Ik dacht altijd dat het wel duidelijk is dat ik moeder ben van 3 dochters. Maar dat is het dus niet. Vooral jongste dochter krijgt regelmatig de vraag “Is het een jongetje?” Voor omstanders is het een raadsel tot welk geslacht ze behoort. Ja, zelfs als ze met (roze) oorbelletjes in een knalroze Maxi-Cosi ligt. Doen mensen dat om je te stangen of zo? Is het een afgesproken regel dat je het net zo lang vraagt aan een nieuwe moeder totdat ze onder invloed van je hormonen door het lint gaat?
Miss C was nog maar een paar weken oud, maar ik had al heel goed door dat ze ‘anders’ was. Bij haar zus bogen willekeurige omstanders zich altijd over de kinderwagen en kwamen tot de enige logische conclusie”Aaaah, wat een mooi kindje!” Ik glom van hormonen trots. Bij dreumes was dat anders…men was het er allemaal over eens” Wauw, die lijkt veel op haar vader!”.
Inhoud van dit blog
Waarom lijken Baby’s altijd op hun vader?
Het schijnt dat alle baby’s als ze pasgeboren zijn enorm veel op hun vader lijken. En dat is biologisch bepaalt. Als moeder weet je met vrij grote zekerheid dat het kindje dat uit jouw buik komt van jou is. Maar een vader dus niet. Figuurlijk gesproken kan het ook van de melkboer zijn. Dus tadaa…pasgeboren baby’s zijn vaak een blauwdruk van hun vader. Zie je meteen wat van jou is en is ook wel leuk voor het opbouwen van een band. Ook Miss G vond ik -zeker in het begin- qua oogopslag op haar vader lijken.
Omstanders hadden dus gelijk wat betreft Miss C. Als ik foto’s zie van toen ze pasgeboren was, lijkt ze als twee druppels op haar vader. Alleen dan met donkere haartjes en inclusief bolle Friese wangetjes. Oh en het Nederlandse ‘ze kan zo lekker eten’ eetlust. Ken ik niet en komt dus ook niet van mij.
Is het een jongetje?
In de loop van het eerste levensjaar, ging dat ‘just like daddy’ er vrij snel af. Onder invloed van mij kreeg ze oorbelletjes, liet ik haar haren groeien en werd er hier en daar een jurkje aangeschaft. Okay, Ik geef toe dat haar kledingkast wat jurkjes betreft nooit heeft kunnen tippen aan dat van mijn eerste dochter. En voor elke keer dat ik haar een jurkje aan kan trekken, grijp ik vanuit een stukje gemakzucht toch eerder naar een broekje. Kruipt vast lekkerder dan blote knieën Bovendien had ik na 2 dochters de roze jurkjes en rokjes wel gezien.
Vandaar dat ik een nieuwe kledingsmaak ontwikkelde. Het werd een beetje sekseneutraal met hier en daar een jurk of rokje. Maar vooral weinig roze. Als ik kleding voor dreumes haal, heeft dat meestal uniseks kleuren. En zo nu en dan sta ik ook op de jongensafdeling tussen de rekken te trekken. Ik houd er van om haar stoer te kleden. Niet omdat ik nu zo anti-meisjemeisjes ben, maar eerder omdat ik bij het kleden van mijn kinderen rekening houd met hun karakter.
Hoezo is het een jongetje?
Miss C is het derde kindje. Nakomelingetje met twee grote zussen boven zich die ook graag moederen. Dat merk je. Ze is ondernemend, wil overal aan meedoen en laat zich niet tegenhouden door haar leeftijd. Tegelijkertijd is ze ook erg onafhankelijk. Zijn haar zussen er niet? Dan vermaakt ze zich zelf wel met hun speelgoed. In haar kleding probeer ik iets van dat eigen- en wereldwijze naar voren te laten komen. Het mag avontuurlijk groen zijn of eindeloos blauw en wordt het zwart? Dan is dat ook goed.
Ik besef steeds meer dat de vraag: Is het een jongetje?, iet zozeer iets zegt over mijn kleedgewoontes of het uiterlijk van mijn kind. Het vertelt veel over de denkbeelden van degene die ze uitspreekt. Blijkbaar hebben zij een bepaald stereotype beeld van hoe een jongetje of meisje eruit ziet.
Ik ben benieuwd, leek jouw kindje na de geboorte op haar vader? Kunnen omstanders aan het uiterlijk zien wat jouw kindje is?
Ook leuk om te lezen:
Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?
4 Comments
Liess
28 september 2016 at 21:04Mijn jongste heeft echt een jongens gezicht.. echt vanaf t begin al. Niemand heeft t ooit gevraagd. De oudste daarin tegen continu de vraag wat “het is”. Was niet een duidelijk meisje ofzo.
De oudste leek op mij trouwens en de jongste op Papa zeggen ze allemaal. Ik zie t niet.
Vlijtig Liesje
28 september 2016 at 10:30Mijn zonen leken wel echt op hun vader inderdaad.
Charlotte
27 september 2016 at 20:27Aukje leek ook heel veel op haar vader na de geboorte maar inmiddels lijkt ze meer op mij. Maar inderdaad mensen vragen, ondanks haarspeldjes en roze kleertjes, gewoon of het een jongetje of een meisje is. Maar ik vind miss C een echte meid hoor! Als je goed naar haar snoetje kijkt dan zie je dat wel!
Cindy - levenalsmama.nl
27 september 2016 at 14:07Ohh ik heb die situaties ook wel gehad ja. Mijn dochter van top tot teen in het roze gekleed en dan nog vragen of het een jongetje is… Volgens mij snap je het dan niet helemaal…
Mijn kindjes leken na hun geboorte inderdaad ook enorm op hun vader. Nu overigens nog steeds, maar vlak na de geboorte inderdaad het sterkst.