Steeds vaker zie ik het hotel mama bord opduiken. Meestal betreft het een houten bord met de tekst “ Hotel mama. All inclusive. 24/7 open. Keuken is altijd open. Was- en strijkservice. Huiswerkbegeleiding. Kusjes en knuffels inbegrepen. Taxiservice op afroep. Altijd een luisterend oor. Dit hotel wordt met veel liefde gerund. Meer dan 5 sterren waard” Het bord heeft een houten ondergrond. Afhankelijk van je smaak kan je dan vervolgens kiezen of je voor de natuurlijke houttint kiest of voor een variant met een kleurtje. Maar welk sausje je er ook overheen giet de strekking van de tekst blijft een beetje hetzelfde.
Dit hele fenomeen fascineert mij. Blijkbaar is er ooit iemand mee begonnen. Zoals dat vaker met dit soort trends gaat, wordt het vervolgens klakkeloos door iedereen overgenomen. Naast Hotel Mama heb je nog een andere bekende variant. Het bord dat begint met de zin “ In dit huis…” Daarna volgt er een korte samenvatting van wat de ongeschreven regels van het desbetreffende huishouden zijn.
Eigenlijk weet ik nooit zo goed voor wie men dit soort borden ophangt. Voor jezelf? Zodat je het niet vergeet wat je allemaal beloofd hebt? Voor de overige leden van het gezin, lees de kinderen? Zodat zij weten waar ze aanspraak op kunnen maken en recht op hebben? Voor de gasten? Zodat zij kunnen lezen hoe jullie met elkaar omgaan voor het geval dit niet uit je handelen mocht blijken? Ik weet het niet, maar het intrigeert mij mateloos.
Het is hier geen hotel-restaurant
Kijk, mijn moeder was gewoon duidelijk. Elke keer dat ik de tafel verliet zonder op zijn minst mijn eigen eetgerei naar de keuken te hebben weggedragen merkte ze op “Het is hier geen hotel-restaurant!”. Ze zei het dan niet meteen direct maar als kind begreep ik deze hint maar al te goed. Zelf ben ik hier wat duidelijker in.
Mijn oudste dochters weten dat ze hun eigen spullen naar de keuken moeten brengen. We hebben een schoonmaakster, maar zodra mijn dochters bijdehand opmerken dat zij dan ook mooi hun kamer kan doen merk ik op “ Zij werkt niet voor jullie maar voor mij.”
Zoals ik in een eerder bericht vertelde, hebben mijn dochters ook verschillende huishoudelijke taken. Ik kan mijn huishouden prima runnen zonder ze. Maar voor mij betekent opvoeden ook dat ik ze praktische vaardigheden meegeef waarmee ze zichzelf kunnen redden.
Waarom ik niks met hotel mama bord heb
Elke keer als ik een hotel mama bord zie, krijg ik jeuk. Het idee is vast goed bedoeld, maar toch als je er dieper over nadenkt vind ik het nogal krom.
- Ik run een huishouden geen hotel. Waar het verschil in zit? Een hotel heeft bezoekers en personeel. Wie het personeel is, is vrij duidelijk. Bij dit bord gaat men er van uit dat er 1 iemand is die zich de benen uit haar lijf holt voor haar kinderen. Begrijp me goed, ik ga voor ze door het vuur. Maar dat betekent niet dat ik hun personeel ben.
- Ook zijn zij geen bezoekers. Bezoekers betalen, komen en gaan wanneer het ze belieft. Mijn kinderen hoeven niet te betalen. Op gezette tijden gaan ze naar hun vader. Ik probeer er voor te waken dat als ze iets van mij niet mogen, ze op hoge poten naar hun vader vertrekken. Of andersom. Zij wonen hier. Niet tijdelijk maar permanent . Samen staan we sterk dus is het belangrijk dat we het er allemaal naar ons zin hebben.
- Je kan jarenlang in hetzelfde hotel bivakkeren. Onderdeel worden van de inrichting. Misschien voelt de band met het personeel wel als ‘familie’. Maar als puntje bij paaltje komt, heb je een soort werkrelatie met elkaar. De een betaalt de ander levert service.
- Er zijn dagen waarop ik als taxiservice functioneer. Ik toch zelf maar even iets in hun kamers opruim omdat het er anders niet van komt. Ik 24/7 beschikbaar ben als ze ziek zijn. De verantwoordelijkheid voor dit huishouden ligt bij mij. Maar in de praktijk doen we het ook samen. Samen zijn we gezin. Leven we, Ruimen we op. Koken we. Lachen we om pannen die overkoken, gooien we schepjes waspoeder bij de was en kiezen we de wasverzachter die we het lekkerst vinden.
- Ik ben er trots op dat mijn dochters steeds meer hun eigen plaats innemen in dit huishouden. Het verrijken met hun unieke talenten. Op bepaalde taken zo erg hun eigen stempel drukken en er hun eigen kleurtje aangeven dat ik daarin niet meer om ze heen kan. Ons huishouden is geen hotel mama dat alleen door mij gerund wordt. Het is een gezin waar we allemaal individueel onderdeel van uitmaken en allemaal iets aan bijdragen.
Ken jij dit soort boren? Wat vind jij er van?
Volg je mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?
Foto Pixabay
7 Comments
zazazoobeauty
9 maart 2016 at 14:49Haha, ik vond hem toen ik hem gekocht had nog wel leuk, maar nu zie je hem overal en is het er een beetje van af
Nathalie
4 maart 2016 at 21:52Hotel Mama en dergelijke hoef ik ook niet…
Heb er wel één, “Mijn kind” en dan een stuk tekst, gekregen van manlief en ja die vind ik dan weer wel leuk.
Verder hoeft het niet zo inderdaad.
Josan
6 maart 2016 at 07:46Ah dat is lief. Nee, die meeste borden vind ik echt cliché
Cassandra
3 maart 2016 at 15:20Heerlijk artikel weer waar ik me heel goed in kan vinden. Ik vind teksten leuk, maar niet zoals deze. Je beschrijft het weer perfect met een hilarische noot erin! Precies de reden waarom ik jou stukken zo graag lees!
wilmaaablog
3 maart 2016 at 10:09Ik word niet goed van die borden ;P
Esmée
3 maart 2016 at 09:37Haha, hij is weer leuk hoor. Hier uiteraard geen bord of such kind. Het lijkt ook net alsof je het als moeder allemaal een beetje teveel vindt op het moment dat je zo’n bord ophangt, want kijk eens wat ik allemaal voor jullie doe! En eerlijk gezegd is het respectloos naar je kind(eren) toe. Zij zijn dus de “last” die jij moet dragen? Hmmm….
Karen
3 maart 2016 at 08:52Ik kan me helemaal in je blog vinden (al heb ik nog geen kinderen). Overigens vind ik dat soort borden duf. Ook die met ‘in this house’. Zo afgezaagd. Oeps. Ik zei het. Alvast sorry aan de mensen die zo’n bord hebben hangen. 😉