rustig onder bleef. Daar heb ik echt respect voor, ik weet niet of ik het allemaal zo relaxed had kunnen handelen. Ik kan me voorstellen dat de schrik er nog wel een beetje in zit, dat je inderdaad ’s nachts erg heel erg op gaat letten of ze nog wel goed adement. Dat doe ik sowieso al, ook al heeft James het virus helemaal niet. Als ik hem even niet hoor dan ga ik meteen kijken of ‘ie nog wel ademt. Ik hoop dat je de komende tijd een beetje kunt bijkomen.

  • Reply
    Mama's Jungle
    25 januari 2016 at 22:27

    Vooralsnog heb je een dijk van een blog 😉 en dochter! Zwaar hè, voor iedereen, dat verkouden zijn. Verder leuk om te horen dat het rapley-en goed gaat. Zo fijn als je kindje goed eet! Leuke bijkletsblog. adioss X

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

[instagram-feed feed=2]