Ik werd door de Mama’s met thee getagd voor de Ik ben zo’n moeder die tag. Een tag waarin moeders 10 bekentenissen doen die aantonen dat moeders ook maar gewoon mensen zijn.
De ik ben zo’n moeder die tag is bedacht door Marjo. Naast de bekende Mommy wars onderwerpen zijn er nog genoeg andere topics waar moeders elkaar op internet voor afschieten. Jammer, want dat je een andere keuze maakt, betekent niet dat je minder van je kind houdt. We hebben de vrijheid om zelf te kiezen voor wat we bij onszelf en ons kind vinden passen. En het hoeft ook niet allemaal zo perfect. Verschillende mamabloggers gingen mij inmiddels al voor dus tijd om nu zelf even een tipje van de sluier op te lichten en lekker schaamteloos mijn imperfecties met jullie te delen.
Inhoud van dit blog
- 1 Ik ben zo’n moeder die
- 1.0.0.1 een hekel heeft aan huishouden
- 1.0.0.2 liever samen met haar kinderen in bed slaapt dan met haar man
- 1.0.0.3 ze blootstelt aan teleurstellingen
- 1.0.0.4 haar kinderen naar de opvang brengt als ze een dagje vrij is
- 1.0.0.5 De oren van haar baby laat piercen
- 1.0.0.6 alleen eten kookt dat de kinderen lusten
- 1.0.0.7 haar kinderen straft
- 1.0.0.8 Het kinderfeestje gerust een half jaar later viert
- 1.0.1 dubbelzinnige grapjes maakt waar haar kinderen bij zijn
Ik ben zo’n moeder die
een hekel heeft aan huishouden
Ik ga het niet eens onder stoelen of banken steken. Huishouden heeft gewoon niet mijn hoogste prioriteit. Ik vind het niet leuk, ik vind het niet motiverend en ik vind het niet uitdagend. Daarom heb ik een schoonmaakster. En nee, daar schaam ik me niet voor. Mijn man kan bijvoorbeeld niet klussen en ik heb nog nooit iemand horen zeggen dat hij dat moet kunnen omdat hij een man is. Laat staan zich er voor moet schamen dat hij het niet doet. Zo denk ik over huishouden. En mensen die menen dat ik dat wel moet vinden maken zich behoorlijk schuldig aan seksisme. Natuurlijk ontkom ik er met 3 kinderen niet aan om iets op het gebied van huishouden te doen. Wasjes te draaien, op te ruimen etc. Dat doe ik dan ook wel, maar je zal nooit bezielende blogs van mijn hand lezen over schoonmaakroutines… because I don’t care.
Er zijn weken dat ik op dinsdagmorgen de huisdeur achter mij dichttrek wetende dat de wasmanden uitpuilen, het speelgoed door de kamer ligt en de spullen van het ontbijt nog niet eens opgeruimd zijn. Ik maak even een werkdag van 8 uur. Pik de kinderen op van BSO en KDV, draai de sleutel in het slot en mijn huis is aan kant. De wasmand is leeg, de was gevouwen en alles blinkt weer. Kijk dat is lekker thuiskomen… .
liever samen met haar kinderen in bed slaapt dan met haar man
Volgens mij is dat geen geheim meer. Ik heb er al vaker over verteld dat ik mijn eigen kamer heb en er werkelijk niet aan moet denken. Voor mij is slaap heilig. Ik vertik het om wakker te liggen van een ander. Maar als de kinderen niet kunnen slapen, mogen ze wel bij mij in bed. Plek zat. Ze snurken niet ik heb geen last van ze. Tenminste dat geldt voor de oudste twee. Dreumes presteert het om uit bed te vallen of overdwars te liggen. Voor haar veiligheid en voor mijn slaap, kies ik er dan voor om haar in haar eigen bed te laten. Dan huilt ze maar even midden in de nacht. Meestal staakt ze de poging na een paar minuten en als ik dan weer op de babyfoon kijk zie ik haar weer heerlijk slapen.
ze blootstelt aan teleurstellingen
10 jaar geleden las ik al eens dat de grootste uitdaging van ouders is om de nieuwe generatie om te leren gaan met teleurstellingen. En 10 jaar later blijken die woorden helemaal waar. Ik ben er mee gestopt om me een slag in de rondte te werken zodat mijn kinderen gelukkig zijn. Begrijp me goed, ik wil best dat ze gelukkig zijn. Maar wel op een realistische manier. Iets wat ze zelf kunnen nastreven, vinden of waar ze iets voor moeten doen. Niet wat ze klakkeloos in de schoot geworpen krijgen of door de wereld een groot pretpark te maken en te doen alsof het leven ALTIJD leuk is. Leven is prachtig, maar niet perse altijd leuk en soms is geluk een keuze die niks met je omstandigheden te maken heeft. Teleurstellingen horen bij het leven, ik wil ze helpen en stimuleren om vaardigheden te ontwikkelen om er mee om te slaan. Zodat ze niet meteen uit het veld geslagen zijn als dingen anders gaan dan ze gewild/gepland hadden.
haar kinderen naar de opvang brengt als ze een dagje vrij is
Meestal als de kinderen naar de opvang gaan, werk ik. Maar soms breng ik ze terwijl ik die dag niet werk. Dan wil ik bijvoorbeeld even thuis iets aanpakken zonder dat ze in de weg lopen. Ga voor mijn blog ergens heen waarvoor kinderen niet uitgenodigd zijn. Maar het kan ook zijn dat ik zo’n dag uittrek omdat ik even flink moet gaan winkelen voor ze. Winkel in winkel uit met aan het einde van de dag zichtbaar resultaat. Lang leve de opvang waar ze het alle drie leuk hebben.
Wij hebben zo’n pakket waarin een aantal plusdagen zitten. En in de zomervakantie gaan ze vaak een aantal weken niet naar de opvang. Die dagen zijn al betaald en kun je niet inwisselen voor geld. De ruil- en wisseldagen vervallen na een jaar. Ik spaar ze op en zet ze op dit soort momenten in. Anders ben ik wel een beetje een dief van mijn eigen portemonnee.
De oren van haar baby laat piercen
Heb ik ook uitgebreid over verteld. Miss G kreeg ze met 11 maanden, Mis B met 3 maanden en Miss C met 6 maanden. Ik heb dus ervaring met verschillende leeftijden en bij allemaal verliep het proces een beetje hetzelfde. Inmiddels zijn er al heel wat oorbellen doorheen gegaan. Ongemakken hebben ze er nooit van gehad. En spijt heb ik er ook niet van. De kinderen ook niet en mocht ik ooit weer een dochter krijgen zou ik het zo weer doen.
alleen eten kookt dat de kinderen lusten
Ik ben zelf opgevoed met dat ik mijn bord leeg moest eten. Regelmatig zat ik als laatste nog aan tafel. Of moest ik zonder toetje naar bed. En eerlijk: het heeft me echt geen liefde voor voeding bijgebracht. Ik heb het dan ook lekker overboord gezet; ik kook alleen eten wat de kinderen lusten. Samen eten moet vooral een gezellig moment zijn waarop we de dag even bespreken en van ons afzetten. Na een werkdag heb ik er echt geen zin in om als uithangbord te fungeren of elk hapje naar binnen te moeten lepelen of kletsen.
Nu vermoed ik dat je waarschijnlijk denkt dat we alleen de 4 p‘tjes eten. Nee, hoor. Die eten we wel eens, maar we hebben bijvoorbeeld helemaal geen frituur- of poffertjespan in huis. Mijn dochters lusten best wel wat meer dan de beruchte patat, pizza, pannenkoek of poffertjes. Van de miljoenen recepten die er op de wereld bestaan, lukt het echt wel om wekelijks iets samen te stellen wat het kroost lust. En daar waar nodig pas ik een gerecht aan met ingrediënten die ze wel lusten.
haar kinderen straft
Mijn kinderen hebben alle drie op de trap gezeten, in de hoek en wel eens de consequenties ervaren van bepaald gedrag. Getraumatiseerd zijn ze niet. Dar geloof ik niet zo in. Een trauma is een serieuze aandoening en zie ik tegenwoordig veel te makkelijk gebruikt worden of rondgestrooid worden door moeders bij alles wat eventueel niet zo leuk is voor generatie rubberen stoeltegel.
Het is thuis heel erg duidelijk waar de grenzen liggen. Ik kan met 3 kinderen in 30 minuten zonder taferelen de boodschappen doen. In een volwassen restaurant eten zonder drama’s. Vliegen met kinderen heb ik ook nog nooit een issue gevonden. Ik word heel moe van mensen die dan zeggen “Maar jij hebt ook zulke makkelijke kinderen”. Klopt, ze hebben geen aandoeningen dus dat betekent in principe dat niks ze in de weg staat om gewoon te luisteren en soms iets te doen omdat ik het zeg.
Het kinderfeestje gerust een half jaar later viert
Ja hoor zonder schaamte. Heb ik ook over verteld op mijn blog. De oudsten zijn in de winter jarig. De een zelfs vlak voor Kerst. Heel onmogelijk om dan iets te plannen. Zowel in mijn eigen agenda als die van de speelafspraakjes. Vandaar dat ik mij de stress niet meer op de hals haal. Dit werkt voor ons allemaal. Dit jaar mag ik die van Miss B organiseren en zij heeft al aangegeven dat ze die van haar in de zomer wil hebben. Mooi dat is zomer 2018 dan heb ik nog genoeg ruimte om te plannen.
dubbelzinnige grapjes maakt waar haar kinderen bij zijn
Ik heb best een verknipte vorm van humor. Zoiets geef je door. Tenminste in mijn geval. Mijn dochters kennen heel wat memes en we kijken vaak ook samen allerlei parodiën en grappige filmpjes. Inmiddels zijn de oudsten op een leeftijd dat ze echt wel doorhebben waar het over gaat. Soms hoeven we elkaar maar aan te kijken of we weten waar we aan denken. Onwijs grappig hoor.
Weinig twijfelt
Wat het moederschap betreft twijfel ik echt maar heel weinig. Ongevraagd advies raakt me niet en laat ik vrij makkelijk van mij afglijden zonder een krimp te geven. Ik maak heel bewust mijn eigen keuzes. Als het op Miss C aankomt, komt die relaxedheid ook wel voort uit dat ik alle fases die zij doormaakt ook al bij haar zussen doorgemaakt heb. Ik raak er niet meer zo van onder de indruk. Het zal wel los lopen. Dat denk ik nu en dat dacht ik 10 jaar geleden ook al.
Ik tag Amanda van Kiddowz voor de ik ben zo’n moeder die tag.
Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?
1 Comment
Maaike
15 oktober 2017 at 11:19Leuke tag. Ik heb hem al een paar keer voorbij zien komen en het is leuk om te lezen hoe iedereen m toch weer anders invult. Ik vind het ook gewoon fijn om te beseffen dat iedereen dingen anders doet, en dat gewoon goed is!