Mijn dochter gaat bij haar vader wonen. En daar vind ik wat van.

Vanaf hun 12^de hebben kinderen van gescheiden ouders iets meer te zeggen over hun eigen leven. Officieel is Miss G 11, maar ook zij heeft een keuze gemaakt: mijn dochter gaat bij haar vader wonen. En ik vind daar wat van….

Sinds Miss G 4 is zijn haar vader en ik ex-partners. Zowel zij als haar zusje hebben niet geen levendige herinneringen aan onze tijd samen. Het enige wat ze weten is door foto’s of verhalen. Dat betekent niet dat ze hun vader niet zien. Als omgangsregeling hebben wij co-ouderschap. Ideaal vind ik dat.

Lees: wat ik stiekem best fijn vind aan co-ouderschap

Onze omgangsregeling

Zonder tussenkomst van advocaten hebben we samen besloten dat onze dochters het eerste gedeelte van de week bij mij wonen. In totaal heb ik ze net ietsje meer. Van zaterdagavond tot woensdagavond. De kinderen reizen heen en weer tussen twee huizen. Al jaren. Ze weten niet beter. Doordat we allebei in dezelfde stad wonen, is dat goed te doen.

Sinds de geboorte van Miss C heb ik het einde van de week weer 1 kind in huis. Maar zoals iedere moeder met meerdere kinderen weet: als je meerdere kinderen gewend bent, kom je juist op adem als er ze er niet allemaal zijn. Datzelfde geldt voor mij. De dagen met Miss C vul ik vooral met heel veel leuke dingen doen. Ze geniet van de onverdeelde één op één aandacht. Tegen de tijd dat ze haar zussen echt een beetje gaat missen, zijn ze er weer. Het weerzien op zaterdagavond is altijd haar favoriete moment.

Lees ook: stiefzusje of halfzusje…wie is nu je echte familie?

Beslissen bij wie je wilt wonen

Met het einde van de basisschool in zicht, wist ik dat er veranderingen zouden komen. Men zegt wel eens dat 12 jarigen zelf mogen kiezen bij wie ze willen wonen. Maar in de praktijk is dat niet helemaal zo. Vanaf 12 jaar behoren ouders ook meer de mening van een kind mee te nemen in hun beslissingen. Dat verschilt trouwens niet zoveel van de meest leeftijdsgenootjes die niet in een gebroken gezin opgroeien. Maar uiteindelijk beslissen de ouders wel wat er gebeurt. Mochten ouders er niet uitkomen, dan hebben kinderen het recht een brief te schrijven aan de kinderrechter die dan uiteindelijk beslist.

Mijn dochter gaat bij haar vader wonen

Enkele jaren geleden hadden wij nog op papier laten zetten dat ik totdat de kinderen van de basisschool af waren in Arnhem zou blijven wonen. Destijds was dat relevant omdat mijn man uit de Randstad kwam. Ik had ook de keuze kunnen maken om daar naar toe te verhuizen. Maar dat deden we niet. We kochten een nieuwbouwhuis in een buitenwijk van Arnhem. Waar beide meiden hun eigen mooie kamers hebben. En ook al staan die de helft van de week leeg, ze hoeven niet te delen. Nu we een groter nieuw huis laten bouwen, zijn we nog meer gebonden aan Arnhem.

Lees ook: Scandinavische kinderkamer van Miss B

Maar deze bovenstaande beslissing maakten we los van de keuze van Miss G. Ze is altijd welkom. Maar ik vind het belangrijk dat mijn kinderen een ding leren: hun eigen keuzes maken. Keuzes die losstaan van loyaliteit naar een van de ouders toe. Maar vooral gebaseerd zijn op “Wat is goed voor mij?”

Wat is er goed voor mij?

In het geval van Miss G was die vraag niet zo lastig te beantwoorden. De meeste middelbare scholen zijn aan de andere kant van de rivier. Ik weet dat kinderen vroeger vele kilometers naar school fietsten. Maar ik wil het niet hebben dat ze in de donkere wintermaanden door donkere bossen in haar eentje fietst. Kinderen uit onze wijk, gaan naar een middelbare school een dorpje verderop. Maar door haar schooladvies was de keuze voor een goede middelbare school iets beperkter.

We geloven dat we een school gevonden hebben waar ze thuis is. Waar ze haar tanden in lesstof kan zetten die haar uitdaagt. Waar ze –hopelijk- haar eerste onvoldoende zal krijgen. En daardoor nog meer vastbesloten zal zijn om haar doel te bereiken. Deze school ligt letterlijk aan de overkant van de straat waar haar vader woont. Vanaf ons huis is er een regelrechte busverbinding. Maar waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan?

Lees ook: Co-ouderschap wat merkt mijn dreumes der van als haar zussen er niet zijn?

Kiezen waar je wilt wonen

Er was een hele tijd dat ze de keuze voor zich uit bleef schuiven. Liet weten dat we haar keuze niet persoonlijk moesten opvatten. Maar tijdens onze meivakantie in Engeland had ze 1 opdracht: maak een schema waarin staat hoe we ons co-ouderschap moeten regelen. Binnen een half uur had ze eindelijk op papier gezet wat ze al die tijd al wilde. Dit heeft ze in de afgelopen weken met haar vader besproken. Wij vinden het allebei okay. Ik ben eigenlijk heel trots op dat mijn dochter zo goed voor haar eigen belangen kan opkomen. Vanaf de start van het nieuwe schooljaar zal Miss G vooral de weekenden bij mij zijn.

Wennen aan een nieuwe omgangsregeling

Haar zusje houdt wel het oude schema aan. Die heeft nog 2 jaar voordat ze een keuze mag maken. Ik weet nog niet zo goed wat ik er van ga vinden. Pas als ik het echt ervaren heb, kan ik er iets zinnigs over zeggen. Dus dat houden jullie nog van mij te goed. Maar ik besef echt wel dat het even wennen wordt. De hele gezinsdynamiek verandert hierdoor. Niet perse op een negatieve manier hoor. Stiekem ben ik best blij dat het racen tegen de klok om vioolles te halen, vanaf nu verleden tijd zal zijn.

Maar ik ben wel benieuwd hoe de relatie tussen mijn oudste dochters zich zal ontwikkelen. Ze wonen dan nog weinig momenten samen in een huis. En Ik vraag me af hoe Miss C het zal vinden. Zij begint haar zussen steeds bewuster te missen. Zij en Miss B hebben echt samen hun eigen dingen. Als ze samen lief spelen, dan merk ik wel dat laatstgenoemde eigenlijk gewoon nog een kind is. Terwijl ze met haar zus net een tiener lijkt. En miss G ontfermt zich over haar kleinere zusje echt zoals een grote zus zou doen. Ik ga vast een hele goede babysitter aan haar hebben. En ik verheug me op onze moeder-dochter quality time die we vanaf nu op de zaterdag hebben.

Het komt goed…

Een kind dat van basisschool naar de middelbare school gaat voelt waarschijnlijk voor elke ouder als een mijlpaal. Maar als je gescheiden bent, misschien nog wel meer. Er is zoveel negativiteit rondom kinderen van gescheiden ouders. Vooral buitenstaanders weten het zo goed. Wat had ik jaren geleden graag willen weten dat je oogst wat je zaait. Ik heb er altijd keihard voor gewerkt om mijn dochters een normaal leven te geven. De transitie van ex-partners naar co-ouders ging niet zonder slag of stoot. Maar bijna niks in het leven komt je aanwaaien. En je ziet vaak pas jaren later de opbrengst van je oogst.

Ik denk niet dat Doria Ragland in haar dochter de toekomstige vrouw van een Engelse prins zag. Maar dat weerhield haar er niet van om haar dochter op te voeden en haar alle kansen te bieden. Zoals alle moeders dat doen. Dus als jij een alleenstaande moeder bent, struggled bij het opvoeden van je kinderen. Geen idee heeft wat de toekomst brengt omdat je vandaag al aan het overleven bent, weet dat het goed gaat komen. Zolang jij blijft investeren. We zijn niet allemaal Meghan Markle. Maar we kunnen wel allemaal onze eigen happy ending hebben.

Ook leuk om te lezen:

• Alimentatie betalen voor stiefkinderen
• Als je wilt dat je kind omhoog klimt, moet je er niet bovenop gaan zitten
• Een groot leeftijdsverschil tussen kinderen is ideaal

Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?