Ik besloot als tiener dat het een goed idee was om “Houd je bek” tegen een leraar te zeggen. Netjes was het niet, maar ik vond destijds dat ik een goede reden had. En als ik eerlijk ben, zou ik ook niet boos worden op mijn dochter wanneer zij hetzelfde deed….

Met het merendeel van de docenten dat mij in mijn jeugd les gaf, kon ik goed opschieten. Neem mijn geschiedenisleraar bijvoorbeeld. Jongeman net van de lerarenopleiding had geen kind aan mij. Ik schreef altijd lange epistels waarvoor ik dan ook hoge cijfers kreeg. Ook mijn tekenleraar vond mij okay. Man die al de pensioengerechtigde leeftijd had, maar nog geen afscheid kon nemen van zijn passie; tekenen en kunstgeschiedenis. Ik hing aan zijn lippen en tekende met veel ijver de nodige negens en tienen bij elkaar.

Model leerling

Je zou haast wel kunnen zeggen dat ik een modelleerling was. Nooit wat mee aan de hand. Als je mijn blogs leest, kan wel eens het beeld ontstaan dat ik altijd al zo recht voor zijn raap ben geweest. Maar niks is minder waar. Ik was en typisch middelste kind. Onopgemerkt want ik was niet de oudste en ook niet de jongste. Bovendien had ik er een handje van om vooral met mijn neus in de boeken te zitten. Ik was redelijk verlegen en had een brandschone reputatie. Ik was niet populair maar werd ook niet gepest. Ik kon me prima staande houden tussen de rijkere kinderen die op privéscholen hadden gezeten en de kinderen die van het reguliere onderwijs kwamen. Onderwijzers vonden me prima want mits je geen exacte vakken gaf, was er een grote kans dat ik gewoon ruim voldoende of goed voor je vakken haalde en ook nog eens een leuke leerling was om les te geven.

Touren door Europa

Maar er was een leraar niet zo lovend over mij. Geen idee waarom. Waarschijnlijk waren we gewoon op de verkeerde voet begonnen. Het derde jaar van de Havo miste ik de introductieweek omdat ik met een koor door Europa reisde en in verschillende plaatsen optredens deed. Kun jij dan zingen dan? Ja, joh ik ben van alle markten thuis. Maar mijn grootste passie was destijds dansen. Als je ‘goed’ was mocht je verschillende zangnummers opvrolijken met een danssolo. Vandaar dat het bij elk ballet en streetdance meisje een ware competitie was om zoveel mogelijk danssolo’s te scoren. Na een week trainingskamp (daarin oefende je van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat) ging je op weg. Europa in. Ik heb in Frankrijk, Zwitserland, België, Duitsland, Nederland en Oostenrijk opgetreden. Op de dagen dat er geen concert was, had je tijd om de toerist uit te hangen. Het was een geweldige ervaring om op deze manier verschillende landen te zien, vrienden te maken en bezig te zijn met wat je het liefst deed. Bovendien was het goed voor je Engels om 4 weken in deze taal te moeten communiceren.

Alles of niets

Waarschijnlijk vond die leraar het niet okay dat ik de eerste schoolweek gemist had. Ook al had ik daar toestemming voor gekregen van de conrector. Laten we eerlijk zijn, wat mis je nu in een eerste schoolweek? Een introductiedag? Het ophalen van je boeken? Kaften? Besluiten naast wie je wel wilt zitten en naast wie niet? In elk geval moest hij mij vanaf het begin af aan al hebben.

Het derde jaar van de HAVO was het jaar waarop ik opeens alle exacte vakken kreeg. Ik ben totaal niet exact. Scheikunde, natuurkunde, wiskunde kon me gestolen worden. Zelfs als ik mijn best deed, was ik geen hoogvlieger. Ik hoopte met hart en ziel dat jaar uit te zitten zodat ik ze aan het eind van het jaar uit mijn vakkenpakket kon gooien. Blijven zitten was geen optie want dan kwam ik in de Tweede Fase terecht en moest ik wiskunde erbij nemen. Dat zag ik niet zitten. Het was alles of niets, ik MOEST dat jaar over gaan. Alleen werkten mijn cijfers niet zo goed mee.

Gezellig zo’n mentor

Het erge was bovendien dat deze leraar mijn mentor was. Helpen deed hij niet echt. Bij elk ondermaatse rapport vroeg hij op zeurderige toon wat WE aan de slechte cijfers gingen doen. Ja, wé als in wij samen. Het probleem was alleen dat het antwoord op deze vraag vanuit mij moest komen. Niet van ons samen. Hij bood geen advies of plan van aanpak en was al helemaal niet erg behulpzaam, maar genoot er van om te dreigen dat ik zou blijven zitten. Meer dan mijn best kon ik niet doen. Dus ik ploeterde voort tegen beter weten in, in de hoop dat het aan het einde van het jaar voldoende zou blijken.

Tijdens een van  zijn lessen handvaardigheid gingen we solderen. Toevallig had ik deze les samen met een meisje die voor iedereen een beetje het pispaaltje was. Ze was niet geobsedeerd bezig met haar uiterlijk zoals veel tienermeisjes maar droeg vaak geen make-up, had jeugdpuistjes en een beugel. Had geen zijde glad glanzend haar maar juist erg pluizig. Ze droeg kleding die eruit zag alsof haar moeder het naaide in plaats van de hippere merken. Alle reden om haar tot pispaaltje te maken, vonden de anderen.

15 minutes of fame

Aan het pesten deed ik niet mee, maar vriendinnen waren we ook niet. Ik ging gewoon normaal met haar om. Deze keer zat ik niet bij haar aan de tafel, maar wel in de buurt. Ze was in haar sas want ze had nieuwe schoenen aan. Lakschoentjes. Ik zeg alleen even dat alle andere meiden op hippe sneakers liepen dan kun jezelf wel het plaatje compleet maken. Maar zij was er blij mee en straalde. Totdat ze gesmolten tin op haar zwarte lakschoentjes kreeg. Ze waren net nieuw en nu al naar de knoppen. Het arme kind raakte volledig in paniek en vroeg aan de leraar hoe ze het eraf moest krijgen. Deze zag kans om zijn 15 minutes of fame te pakken en stelde haar de vraag op pesterige wijze terug. Hoe ongemakkelijker het meisje werd, hoe groter je hem zag groeien. En daar was het…ze begon te huilen. Niet zachtjes snikkend in een hoekje maar met rollende tranen over haar wangen. De hele klas keek toe. Ik ook. Ik kon het niet geloven dat een leraar zich ten koste van een kind zo gedroeg.

Waarom ik houd je bek zei

Het kleine beetje respect dat ik nog voor hem had, verdampte. Toen hij ook nog opmerkte “Misschien kan je met het water van je tranen wel je schoenen schoon maken, knapte er iets bij mij. Ik rommelde in mijn schooltas en vond een zakdoekje. Liep op het huilende meisje af en knielde even neer bij haar schoenen. Ik begon over de plek te vegen. De leraar zag dit en probeerde mij met KSSST geluiden weer naar mijn plek te krijgen. Maar ik was niet onder de indruk. In plaats van naar hem te luisteren, bekeek ik hem denigrerend van top tot teen en zei recht in zijn gezicht “Houd je bek”. Als je weet dat ik destijds enorm verlegen was, snap je dat dit echt zo enorm uit mijn comfortzone was. Maar ik schrok niet van mijn woorden, het voelde juist eerder als opluchting om eindelijk eens een weerwoord te hebben nadat hij mij maandenlang gesard had.

Naar de conrector

Natuurlijk werd ik de klas uitgestuurd. Eigenlijk had ik zonder mijn schooltas moeten vertrekken, maar na dit hele incident was de leraar zijn gezag voor eeuwig bij mij kwijt. Ik pakte rustig mijn schooltas in terwijl hij stond te krijsen dat ik die moest laten liggen. Liep met het andere meisje naar het toilet zodat ze even haar gezicht kon wassen en verzekerde mij er zelf van dat het goed met haar ging. Ik klopte aan bij de conrector en mocht de rest van de les en middag voor straf in het zicht van zijn kantoor zitten. Nadat mijn vader tussen mij en de conrector was gekomen en dreigde mij van school te halen als die leraar mij nog een keer op de nek zat, was het incident klaar. Sorry heb ik nooit gezegd. Hij kon mij er niet toe dwingen en ik had er geen spijt van.

Hoezo blijven zitten?

Of ik over ging? Yep, met mijn hakken over de sloot. Lang leve de vakken waar ik wel goed in was en die voldoende waren om mijn onvoldoendes op te halen. Ik dropte alle exacte vakken. En weet je? Van mijn klas met 9 meisjes gingen ik en het gepeste meisje als enige twee over. Toen ik dezelfde leraar na de zomervakantie  tegenkwam tijdens de introductieweek van een andere klas waarin mijn ex-klasgenoten zaten, grijnsde ik van oor tot oor. Karma. Inmiddels is dat gepeste meisje uitgegroeid tot een geweldige moeder van 2 kinderen. We hebben zo nu en dan nog via Facebook contact. Mijn dochters weten dat dit de enige keer is dat ik er ooit op school uit gestuurd ben. Maar mochten zij ooit hetzelfde doen, dan zal ik voor ze  gaan staan… .

Misschien heb je geen “Houd je bek gezegd”, maar heb jij tijdens je tienerjaren wel eens iets gedaan dat compleet buiten je comfort zone lag?

Schreeuwende vrouw via Shutterstock

Volg je mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?