Kamperen, dat is toch alleen voor blanke mensen?, klonk het vol ongeloof. Ik zat in de stoel bij mijn kapper. Een moderne black hair salon in een middelgrote stad. Ik ken de cijfers niet, maar weet één ding. De paar keer dat ik ben wezen kamperen was met blanke mensen.
De eerste keer dat ik mij waagde aan het leed dat kamperen heet, was ik een kind. De keuze maakte ik niet zelf, maar werd voor mij gemaakt door mijn ouders. Aangezien ik te klein was om alleen thuis te blijven, moest ik mee. Dat heb ik geweten.
Inhoud van dit blog
Mijn kampeer trauma
Volgens mij hadden we een tent geleend of tweedehands gekocht. Ik weet het niet meer. Maar opeens hadden we een tent. Leuk maar mijn vader had geen awesome klus skills net zoals ik. Gelukkig waren mijn ouders niet zelf op het idiote idee gekomen om te kamperen. Ze waren beïnvloed. Door hun vrienden. En ook voor ouders geldt; waar je mee omgaat word je mee besmet. Dus was het meer dan logisch dat deze vrienden mijn vader hielpen bij het opzetten. Nog voor de avond zijn intrede deed, stond de familietent en een klein tentje er naast voor mij en mijn zus. Hier zouden we 2 weken verblijven.
In deze periode maakte ik kennis met ranzigheden zoals campingboter, bami en nasi uit blik en ander voedsel die niet foodie-waardig is. Mijn leven, zoals ik het tot dan toe kende, was over. Douchen deed ik een soort van badkamertje. Die deelde ik met mensen waarvan het haar altijd in het doucheputje bleef zitten. Alsof dat nog niet erg genoeg was, was het water ook niet al te warm.
Dan heb ik het nog helemaal niet gehad over het bezoeken van een toilet. Als je moest, wist de hele camping dat. Toiletgangers ( geen gangsters) herkende je direct aan de onde hun armen geklemde rol toiletpapier. ’s Nachts ging in niet naar de wc. Als kindje dat bang was in het donker, hield ik alles liever op tot de volgende morgen. Geen denken aan dat ik middenin de nacht over het terrein holde met een rol toiletpapier achterna gezeten door denkbeeldige monsters.
Kleding wassen deed mijn moede amper want dan moest je naar de wasserette en dat kostte geld. Vieze kleding werd gewoon opgespaard tot na de vakantie. Alleen bij hoge uitzondering werd er gewassen, maar mijn was kleurde natuurlijk net niet met die van de andere gezinsleden.Net toen ik dacht dat het niet erger kon, bleek er nog een overtreffende trap van kamperen te zijn.
Na een enorme onweersbui die je zo (buiten op je luchtbedje met alleen een beetje tentdoek tussen jou en de hemel) lekker van dichtbij beleeft kreeg kamperen een diepere dimensie. Hoe diep? Nou de wormen kwamen uit het natte gras omhoog. Eet smakelijk zo ’s ochtends vroeg terwijl je geniet van een droge boterham met campingboter en natte hagelslag. Mijn moeder en jongere broertjes hielden het voor gezien. Zij sliepen vanaf dat moment binnen in een gebouw. Ik had het op den duur ook wel gezien en voegde mij bij ze. Mijn zus en vader bleven buiten slapen. Bikkels.
Wat er met onze tent gebeurd is, weet ik niet. Maar ik heb hem na deze vakantie nooit meer teruggezien. Ook hebben wij nooit meer als gezin gekampeerd. Gelukkig maar
Kamperen in Frankrijk
Enkele jaren later, besloot ik om met een groepje vriendinnen te gaan kamperen tijdens zo’n jongerenvakantie. We waren jong, studeerden en wilden goedkoop naar de Middellandse Zee. Vandaar. Bovendien is het daar mooi weer dus onweersbuien des doods hoefde ik niet te vrezen. Zo gezegd zo gedaan.
Na een lange bustocht kwamen we brak aan bij ons tentje. Nadat we onze luchtbedden hadden opgeblazen konden we even genieten van een welverdiende siësta. Tenminste voor zover je daar van kan spreken. Want slapen op een luchtbed? Het is niet mijn ding. Ook al is hij niet lek, comfortabel vind ik het ook niet.
Dit keer had ik mij er op ingesteld dat ik het toilet en douche moest delen. Werd ik een pro in vlug douchen en kon ik toiletpapier discreet opbergen. We hadden alleen last van spinnen die wanner je je koffer niet sloot in je spullen gingen zitten. Slakken die ook in je tent wilden en zo nu en dan de koude Mistral. In vergelijking met de eerste keer kamperen viel het me alleszins mee. Maar toch ben ik geen fan.
Ik snap de lol niet van kamperen
Ik snap gewoon echt niet de lol van kamperen. Als ik aan een welverdiende vakantie denk, denk ik niet aan kamperen. Ik denk aan niet zelf hoeven koken. Omdat ik dat het hele jaar al doe. Ik denk aan lekker een warm bad of douche kunnen nemen. Zonder dat ik bang ben dat ik niet genoeg muntjes mee heb genomen voor het warme water. Of het water op is net op het moment dat ik mijn haren in de shampoo heb. Ik denk aan een bed dat minstens zo comfortabel is als de mijne. En zeker niet op de grond of lek.
Een vakantiehuisje of stacaravan trek ik nog wel. Mits ik maar gewone basisvoorzieningen heb. Maar echt serieus hardcore kamperen?! Doe maar niet. Die afkeer voor kamperen heb ik doorgegeven aan mijn dochters. Tot op de dag van vandaag moet ik aanhoren wat voor een hel ze het vonden om op een emmer te plassen tijdens hun camping life.
Altijd als ik mensen over kamperen hoor, zijn ze blank. Mijn Antilliaanse, Surinaamse of Nigeriaanse vrienden hoor ik er nooit over. Waarom eigenlijk niet? Dat was een vraag die mij bezighield vandaar dat ik hem stelde toen ik in de stoel bij de kapper zat. “Lieverd als je kan kiezen tussen op bezoek gaan bij familie in een tropisch land of creperen in een tentje in het koude Nederland, wat kies je dan?!” “Je werkt toch niet het hele jaar keihard om dan op vakantie in iets te moeten slapen dat kleiner en minder comfortabel is dan je eigen huis?! Als ik dan niet genoeg geld heb dan ga ik liever nog niet op vakantie.”
Die laatste opmerking vond ik wel interessant. Blijkbaar associeert men kamperen met onvoldoende geld hebben of armoede. Nu groeide ik als kind niet in armoede op. Dus voor ons was dat niet de reden. Maar het houdt mij wel bezig: is kamperen alleen voor blanke mensen? Of kom jij uit een andere cultuur en kampeer jij ook graag?
Volg je mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter, Instagram, Facebook of YouTube?
20 Comments
Ramona (Kijk, mama!)
14 december 2016 at 15:48Ondanks dat je helemaal gelijk hebt blijf ik kamperen nog steeds leuk en relaxend vinden 🙂
Liess
7 februari 2016 at 10:26We gingen vroeger wel altijd naar de camping in een caravan maar absoluut geen tent. Lijkt me echt vreselijk.
Josan
7 februari 2016 at 10:56Het is ook vreselijk 😉 Nee, in een caravan lukt nog wel. Dat lijkt me nog wel comfy daar zit meestal toch ook een douche en wc in?
Maaike
6 februari 2016 at 21:51Heerlijk, kamperen! Voor de kinderen ook fantastisch. In plaats van een emmer zijn er prima chemische toiletten voor in je tent en met een inritsbaar kuipzeil zijn beestjes ook verleden tijd.
Veel campings hebben tegenwoordig prachtige voorzieningen en douchemuntjes zie je bijna nergens meer. En ook op de camping kun je tegenwoordig uit eten. Kamperen kun je net zo luxe maken als je wilt. Misschien nog eens goed en modern kamperen?
Enne, mensen die piepen over een w.c.-rol onder hun arm? Boeien, alsof iedereen naar je kijkt. Die kampeerders hebben waarschijnlijk wel wat beters te doen 😉 relaxen bijvoorbeeld… 🙂
Josan
7 februari 2016 at 11:08Een chemisch toilet is toch gewoon een Dixie? Ik moet er niet aan denken dat zoiets in de zelfde ruimte als mijn tentje staat 🙁
Ik heb nog wel eens zitten kijken naar dat luxe kamperen, maar ja…het probleem is, het blijft een verkapte vorm van kamperen.
artisticstateofmind
6 februari 2016 at 18:22Ik haat camperen en mn ouders ook! Ik hebbt een x gedaan met mn toenmalige vriend en zn ouders… kregen we 2x pech.. zaten we dagen in dezelfde kleding.. zonder douche.. zonder iets.m in een tentje. No thanks. Geef mij maar een huisje of een hotel!
Josan
7 februari 2016 at 10:54Sorry, ik weet dat ik hier niet om mag lachen. Waarschijnlijk was het verschrikkelijk maar dit soort horrorgebeurtenissen associeer ik dus met kamperen.
irisdonkersloot
6 februari 2016 at 15:09Wij zijn kampeerfan. Al met de paplepel ingegoten van thuis. De vrijheid om overal na een paar dagen weer te vertrekken. Om lekker buiten te leven, heeeeerlijk! Mijn nichtje is trouwens Indonesisch, een vriendinnetje van haar Indisch, maar zij zijn ook kampeerfan hoor!
theBiggerBlog
6 februari 2016 at 09:21Ik denk dat kamperen heel leuk is met kids. Toen ik klein was vond ik het heerlijk! Nu denk ik net als jouw laatste quote.. en noem kamperen voortaan creperen 😉
Eigenlijk nooit bij stilgestaan, de kleur van de mensen op de een camping maar nu je het zo schrijft.. Wel bij wintersport overigens! Maar dat viel ook pas om toen een Surinaamse vriend mee ging een weekje skiën en dat benoemde.
Josan
7 februari 2016 at 11:04Zie je wel. Zo vreemd was mijn vraag niet. Ik heb hem ook in een black hair groep gesteld. En wat blijkt enkele vrouwen van Surinaamse en Antilliaanse afkomst gaven toe van kamperen te houden. Maar dat deden ze alleen in Suriname of op de Antillen. Niet in Nederland daar moesten ze niet aan denken. Overigens gaven ook door veel vrouwen ruim toe kamperen te haten. Tot verdriet van de enkeling die er wel van hield maar onder haar buitenlandse vrienden niet genoeg mensen kon vinden om ooit eens te gaan kamperen #blackpeopleproblems noemde ze het.
Bianca
6 februari 2016 at 07:43Whaha briljant geschreven! Ik ben ook niet zo van het kamperen. Doe mij maar een gewoon bed en een wc waar ik op blote voeten naar toe kan en waar de wc rol al klaar hangt.
Josan
7 februari 2016 at 10:56Dank je wel Bianca. Ik heb hier echt niks meer aan toe te voegen. Vooral dat je ongestoord op je blote voetjes naar de wc kan, dat is zo onderschat!
joke
5 februari 2016 at 22:46Josan, kort voor we gingen trouwen sprak de melkwitte aanstaande echtgenoot: ” We spreken nu wel af dat we helemaal nooit gaan kamperen.” Dus mocht nu uit je onderzoek blijken dat alleen blanken kamperen dan hebben wij een lekker zwart hart.
Josan
7 februari 2016 at 11:05Hahaha Joke, ik had jullie wel avontuurlijk ingeschat. Nee, geintje jullie zijn ook gewoon lekker exotisch 😉
Whitney
5 februari 2016 at 18:52I love jouw kapper! Kamperen nope niets voor mij. Eerst school gedaan, alles voor mijn studiepunten. Kwam 5 kg lichter thuis. Zegt genoeg toch..
Josan
7 februari 2016 at 10:57Dank je Whitney. Ze is ook heel tof. Wat erg dat je 5 kilo afviel. Kreeg je wel extra studiepunten na deze ontbering?
Priscilla
5 februari 2016 at 18:17Hahaha ja echt wel waar geloof ik.. alleen blanken zijn zo gek! Ik zie het altijd op tv bij Campinglife en dan denk Oh wat leuk!! Daarom anderhalf jaar geleden weer eens geprobeerd. Een weekje Luxemburg. Mijn zoon vond het geweldig maar wij als ouders verlangden na twee dagen al naar huis. Die armoede inderdaad, dat primitieve.. en dan hadden we nog een bungalowtent gehuurd 🙁 We houden het voortaan op zijn minst bij huisjes!
Josan
7 februari 2016 at 11:00Wel dapper dat je het in elk geval nog een keer hebt geprobeerd. Je bent tenminste niet over 1 nacht ijs gegaan. Ja tegenwoordig proberen ze je te lokken met van die luxe bungalowtenten. Glamping heet het, maar ja zoals een interieurverzorgster gewoon een schoonmaakster is, zo is glamping een ander woord voor kamperen.
Nicole @ Everyday-Life.nl
5 februari 2016 at 18:14Ik vind kamperen VRESELIJK! Echt zo armoedig. Snap niet dat mensen dat leuk vinden. En ik ben héél blank.
Josan
7 februari 2016 at 10:58Ah dus het is niet alleen iets wat mensen met een ander tintje haten 🙂