Family Diary Persoonlijk

Taboe: ik slaap apart omdat ik samen slapen verschrikkelijk vind

3 september 2016
Taboe: ik slaap apart omdat ik samenslapen verschrikkelijk vind

Veel mamabloggers delen regelmatig juicy confessions op hun blog. Dat ze niet van schoonmaken houden of zo (shock! Wie wel?!). Omdat ik van truttigheid houd, dacht ik laat ik eens een beetje mijn bad girl kant met jullie delen. Dus hierbij: ik slaap niet samen met mijn man in 1 slaapkamer. Ik heb gewoon mijn eigen slaapkamer. Wel de grootste van het huis. Dat dan weer wel. Hoe of wat en hoe ik aan die dreumes ben gekomen…ja daar moet je dus verder voor lezen. Maar spannender dan dit gaat mijn leven niet worden 😉

Ooit zag ik in een filmpje dat het samen slapen ontstaan is tijdens de Industriële Revolutie. Puur uit ruimtegebrek. In de jaren daarna is het ongeveer de norm geworden. En dat kan ik wel begrijpen, want het is enorm gezellig. Tenminste bij sommigen dan. Maar niet als je mij bent. Ik vind samen slapen HEL. Het komt nooit van slapen en dat bedoel ik niet om een goede manier. Ik kan gewoon niet slapen als mijn man naast mij ligt.

Twijfel

Thuis slaap ik apart. Daar geniet ik van en heb ik geen spijt van. Toch zijn er ook wel eens momenten waarop ik twijfel. In mijn omgeving ken ik niemand die dat doet. Of er eerlijk vooruit komt. Tijdelijk, gebeurt nog wel eens. Zo zijn er zat vrouwen die tijdens de zwangerschap op periode van borstvoeding apart slapen. Of van wie de man vrijwillig naar zolder vertrekt zodat ze er zeker van zijn dat er tenminste iemand in huis voldoende slaap heeft. Maar standaard apart slapen is zo gezegd ‘raar’. In gesprekken met vriendinnen valt het mij vaak wel op dat de meesten op een andere tijdstip slapen dan hun partners. En dat verschillende slaapgewoontes nog wel eens voor ongemak zorgen. Maar voor niemand is dat een reden om apart te slapen.

Samen slapen op vakantie

Vanuit een soort gevoel van ‘dat hoort zo’, heb ik wel eens momenten waarop ik het samen slapen wil proberen. Vakanties zijn dan ook de ultieme reality check. Thuis heb ik mijn eigen slaapkamer maar op vakantie dus niet. Het zou qua kosten ook de spuigaten uitlopen. Dit jaar hadden we een familieslaapkamer. De meiden hadden een eigen slaapkamer waar ook hun zusje sliep.

Mijn man en ik hadden een eigen kamer. Bij inspectie van het bed zag ik al dat het 1 dekbed was. Dat klinkt romantisch maar in de praktijk, staat het vaak garant voor dat er altijd iemand met te weinig dekbed is. Gelukkig vond mijn man het te warm voor een dekbed dus dat scheelde. Een beetje. Ook had hij spray mee genomen tegen eventueel snurken dus dat scheelde ook. Een beetje. En als laatste had ik nog oordopjes bij mij. Moet lukken toch?

Het effect van samen slapen op mij

De eerste nacht sliep ik zo goed, dat ik zelfs door het overduidelijk hoorbare geluid van het animatieteam heen sliep. De tweede nacht ruilden we van hotelkamer. Aan het omgevingsgeluid zou het in elk geval niet liggen. Maar toen begon de ellende. Ik kwam moeilijk in slaap en sliep ontzettend licht. Tegen de tijd dat de anderen opstonden had ik er al enkele wakkere uren op zitten. Met gevolg dat ik overdag moe was. Dus deed ik een middagslaapje. Wat goed ging, aangezien man met de oudste meiden was gaan zwemmen. Maar toen ik die avond weer naar bed ging, herhaalde hetzelfde tafereel zich als de avond ervoor. De dag er na was ik nog vermoeider maar ik besloot geen middagdutje te doen omdat ik de hoop had, dat ik uiteindelijk moe genoeg was om te gaan slapen. Tevergeefs…

Vicieuze cirkel

De daaropvolgende nachten verliepen allemaal zoals al eerder beschreven. Met als gevolg dat ik me overdag moe en futloos voelde. Chagrijnig word ik er niet van en afreageren op anderen doe ik ook niet. Maar ik houd er niet van om voor mijn gevoel niet 100% te kunnen geven. De enige reden dat ik het volhoud, is de wetenschap dat het maar 14 dagen duurde. Ik moet er werkelijk niet aan denken dat mijn nachten er de rest van mijn huwelijk zo uit blijven zien. En ik in de ochtend opsta met dezelfde symptomen als ochtendmisselijkheid alleen dan puur veroorzaakt door slaapgebrek.

Tijdens de vakantie was het niet eens zo dat mijn man snurkte. Of dat het dekbed net iets te veel zijn kant op schoof. Nee, gewoon het feit dat er iemand naast mij ligt die zich omdraait, ademt of eigenlijk gewoon alleen maar een teken van leven vertoont, is voldoende om mij er van te weerhouden om een fatsoenlijke nacht slaap te maken.

Co-slapen

Nu zullen enkele oplettende lezers waarschijnlijk enigszins verbaasd zijn. Ik heb er wel eens over geschreven dat Miss C tot een maand of 10 bij mij in bed sliep. En dat ging- ook al onderbrak zij mij 2 a 3 keer per nacht- redelijk goed. Ook de oudste meiden slapen elke vakantie 1 of 2 nachten in mijn bed. Ooit zonder vooropgezet plan begonnen, maar tegenwoordig een gekoesterde traditie. O wee als ik het samen slapen lang uitstel. Ze herinneren mij er net zo lang aan totdat zij inclusief enkele knuffels mijn bed onveilig heb gemaakt.

Ook die logeerpartijen gaan redelijk goed. Ik beweer niet dat ik dan 8 uur ononderbroken slaap krijg, maar het is altijd nog beter dan dat ik met manlief een bed deel. En het grote voordeel is dat beide meiden dichtbij mij vaak langer uitslapen in de morgen.

Geen noodzaak?

Gek genoeg is het blijkbaar dus niet helemaal zo dat ik echt strikt alleen moet slapen. Dat is maar goed ook want anders zou ik als moeder geen leven hebben. Ik denk dat de keren dat er en monster onder het bed zit, of ze ziek zijn en in mijn bed willen slapen anders best lastig zouden zijn.

En het heeft mij wel aan het denken gezet. Ik ben geen cognitief gedragswetenschapper, maar soms vraag ik mij af of mijn onderbewuste er anders mee om gaat als mijn kinderen mij uit mijn slaap houden. Het komt niet vaak voor, maar als het zo is, is het vaak omdat er een noodzaak achter zit. Nachtelijk voeden was niet mijn hobby maar het was wel nodig. Wakker liggen omdat de persoon naast mij per ongeluk iets teveel deken van mij afpakt terwijl hij slaapt, is daarentegen geen noodzaak. En veroorzaakt een ander soort slaapgebrek dan al die onderbroken nachten door Miss C.

En nu?

Waarschijnlijk zal ik het antwoord nooit weten. Wel weet ik dat ik er bij gebaat ben om apart te slapen. Sinds ik weer thuis ben en alleen in mijn eigen kamer slaap, valt het verschil mij ontzettend op. Het is letterlijk een verschil van dag en nacht. Ik heb geen moeite meer om in slaap te vallen. Daarnaast slaap ik veel dieper zonder tussendoor wakker te worden. Als ik nu op sta, voel mij uitgerust en ben daardoor overdag ook productiever. Ook al was het vroeg die ochtend.

Ben jij een makkelijker slaper?

Liefs Josan

Volg je mij ook al via Google+Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?

Foto: Pixabay

  • Reply
    Carlijn
    5 september 2016 at 08:33

    Ik snap heel goed wat je schrijft, maar het lijkt me ook een beslissing die je niet zomaar even maakt. Tuurlijk is nachtrust belangrijk, maar ik kan me voorstellen dat je je ook bedenkt: maar het hoort toch, naast elkaar slapen? Ik vind het knap dat je de knoop hebt doorgehakt en voor je rust hebt gekozen. Misschien kan je ook niet anders, met drie kinderen. Je hebt je rust hard nodig. Mijn man kan niet goed slapen als ik niet naast hem lig.. ahhhh de arme ziel. Gelukkig voor hem slaap ik alleen apart als het te warm is op onze zolder en ik in het logeerbed op de eerste verdieping ga liggen.

  • Reply
    Danielle
    4 september 2016 at 14:19

    Bijzonder ja, gek? Nee hoor! Ik vond het leuk om eens een verhaal van iemand te lezen die het “anders” doet. Ik vind slapen zonder mijn vriend heel ongezellig, maar kan mij zomaar voorstellen dat dat anders voelt als je k*t slaapt. Geen probleem toch als jullie het beiden prima vinden?

  • Reply
    Barbara
    4 september 2016 at 13:32

    Ik heb inderdaad wel eens begrepen dat het lang geleden juist de norm was dat echtparen apart sliepen. Voor nu vind ik het niet erg dat er iemand naast mij ligt. Maar mijn exemplaar ligt rustig, snurkt meestal niet en heeft maar klein stukje deken nodig. Dus deze houd ik ?. De zeldzame nachten dat ik alleen lig geniet ik er toch ook wel van. Prima toch zo?

  • Reply
    Jacqueline
    4 september 2016 at 13:03

    Vind het op zich niet zo’n gek idee en als je man er vrede mee heeft en je de ruimte ervoor hebt, waarom niet?

    Ik ben een slechte slaper, maar dat ligt meer aan mijn lijf dan aan het delen van een bed. Ik heb eigenlijk altijd wel een kamer gedeeld met een ander en heb juist meer moeite met alleen slapen.

  • Reply
    Angelique
    4 september 2016 at 12:33

    Halleluja, eindelijk iemand die precies hetzelfde heeft. Hier ook al jaren apart slapen, precies vanwege wat jij beschrijft.

  • Reply
    YuStSoMe
    4 september 2016 at 12:31

    Ik heb ook een eigen kamer. Echter zoals je het schrijft in nood. Als hij zo ligt te snurken dat ik bijna een moord bega.
    Ik heb precies hetzelfde gevoel wat jij beschrijft. Het is alsof er een trigger opkomt als mijn man geluid maakt of smekt tijdens de slaap, ik word dan echt boos.
    Ik vind hem een toffe peer hoor, maar in bed vind ik hem irritant! Hij stinkt ook nog eens naar shag.
    Ik wil vaker alleen slapen, maar op de een of andere manier krijg ik er ook weer een ‘dat is niet de norm’ gevoel bij. Raar toch?

  • Reply
    haia
    4 september 2016 at 12:05

    Ik slaap juist slecht als mijn man niet naast me ligt. Slaap dan heel ligt. Heel vervelend als hij weg is voor een paar nachten.

  • Reply
    Merel
    4 september 2016 at 09:43

    Inmiddels vind ik het fijn weer samen te liggen, maar tijdens de zwangerschap lagen we ook regelmatig apart (ivm gesnurk). Vond dat best prettig, dus snap je wel. Lekker luxe!

  • Reply
    Jikke
    4 september 2016 at 09:30

    Ik ben stiekem wel een beetje jaloers. Het lijkt mij ook best fijn om een eigen slaapkamer te hebben. Wij hebben sinds een paar maanden een groter bed met ieder een eigen matras en dat scheelt al aanzienlijk.

  • Reply
    Sanne Marlijn
    4 september 2016 at 08:04

    Als ik je verhaal zo lees begrijp ik je heel goed. Ik ben ook een moeilijke slaper maar dat komt niet doordat er iemand naast me ligt. Ik slaap wel erg graag naast vriendlief, maar met het 1.80 bed dat we nu hebben merk je niet eens dat er iemand naast je ligt. Een goede nachtrust is heel belangrijk en als dit voor jou werkt dan is dat prima toch?

  • Reply
    Janske
    4 september 2016 at 03:46

    Ik ben ook een moeilijkere slaper. Ik moet helemaal goed liggen bijvoorbeeld anders lukt het vaak niet om in te slapen. Ach, als dot jou helpt om lekke te slapen dan is dit toch een perfecte oplossing. Fijn dat het zo wel lukt.

  • Reply
    Nienke
    4 september 2016 at 00:02

    Mijn ouders slapen ook al jaren apart, maar dat is wel met name door het gesnurk van mijn vader. Met mijn ex probeerde ik het wel altijd, maar 9 van de 10 keer vertrok ik na een paar uur wakker liggen door zijn gesnurk toch ook naar de logeerkamer. Misschien dat het met een toekomstige partner anders is, maar tot nu toe slaap ik ook veel liever alleen. Sowieso val ik al niet makkelijk in slaap, maar als er dan ook nog iemand naast me ligt… Nee, ik begrijp je keuze heel goed!

  • Reply
    Marijke
    3 september 2016 at 23:48

    Heerlijk toch als dit voor jullie werkt! Op onrustige nachten zou ik dat ook wel willen. Helaas niet eens een zolder om naar toe re vluchten ?.
    En aangezien je 3 meiden hebt, ach in bed voor je gaat slapen is ook maar saai

  • Reply
    Catharina
    3 september 2016 at 23:40

    Waarom taboe?? Als je hier allebei vrede mee hebt..wat maakt t dan uit wat n ander denkt? Neem aan dat jullie elkaar best af en toe opzoeken..dus….leef je leven zoals jullie dat willen…

  • Reply
    Jess
    3 september 2016 at 23:38

    Wow. Dat is inderdaad bijzonder. Ik vind dat iedereen mag doen wat ze zelf willen. Als dit werkt voor jullie. Waarom niet. Snachts doe je toch alleen je ogen dicht. Je hebt geen gezamenlijk bed nodig om baby’s te maken. 😉

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

[instagram-feed feed=2]