Irritante kinderen bestaan niet. Maar irritante ouders dus wel

Een speelhoek die gesloten wordt omdat ouders met elkaar op de vuist gaan. Half Nederland die valt over een paar kleine kinderen met hun voetjes in de sneeuw. Het aandeel irritante ouders was weer heel hoog deze week.

Ik ben zo’n moeder die reikhalzend uitkijkt naar de leeftijd waarop mijn kinderen groot zijn. Vanaf dat moment ga ik alleen nog maar op adults only vakanties. Eet ik in restaurants waar kleine kinderen verboden zijn. En ga ik in het vliegtuig in de kind-vrije zone zitten. Ja, echt! Ik tel de jaren af waarop ik bevrijd word uit de hel die ouderschap heet.

Dat is toch kindermishandeling?

Telkens als ik denk dat ik echt alles wel gezien heb, kom ik van een ijskoude kermis thuis. Vandaag was dus weer een topdag.  Dit keer was de aanleiding, een foto van een groep peuters met hun blote voeten in de sneeuw. En daar kwamen de reacties….je zou bijna denken dat half Nederland hun kind op Hestia Kinderopvang heeft. Zo gretig waren ze allemaal met hun reacties. Normaliter bestrijden ouders elkaar over andere onbenulligheden maar dit keer waren we het over eens: kindermishandeling.

Dat soort type ouders

Nu moet ik eerlijk toegeven dat mijn kinderen niet met hun blote voetjes door de sneeuw banjeren. Een keer op hun blote voetjes bij het zwembad en ik mag als bedankje alweer weken anti- voetschimmelcrème smeren. In mijn geval hadden ze minimaal hun slippertjes moeten dragen in de sneeuw. Maar eigenlijk doet dat er ook niet toe. Het zijn mijn kinderen niet. Mijn peuter was vandaag thuis omdat ze weer eens de longen uit haar lijfje hoest. Een jaarlijks terugkerend aandenken aan die periode dat ze vanwege RS-virus 10 dagen in het ziekenhuis lag.

Als ouder die al jaren meeloopt in het kinderdagopvang systeem ging ik er vanuit dat de ouders van de peuters hier echt wel van op de hoogte zijn. En beter nog: toestemming hebben gegeven. Dat soort activiteiten wordt namelijk ondernomen op crèches waar een bepaald slag ouders bewust voor kiest. Waar kinderen in van die te groot uitgevallen konijnenhokjes buiten slapen. Ja, ook als het regent of vriest. Gewoon omdat dit gezond voor ze is. Gezonder dan dat ze met zijn allen binnen, in een klein slaapkamertje gezellig allerlei bacillen rond blaffen. Hoe moeilijk individuele keuzes ook te begrijpen zijn voor mainstream Nederland: laat die ouders lekker zelf keuzes maken die bij hun manier van opvoeden passen.

Voor je kijken en door scrollen

Het trappelen in de sneeuw duurde niet langer dan 10 seconden. En voor zover ik op de foto kon zien, was er geen kind onbedaarlijk aan het huilen. Sterker nog: meestal hebben de kinderen de tijd van hun leven. Er zijn namelijk geen grotere spelbrekers dan volwassenen. En dan vooral irritante ouders die er niks mee te maken hebben. Maar wat ze  er niet van weerhoudt een mening te geven en te doen alsof ze expert zijn. Het verbaasde me nog dat de verontwaardiging niet omsloeg in bedreigingen. Want als er iets is wat ik van 2018 geleerd heb, is het dat iets wat opwaait niet zomaar gaat liggen zonder een bedreiging. Dat dit nog niet gebeurd is, stemt mij hoopvol.

Mag ik een hele kleine suggestie doen voor 2019? Het jaar is namelijk nog een beetje soort van nieuw. Zullen we afspreken dat we in 2019 weer gewoon wat vaker voor ons kijken en door scrollen bij berichten die ons niet aangaan? Dan kan het zomaar zijn dat we tot de conclusie komen dat er bar weinig interessants gebeurd online. En wie weet vind ik het dan later niet half zo erg als ik je tegenkom tijdens mijn adults only vakantie.

Vind jij ook dat de rest van opvoedend Nederland zich beter bezig kan houden met zijn eigen kinderen?

Ook leuk om te lezen:

• Relax! Ook op de middelbare school heb je zeurende ouders

Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?