Mama is ziek en dat heeft mijn man geweten
| |

Mama is ziek en dat heeft mijn man geweten…

Ik besloot om mij een weekend over te geven aan ziek zijn. Niks tandjes op elkaar en doorgaan. Mama is ziek en mijn man zal dat weten… .

Wij moeders hebben zo onze ongeschreven regeltjes. Een daarvan is dat het een wijdverbreide wijsheid is dat je als moeder niet ziek kan zijn. Yep ook anno 2018 is dat nog steeds zo en gaan we hier zelfs een beetje prat op. Kloppen we onszelf op de borst want wat zijn we toch zo lekker onmisbaar.

Is papa dan wel onmisbaar?

Hoe anders is dit voor onze mannen? De eerste vrouw die het gezellig vindt dat haar man manflu heeft, moet ik nog tegenkomen. Hij kan niks, wil niks, zucht, puft en klaagt alsof hij spoedig zijn laatste adem kan uitblazen in plaats van dat hij een verkoudheidje heeft. Als je partner manflu heeft, hoef je niet op hem te rekenen. Elke huishoudelijke klus is te zwaar. De zorg voor de kinderen kan hij niet. En koken? Nope. Het is heel normaal dat ook de moderne vrouw in de rol van Florence Nightingale kruipt. Zich wegcijfert en het huishouden draaiende houdt. Man is inwisselbaar, maar wij moeders zijn onmisbaar en daarom kunnen we niet ziek zijn.

Ja, maar vroeger hadden vrouwen ook geen tijd om ziek te zijn.

Wijsheid komt met de jaren

Heel wat jaren heb ik mij als moeder aan dit adagio gehouden. Maar op een gegeven moment begon ik te rebeleren. Hoezo kan ik als moeder niet ziek zijn? Ja, als ik alleenstaand ben misschien niet. Maar als ik een partner heb, is het van de zotte dat hij compleet ontlast wordt als hij zich ‘niet zo lekker voelt’. Terwijl ik met zes paracetamolletjes in mijn mik gewoon door blijf gaan. Ja, maar vroeger hadden vrouwen ook geen tijd om ziek te zijn. Geweldig…ik hoop dat al die vrouwen heel gelukkig waren met hun keuze.

Maar ik leef nu. En ik vind dat als ik ziek ben, hoef ik mij niet te vermannen. Ik mag van mijn partner verwachten dat hij de boel draaiende houdt. Hoe minder ik hoef te doen, hoe meer kans dat ik mijn lichaam de rust geef die het nodig heeft hoe eerder ik er weer bovenop kom.

Mama is ziek

Dus toen ik afgelopen vrijdagmiddag aan mijn spieren voelde dat er een griepje aan zat te komen, aarzelde ik geen moment om al mijn taken uit handen te laten vallen. Ik kroop in bed en liet man gaar koken in zijn eigen sop. En waar hij normaal niet kookt -want kan ik niet- verscheen er zomaar iets eetbaars op tafel. De was werd gedaan, de vloer gedweild en hij bracht thee en eten op bed.

Ondertussen vermaakte ik mij met Sims 4 spelen. Als mijn man ziek is, kijkt hij ongestoord de een na de andere aflevering van Designated Survivor. Zonder zich erom te bekommeren wat er in de rest van het huis gebeurt. Of zich schuldig te voelen. Vandaar dat ik vond dat ik best ongestoord 8 uur achter elkaar Sims mag spelen terwijl man zich ontfermt over het huishouden. Ik vertik het om mij daar schuldig over te voelen. Sterker nog ik vond het fantastisch!

De balans

Uiteindelijk is een relatie niet gebaseerd op dat je elkaars tegemoetkomingen bijhoudt. Relaties hoeven zelfs niet in perfecte balans te zijn. Tenminste zolang je beiden tevreden bent met wat je opoffert en daarvoor terug krijgt. Maar alle opofferingen die voor vanzelfsprekend gehouden worden of niet opgemerkt, zijn degenen die op den duur tot een groeiende onvrede leiden.

Als mijn man ziek is, zorg ik dat er eten op tafel staat, de was gedaan is en het huishouden door gaat. Ik zorg er zelfs voor dat de kinderen uit zijn buurt blijven. Noem het ontzorgen of een logische reactie op een man die zich aan het huishouden probeert te onttrekken. Omgekeerd wil ik dat ook. Of ik wil in elk geval kunnen kiezen voor de aanwezigheid van mijn kinderen. Ik vind het heerlijk om met Miss C in het zelfde bed te slapen. Maar als ik ziek ben, word ik soms helemaal gek van dat getol en gedraai naast mij. Dan hoeft dat van mij niet.

Ook is mijn engelengeduld dan wat sneller op. Vandaar dat ik niet naar beneden geroepen wil worden om een peuterdriftbui in goede banen te leiden Normaal heb ik er geen probleem mee maar dit weekend gaf ik mijn man een tip: Make. It. Work. Hoe meer ik mijn poot stijf hield en me ziek gedroeg, hoe meer mijn man zelf de verantwoordelijkheid voor allerlei taken op zich nam.

Mama kan wel ziek zijn

Ik geloof niet zo in die hele mama-kan-niet-ziek-zijn-verhaal. Als je alleenstaand bent klopt dit. Maar anders niet. Sommige dingen houden wij vrouwen zelf in stand. Er is niks mis met je kinderen leren dat je je even niet zo lekker voelt en daar een klein beetje rekening mee te houden. Er is niks mis met je man vragen of hij bepaalde dingen op zich kan nemen. Omdat jullie een team zijn en jullie hier links of rechtsom het hoofd aan moeten bieden. En er is ook niks mis met niet in die slachtofferrol willen kruipen.

Als andere moeders hun leven zo willen inrichten en zich daar gelukkig bij voelen, moeten ze dat doen. Maar ik heb er voor gekozen mijn man en mijn kinderen bij te brengen dat ik soms ziek ben. Dat het in het belang van iedereen is dat ik snel weer op knap. En dat zij daar aan kunnen bijdragen door mij dan extra rust, slaap en ongestoord tijd voor mijzelf te gunnen. En omdat ze van mij houden, maken ze dat mogelijk. En daar heb ik geen spijt van… .

Liefs Josan

Volg jij mij ook al via Google+Bloglovin’TwitterInstagram, Facebook of YouTube?

Uitgelichte foto via Shutterstock

Vergelijkbare berichten

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

Eén reactie

  1. Groot gelijk. Ik ben het volledig met je eens, waarom zou mama niet ziek mogen zijn? Hier geldt ook hetzelfde: wanneer ik ziek ben moet manlief het huishouden maar draaiend zien te houden en wil ik ook zoveel mogelijk met rust gelaten worden. Goede stuk!