Opvoeding | Deze opvoedregels zijn heilig voor mijn opvoeding

In mijn eentje met 3 kinderen een autorondreis maken in het buitenland? Ik draai er mijn hand niet voor om. Sterker nog: omdat wij een aantal duidelijke opvoedregels hebben, weet ik in 90% van de gevallen waar ik met mijn kinderen aan toe ben. En zij met mij. Vandaag deel ik mijn opvoedregels met je inclusief de wetenschappelijke onderbouwing. Wie weet werkt het ook wel voor jou.

Dat je van kinderen niet gelukkig(er) wordt, heb ik al eens uitgelegd. Maar na ruim 10 jaar moederschap herken ik me ook niet in alle negatieve berichtgeving. Sterker nog: bij mijn eerste dochter had ik nog wel eens met wat opvoedgrillen en peuterpubertijd te maken. Maar naarmate het aantal kinderen toenam, stierf het krijsen in het gangpad van de supermarkt en andere hysterische buien ook uit. Ik betrap me er met mijn derde zelfs wel eens op dat ik soms denk: “Gaat die hele peuterdramafase nog komen, of hoe zit dat?!” Hoe je je kinderen goed door de tienerjaren loodst ben ik nog aan het uit vinden, maar van 0- 10 jaar staat de opvoeding als een huis. En vandaag deel ik hoe wij dat doen.

Op tijd naar bed

Slaap is een van de belangrijkste factoren voor een goede ontwikkeling van de hersenen. Bij (kleine) kinderen is deze ontwikkeling nog volop gaande. Slaap is dus belangrijk om de indrukken en prikkelingen van de dag te verwerken. Maar slapen schijnt ons ook te helpen bij het leren.

Welke functie slaap ook heeft. Ik merk het overduidelijk als de verschillende leden in mijn huishouden te weinig slaap hebben gehad. Om die reden zweer ik dus bij lange nachten. Ook omdat ze ’s ochtends –ongeacht hoe laat ik ze er ’s avonds in leg- weer vroeg wakker zijn. Op doordeweekse dagen bonjour ik ze allemaal (ja ook mijn tiener) voor 20:00 uur naar boven en naar bed. Nee, is niet gezellig voor ze. En ja de hele klas mag later. Maar weet je? Ik houd zelf ook lekker een beetje avond over. ‘Opblijven’ doet de tiener met een boek in haar bed. Ze mag nog even lezen, maar zinloos voor de tv of een ander schermpje zitten gebeurt niet. Geen zin om te lezen? Dan ga je maar lekker slapen.

Klusjes

Er was een tijd waarin ik twijfelde over kinderen klusjes laten doen in het huishouden. inmiddels ben ik op andere gedachten gekomen. Klusjes doen behoort tot een van de holy grails van mijn opvoedregels. Van groot tot klein, ze doen hebben bepaalde taken die bij hun leeftijd passen. Miss G kan bijvoorbeeld de was in de wasmachine stoppen, strijken en koken. Miss B mag graag schoonmaken, koken en miss C verzorgen. En Miss C? Die dekt graag de tafel en leert steeds beter om haar spullen achter zich op te ruimen.

Klusjes in huis doen voor kinderen is goed omdat:

• Ze dan beter ervaren hoeveel werk het huishouden kost
• Ze als volwassenen zelfredzamer zijn
• Ze zich verantwoordelijk voelen voor iets

Daarnaast zou het een positieve invloed hebben op hun eigenwaarde en om kunnen gaan met frustraties. Het schijnt dat kinderen die thuis regelmatig klusjes deden  succesvoller zijn op school en in hun baan.. Allemaal mooi, maar het scheelt mij gewoon veel tijd als ik niet als bediende achter ze aan hoef te lopen.

Omzien naar een ander

Zodra ik in de minderheid ben met mijn kinderen, merk ik dat het geruzie ook minder wordt. Alleen daarom al vind ik het heerlijk om zo nu en dan alleen te reizen met ze. Geen uitspelen of uitproberen, het is ze volstrekt duidelijk wie de baas is en de regels maakt. In plaats van de grenzen op te zoeken of ze verder op te rekken, werken ze er dan actief aan mee. Ze lijken meer te beseffen dat dit onze manieren zijn en we er samen profijt van hebben.

Dus de oudere zussen ontfermen zich zonder mokken over hun peuterzusje. Trekt zij de laatste honderd kilometer slecht omdat ze het gehad heeft in de auto? Miss B zal haar met heel veel geduld en liefde afleiden totdat we er zijn. Ben ik moe van links rijden? Dan kan ik dat delen met Miss G die mij de tot aan de locatie helpt om alert te blijven. In plaats van dat ik als mama politie-agentje ben, kijken we om naar elkaar. Verplaatsen we ons in elkaars schoenen en daar waar nodig, helpen we. Dat geldt ook voor andere mensen.

Knuffelen

Jaren geleden las ik ooit het boek de 5 talen van de liefde voor kinderen. Sindsdien ben ik er heilig van overtuigd dat mijn kinderen zich vooral misdragen als ze niet voldoende liefde ervaren. Vaak is negatief aandacht vragen ook maar een manier om aandacht en liefde te krijgen. Alleen op een minder aangename manier. Vanaf een vrij jonge leeftijd heb ik ze het begrip ‘liefdes-tankje’ geleerd.

Zie het als de tank van je auto. Als die leeg is, kom je ook niet ver. Dus zorg ik dat hun tankje gevuld is. Toen de oudste meiden nog kleiner waren, werd er heel wat af geknuffeld. Kinderen die veel worden geknuffeld zijn slimmer. Nu sla ik een arm om ze heen of we kruipen tijdens een film kijken gezellig tegen elkaar aan. In mijn grote bed bijvoorbeeld zoals afgelopen kerstvakantie toen we alle delen van de Lord of The Rings keken.

Mijn peuterdochter kruipt regelmatig bovenop mij en bedelft me onder kusjes. En als ik ze in bed leg, vraag ik regelmatig hoe het met hun ‘liefdestankje’ zit. Ze weten wat ik daar mee bedoel. En als die leeg is, vul ik hem weer. Met knuffelen, kusjes of soms helpt kietelen waardoor ze in een daverende schaterbui uitbarsten om de tank weer vol te krijgen.

Samen spelen

Speelse ouders, ik houd er van. Van die ouders die zonder schaamte mee gaan in de fantasie van hun kinderen. Als ouders zijn we vaak zo druk met van alles en nog wat. Ons werk, het huishouden en nog veel meer. Soms zijn ze moe en hebben we daar alle reden voor. Maar spelen met je kind is zo belangrijk. Ik houd van hardop spelen en zingen alsof de hele wereld met zijn hoofd in zijn smartphone zit. Zelf ben ik er ook zo een. Zonder schaamte kan ik mee gaan in de fantasie van mijn kroost, lachen, rennen en gek doen.

Vaak zijn de reacties van omstanders niet eens negatief, maar vinden ze het een verademing om een ouder te zien die tijd voor zijn kind heeft. Met Miss C eet ik eindeloos veel fantasiegerechten die ze voor mij kookt en neem ik het moederschap van haar poppenkinderen heel serieus. En met haar zussen speel ik gezelschapsspellen samen, maar ook op de computer. Het is een heerlijke manier om tijd door te brengen met mijn kinderen. 

Beperkte screen time

Yep, ik ben zo’n ouder die duidelijke screen time limieten heeft. Logisch ook want ik was ook zo’n ouder wiens kind als laatste in de klas pas een mobieltje kreeg. Ik geloof gewoon niet in voor zo’n schermpje hangen. Daar ben ik niet de enige in. Dr Liraz Margalit schreef een artikel over de invloed van schermpjes op de ontwikkeling van onze kinderen. En met de opkomst van Franse scholen waar telefoons verboden zijn, denk ik persoonlijk dat het doorgeschoten karakter van schermpjes wel op zijn retour is.

Mijn kinderen horen mij dan ook regelmatig zeggen “Doe dat ding weg”. Toen mijn kinderen deze kerstvakantie het limiet overschreden was ik er klaar mee. De telefoontjes werden ingeleverd en ze  mochten ook geen spelletje op de computer spelen. Zeer interessant om te zien dat ze dus gewoon weer ouderwets uren lang met de Playmobil gingen spelen en er boeken werden gelezen.

Verzamel ervaringen, geen producten

Wat koop je voor een kind dat alles al heeft? Niks. Als ik terug kijk op mijn jeugd zijn er maar een paar cadeaus die ik mij nu nog herinneren kan. De rest van de spullen die ik kreeg voor verjaardagen en kinderfeestjes? Ik heb geen flauw idee!

Eerder schreef ik al waarom je beter geld kan besteden aan een dure familievakantie dan aan speelgoed. Zeker nu mijn oudste dochters de tienerleeftijd bereikt hebben, koop ik een stuk minder producten voor ze. Maar ik doe er alles aan om hun herinneringen te vullen met geweldige ervaringen. En ik merk dat ze nu zelf ook minder gericht zijn op materialistische spullen.

Natuur

Samen als gezin in de natuur zijn heeft iets. Misschien is het omdat we compleet los gezogen worden van elk tijdsbesef. Of omdat er geen schermpjes bij aan te pas komen. Misschien komt het wel omdat we beseffen dat er iets buiten onszelf is dat groter is. Maar wat houd ik er van om samen met mijn kinderen te genieten van de natuur. Als we een off day hebben, even je gedachten weg laten waaien door de wind. Staren naar water of gekleurde herfstbladeren. Het maakt me niet uit. De natuur heeft iets.

Veel (voor) lezen

Als kind was ik een boekworm. Het was dan ook niet meer dan logisch dat ik mijn voorliefde voor boeken zou doorgeven. En dat deed ik. Nog voordat ze konden praten, las ik ze heel wat boeken voor. Voorlezen aan kinderen heeft een aantal belangrijke voordelen:

• Het Stimuleert de woordenschat
• Ze leren luisteren en vergroot hun concentratie
• Vergroot het gevoel van veiligheid en exclusieve aandacht

De boeken van Dr. Seuss en Max Lucado kregen ze met de paplepel naar binnen gegoten. Sterker nog, het cadeau dat Miss G dit jaar als afscheid van groep 8 kreeg was een Dr. Seuss boek met een persoonlijke boodschap van alle docenten die haar in de afgelopen jaren les gaven. Ik heb een aantal van mijn favoriete kinderboeken bewaard voor mijn kinderen. Het maakt ze niet zo uit dat ze gedateerd zijn. Ook koop ik vaak nieuwe boeken en gaan ze regelmatig met mij naar de bibliotheek. In ons huishouden wordt er gelezen. Nu ze ouder worden wil ik een soort van moeder-dochter boekenclub oprichten. Zo word ik ook uitgedaagd te blijven lezen en hebben we een leuk quality time momentje samen.

Momentjes van verwondering

In de waan van alle dag, zou je het bijna vergeten. Maar ik probeer dagelijks even een momentje te pakken waarin ik soort van afstand neem van de situatie. Soms letterlijk door mijn kinderen van een afstandje te bekijken en gade te slaan. Een andere keer is het ook alleen maar in mijn hoofd. Ik kan echt genieten van Miss C die met een wilde bos krullen een hand confetti pakt en dat over mijn schone vloer strooit. Yep, het lukt me om er in verwondering naar te kijken en het meisje te zien voordat ik de troep zie. Verwonderd te zijn over hoe ze in de afgelopen jaren van baby naar meisje gegroeid is. Er zijn zoveel momenten waarop ik bewust even pauzeer en het tot me door laat dringen hoe gezegend ik ben en hoe wonderlijk het is om moeder te zijn van 3 prachtige vrouwen in wording.

Het is zoals de tekst in Little wonders: Our lives are made. In these small hours. These little wonders. These twists and turns of fate. Time falls away. But these small hours. These small hours still remain. Momentjes van verwondering. Het helpt me om de dag door te komen en geeft me energie op die dagen dat het allemaal wat minder vanzelfsprekend gaat. Belangrijk volgens John Duffy, klinisch psycholoog.

Grenzen stellen

In mijn huishouden hebben we duidelijke grenzen. Althans als het om de belangrijke dingen gaat. Ooit werden deze opvoedregels bedacht door mij. Omdat wij een samengesteld gezin zijn, was het simpel: mijn man tornde er niet aan. Integendeel, hij volgde de het opvoedpad dat ik allang uitgestippeld had en mij als alleenstaande moeder door heel wat opvoedperikelen geloodst had. Nu enkele jaren later maak ik mij geen illusies: ik ben een strenge moeder.

En toch…als je het mijn dochters vraagt zullen ze niet klagen. We zijn in de fijne fase aanbeland waarin ze meer en meer gaan inzien dat ik deze regels niet gemaakt heb om ze te pesten. Schade en schande heeft ze geleerd dat ik bepaalde dingen zo doe omdat ik van ze houd. En het mooie is, in plaats van tegenwerken merk ik steeds meer dat we samenwerken. We zijn een soort team met onze eigen succesformule en ze beseffen dat zij daar ook aan bij kunnen dragen.

Overigens zijn onze grenzen niet in beton gegoten muren. Soms is het een klapdeur. Als je daar te veel tegenaan drukt, val je ook met de deur in huis of krijg je het in je gezicht.

Wat vormt de basis van jouw opvoeding? Heb jij vaste regels? Omlijnde kaders?

Ook leuk om te lezen:

• 10 opvoedtips voor gemengde kinderen
• Hoe je De 5 talen van de liefde voor kinderen toepast in de opvoeding
• 5 verschillende familieregels die belangrijk zijn voor elk gezin

Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?