De Nederlandse hoogleraar Hoksbergen noemt geadopteerde kinderen en kinderen die anders zijn kneusje of ‘kneusjes. Tijd om een positief tegengeluid te laten horen. Doe mee met onze campagne #geenkneusje.

Een van de mooiste dingen aan bloggen vind ik het om mijn gedachtes te delen. Wat zit er veel kracht in woorden. Ze kunnen mensen bemoedigen, diep raken, ontroeren en verbinden. Vooral dat laatste heb ik afgelopen week ervaren toen ik mijn persoonlijke blog deelde op het advies van de RSJ. De verschillende reacties van trotse adoptieouders waren overweldigend. Maar toch is de aanleiding natuurlijk triest. Een hoogleraar die geadopteerde kinderen maar ook kinderen de anders zijn bestempeld als ‘kneusje‘.

Ik ben geen kneusje

Hoewel ik als kind wel eens te maken heb gehad met pesterijen, behoorde ik meestal tot de populaire kinderen op de basisschool. Aan vrienden geen gebrek. Groep 8 was toch echt wel het hoogtepunt van mijn schoolcarrière. Althans voor mij dan. Enkele klassen lager zat mijn broertje. Hij was een beetje anders dan de anderen. Hij was slimmer en had andere interesses dan zijn klasgenoten. Dus hij werd gepest. Zo erg dat mijn ouders hem uiteindelijk van school haalden en hem op een andere school plaatsten. School faalde er in om hem een veilige plek te bieden. En woorden als kneus en kneusje waren van af toen verboden bij mij thuis.

Ik kan er dan ook totaal niet bij dat een volwassene van 76 jaar dit woord voor kinderen gebruikt. Waarom? Omdat het stoer voelt verbaal sterker te zijn dan een minderjarige? Of omdat een baby geen weerwoord heeft? Van een hoogleraar verwacht je toch meer dan dat zijn woordenschat zo beperkt is dat hij zich niet anders kan uitdrukken.

Geen enkel kind is een kneusje

Ik ben geen kneusje. En dat is niet omdat ik nu toevallig geen enkel lichamelijke beperking heb, mijn school af heb gemaakt of wat dan ook. Ik ben geen kneusje omdat ik allereerst gewoon een mens ben. Een mens die leeft, ademt, lief heeft en liefde geeft. En al is het maar op microniveau; iets toevoegt aan de levens van mensen om haar heen.

Meneer Hoksbergen je hebt er geen idee van hoe geliefd de kinderen zijn die jij afschrijft. En gelukkig is de waarde van hun leven niet afhankelijk van wat u er van vindt. Hun levens hebben waarde omdat ieder mens waardevol is. Ieder mens is het waard om eerst gekend te worden voordat je hem of haar labelt en afschrijft.

#ikbenperfectzoalsikben

Samen met Karen, adoptiemoeder van Robin, en blogger bij Dejlig wil ik de heer Hoksbergen en al die anderen die het nodig vinden om anderen naar beneden te halen zodat zij zelf kunnen klimmen, laten zien dat zij aan de verkeerde kant van de geschiedenis staan. Met onze campagne #geenkneusje #adoptionrocks #ikbenperfectzoalsikben willen we van ons laten horen.

Om de boodschap luid en duidelijk te laten klinken, heb ik jouw hulp nodig. Ja, ook als je niet geadopteerd bent of een geadopteerd kind hebt.  Zijn opmerking raakt namelijk niet alleen adoptiekinderen maar elk kind dat anders is dan wat hij ‘normaal’ vindt. Dus trotse grootouders, geweldige adoptieouders, blije broers en zussen en geweldige adoptiekinderen deel jouw foto of verhaal met een van de volgende hashtags: #geenkneusje #adoptionrocks #ikbenperfectzoalsikben.

Doe je mee met onze actie? Laat je stem horen!

Meisje via Shutterstock

Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?