Krap 2 weken geleden vertelde ik dat dreumes nog niet loopt. Een openhartig blog waar meerdere moeders zich in herkenden. Maar zoiets opschrijven, is net alsof je op de een of andere manier het lot tart. Van de een op de andere dag besloot ze van de tafel naar de bank te lopen. Triomfantelijk en met veel enthousiasme. En ook weer terug. Toen dat goed ging, was ze natuurlijk niet meer te houden. Sindsdien stapt ze voorzichtig met kromme pootjes in de huiskamer rond. Steeds grotere afstanden. Ik vind het onwijs schattig om te zien.

Ik zou natuurlijk mijn truc kunnen vertellen. Maar als ik eerlijk ben, weet ik echt niet waardoor kinderen gaan lopen. Ze besloot zomaar in eens zonder loopwagen, hand of wat dan ook de meter tussen tafeltje en bank te overbruggen. Ik stond er bij en keek er naar. Uiterst verbaasd. Dreumes keek alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat je zomaar opeens zelf loopt.

Trots omdat ze loopt

Het is de derde keer, maar niks had me voorbereid op de trots die je dan opeens voelt wanneer je kindje echt voor de eerste keer loopt. Van laidback moeder, veranderde ik in een enthousiaste cheerleader. Dochter vindt het helemaal geweldig als ik haar sta aan te moedigen. Daar wordt ze zo enthousiast van dat het lopen vanzelf weer belabberd gaat. Uitgebreid lachen en lopen is lastig. Ook peuters kunnen geen twee dingen tegelijk. Maar een dreumes die stapjes zet, omvalt van het lachen, weer opkrabbelt en al lachend op je afkomt is gewoon onwijs schattig.

Daarbij vind ik het ook erg grappig om te zien dat wanneer ze pas uit bed komt het lopen wat minder soepeltjes gaat dan in de loop van de dag. Alsof ze op moet starten. Maar 2 boterhammen met pindakaas en ochtendmelk later stapt het meisje als een kievit door de kamer.

Houd vol je kind loopt echt wel als het daar aan toe is

Door mijn blog kwam ik er achter dat er meer kinderen zijn die pas richting anderhalf gaan lopen. Persoonlijk vond ik dat niet problematisch. Maar ik vond het ook goed om even een tegengeluid te laten horen. Voor al die moeders met prachtige kinderen die een beetje moe worden van deze grote vraag. Want het kan je soms zo in de weg staan om de andere mooie kanten van je kind te zien en daar van te genieten.

Elk kind is daar echt verschillend in. Ook gebruikt elk kind andere methoden om te leren lopen. De een zal zich prettiger voelen om vanaf een loopwagentje de eerste voorzichtige stapjes te wagen. De ander stapt zo vanuit het niets de wijde wereld in. Leren lopen vraagt loslaten en vertrouwen.

Vertrouw op je gevoel. Er is niemand die je kindje beter kent dan jij.

Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?