Het is fijn om een kind van een blogger te zijn-GoodGirlsCompany

Het is fijn om een kind van een blogger te zijn

Als kind kon ik moeiteloos een aantal beroepen noemen die me vreselijk leken. Niet om brood mee te verdienen, maar wel als je de pech had om het kind te zijn van een ouder die de betreffende baan had. Zo leek het mij verschrikkelijk om het kind van een dominee te zijn. Verschillende domineeskinderen kunnen meepraten over de onzichtbare druk om aan een bepaalde verwachting te voldoen. Gelukkig voor mijn dochters ben ik geen dominee, maar blogger. Maar is het wel fijn om een kind van een blogger te zijn?

Blogs schieten als paddenstoelen uit de grond. Voor elk onderwerp is er wel een genre. Voor mij, moeder van 3 kinderen, is er geen onduidelijkheid over in welk hokje ik pas. Ik ben overduidelijk een mamablogger.

Mamabloggers zijn irritant

Een genre die sommigen best irritant vinden. Moeten we nu echt zoveel over onze kinderen, babyproducten en andere oninteressante huis-tuin-en-keukenbeslommeringen schrijven? Maken we echt niks anders leuks mee? Nu schreef ik al eens over verschillende type moeders die je op social media tegenkomt. Maar een mamablogger is net iets  irritanter. Het is als een Facebook wall boordevol babypraat. Op Facebook kan je hier gelukkig makkelijk overheen scrollen. Maar op een mamablog wordt deze ellende dagelijks het interwebz opgeslingerd.

En dat blijft niet onopgemerkt. Steeds vaker liggen mamabloggers onder vuur. Niet door hun lezers. Maar door ander personen. Personen die zelf geen kinderen hebben, die eigenlijk niks op een mamablog te zoeken hebben maar niet gehinderd door enige kennis, het toch niet kunnen laten om de meest ongenuanceerde uitspraken te doen.

De bekende stokpaardjes

Natuurlijk komt de welbekende open deur over de privacy van bloggers kinderen voorbij. Want laten we eerlijk, zijn moeders die hun kinderen onherkenbaar in beeld brengen dat zijn degenen die er over na hebben gedacht. De overigen zijn gewoon een stel machtsbeluste tijgermoeders die hun eigen bloedjes misbruiken voor samenwerkingen. Doordat mijn dochter in een Nerf review figureert ontneem ik haar de kans om zelf online iets op te bouwen. Aldus sommigen.

Natuurlijk mag iedereen zijn mening hebben. Maar sommige opmerkingen zijn net zo irritant als van dan dat speelgoed wat herrie maakt en alleen nog maar harder kan. Als ik dat zat ben, haal ik er meestal de batterijen uit.

Waarom is het leuk om een kind van een blogger te zijn

Mijn kinderen hebben inmiddels de leeftijd waarop ik ze kan bevragen over dingen. Dat ze nu bepaalde dingen niet kunnen overzien gaat niet op. Dat weet ik. Daarom hebben ze een moeder. Om de consequenties uit te leggen, ze tegen zichzelf en anderen in bescherming te nemen. Zo zijn er voor mij grenzen aan hoe ik ze in beeld breng. Momenteel zijn mijn kinderen voornamelijk blij met dat ik blog. In onze recente family meeting gaven ze aan dat ze vonden dat ik het bloggen juist meer moest oppakken. Dit verbaasde mij niets. Ze vinden het namelijk erg leuk. Waarom?

  • Mijn dochters mogen mee naar blogger events. Tenminste als er geen school is en als ze bij mij zijn. Of het nu de opening van Hellendoorn is of het bekijken van een nieuwe zomercollectie. In principe mogen ze mee, maar het is geen verplichting. In de voorjaarsvakantie wilde Miss B niet mee maar Miss G wel. Mijn middelste dochter ging die dag gewoon naar de BSO en de andere 2 meiden nam ik mee.
  • Bloggen is sociaal. Nu ik vaker events bezoek, beginnen mijn kinderen ook andere bloggers te herkennen. En hun kinderen. Vaak mengt dat heel leuk en is dat super gezellig.
  • Bloggen vergroot hun wereld. Doordat ik veel blogs lees, krijgen zij daar ook het nodige van mee. Ik kan wel zeggen wat de ziekte van lyme is, maar door de blogs van Lisanne leren ze er meer over dan ik ze ooit zou kunnen vertellen. En dat vergroot hun wereld.
  • Bloggen is quality time.Wat lezers zien is een leuk filmpje of een mooie foto. Maar wij hebben vaak enorm veel lol achter de schermen. We trekken rare gezichten, doen maffe dansjes of bedenken rare teksten op bestaande liederen, liggen in een deuk als een recept mislukt. Ik voel me heel erg gezegend dat ik deze momenten met ze beleven mag. Daar zien anderen bij lange na niet altijd iets van, want ik houd dat soort momenten graag privé.
  • Bloggen maakt mij een leuke moeder. Omdat ik met enige regelmaat over bepaalde onderwerpen wil schrijven, heb ik veel meer een stok achter de deur om weer eens gezellig met mijn dochters te gaan bakken, of knutselen of een uitje te plannen.
  • Bloggen leert ze delen. Voor de buitenwereld lijkt het alsof ze regelmatig iets ‘krijgen’. Er zijn periodes waarin we veel producten testen en het materiaal mogen houden. Maar ik leer mijn dochters ook heel bewust dat we genoeg hebben en ze daarom iets weg kunnen geven.

En er zijn nog tal van andere redenen te bedenken waarom ik bloggen samen met mijn dochters leuk vind. Maar ook waarom mijn dochters het geweldig vinden dat mama blogt. Zolang mijn dochters het leuk vinden, blijf ik dit doen. En zo lang als zijn er onderdeel van willen zijn, mag dat.

Komt ooit die dag waarop ze er geen zin meer in hebben? Dan vind ik dat prima en nemen we er afscheid van. Naast blogger ben ik namelijk eerst hun moeder.

Dit is mijn 3de blog waarin ik een kijkje achter de schermen geef. Lees hier de andere blog:

 

Liefs Josan

Volg jij mij ook al via Google+Bloglovin’Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?

Vergelijkbare berichten

Praat mee!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

35 reacties

  1. Wat een mooie kids heb je! Zelf ben ik geen mama-blogger, maar schrijf ik over reizen. Ook reizen met kinderen. Eigen ervaringen over onze reizen. Toch probeer ik heel bewust om onze kinderen zoveel mogelijk buiten de foto’s te houden en bedenk ik me 3 keer welke foto’s ik plaats. Foto’s van heel dichtbij vol in het gezicht niet. Dat is een bewuste keus. Leuk dat je zo’n speciale band met je kinderen opbouwt door het bloggen. En dat zij er ook van genieten! Veel blogplezier nog gewenst samen. 🙂

  2. Het blijft een lastig vraagstuk, dat stukje over privacy. Maar herken me helemaal in je verhaal. Of bijna dan, want wij gaan eigenlijk nooit naar bloggerevents. Misschien in de toekomst als de jongste net wat ouder is, wie weet. Ik heb voor mezelf grenzen en merk dat die steeds strakker worden naarmate ze ouder zijn. Straks kunnen ze meebeslissen en profiteren ze juist van de voordelen. Hoop ik. Ik zal wel blijven bloggen want vind het te leuk, maar misschien in de toekomst wel anders dan ik nu doe, we gaan het zien. Liefs

  3. Toen de kinderen kleiner waren schreef ik veel over ze. Maar destijds ging dat nog zonder foto’s. Nu ze pubers zijn schrijf ik nauwelijks meer over ze; het voelt nu toch anders. Het heeft inderdaad nu ook te maken met hun privacy.

    1. Nicole, dat kan ik me heel goed voorstellen. Mijn oudste dochter gaat ook naar die leeftijd toe waarop ze dat soort dingen belangrijker gaat vinden. Daarom bevraag ik haar er ook regelmatig over. Ze weet dat ze zonder opgaaf van reden er voor mag kiezen om buiten beeld te blijven.

  4. Wat een mooi stuk Josan! Mijn dochters vinden het ook erg leuk dat mama blogt, het typen misschien not so much maar alle leuke dingen die we door het bloggen beleven vinden ze geweldig. En de spulletjes ook 🙂 Voor ons is het idd ook quality time samen.

  5. Ik heb het desbetreffende artikel niet gelezen, want diegene schrijft niet onder haar eigen naam en ik vind het te makkelijk voor anonieme bloggers om kritiek te uiten. Toch vind ik wel dat moeders beter moeten nadenken over de foto’s die ze publiceren. Huilende kinderen, kindjes in het ziekenhuis, een kind met een ontstoken oog, kindjes in bad > niet ok. En het zijn echt allemaal voorbeelden die ik afgelopen week voorbij heb zien komen.

    1. Ik ben het helemaal met je eens dat je voorzichtig moet zijn. Ik zie soms ook dingen waarvan ik mij afvraag of mensen wel de consequenties daarvan beseffen. Aan de andere kant blijft het een lastig onderwerp. Soms is het beter om algemeen te blijven als mamablogger dan dat je je persoonlijke details op straat gooit. Aan de andere kant merk ik ook dat een persoonlijk verhaal je een hart onder de riem kan steken. Iets van herkenning of de wetenschap dat het goed gaat komen. Lastig…ik heb voor mijzelf daar nog niet helemaal de modus in gevonden. Omdat het over mijn kinderen gaat vind ik ook dat ik mij niet zomaar vast kan leggen.

  6. Inderdaad, helemaal mee eens! Ook ik ben een mamablogger en herken veel in wat je schrijft. Mensen die onze blogs niet kunnen waarderen hebben de vrijheid om het weg te klikken en verder te scrollen, vooral doen! Anderen vinden wel hun leesplezier bij ons. Gelukkig maar dat we allemaal anders zijn en vrij kunnen bedenken wat we wel of niet willen lezen!

    1. Dank je wel Ceciel. Ja iedereen is welkom op mijn blog en mag daar wat van vinden. Maar zoals ik geen uitspraken doe over wat fashion of beautybloggers allemaal doen, ook al trek ik bij sommige dingen mijn wenkbrauwen hoog op, zo zou het aardig zijn als anderen niet over mij oordelen wanneer ze er totaal geen weet van hebben.

  7. Ja ik ben ook een mama blogger. Ik vind het ook leuk om blogs van andere moeders te lezen! En als mensen het irritant vinden om steeds over andermans kinderen te lezen dan lezen ze het toch niet? Ik ken ook wel mensen die de hele dag over hun huisdier schrijven dat de kat met een balletje heeft gespeeld nou dat moet ieder voor zich weten…. Ik vind het leuk om te bloggen over mijn kinderen en om over onderwerpen te discussiëren met andere moeders…
    Erg leuk dat je de dingen noemt waarom het leuk is om een kind van een mama blogger te zijn!

  8. Goed geschreven! Het is toch ook superleuk een blogger als noeder? Nee natuurlijk hoeft niet elke keutel op internet, maar zolang het je kind niet schaad.. Haha

  9. Zo is het. Ik merk dat ik er ook gelukkig van word. En een gelukkige moeder is een gelukkig kind. Ik breng mijn kind niet herkenbaar inbeeld. Een bewuste keuze. Als andere bloggers dat wel doen vind ik dat prima. Hoe leuk al die schattige kindjes met hun snoetjes! Dat moet elke moeder voor zich bepalen.

  10. Het is gewoon heel leuk om een blogger als mama te hebben :p Verder staat Yarah bij mij ook gewoon op mijn blog. Hier heb ik echt heel erg veel over nagedacht. Mijn beslissing is hierin dat dat kan, mits het een mooie foto is. Ik zou niet willen dat er een rara foto van haar online zou staan 😉