Hoera Miss B is 7 jaar

Deze feestweek begon met de verjaardag van mijn middelste dochter, 7 jaar werd ze. Wat een heerlijk leeftijd! Het afgelopen jaar heb ik op mijn blog gedeeld hoe ze vlak na de bevalling doodziek werd. Daardoor besef ik eigenlijk wel hoe kostbaar het leven is. Elke jaar dat ze aan heer leven toevoegt kijk ik weer met verwondering. Besef ik dat het zo anders had kunnen aflopen. Wat een voorrecht om aan de andere kant te staan. Om haar dagelijks mee te maken. Gewoon haar als persoon. Met al haar talenten, grappige karktertrekjes en onvolkomenheden. Ik vind haar een heerlijk levendig meisje. Eentje die veel fantasie heeft, voor wie het glas half vol is en die elke dag op ontdekkingstocht gaat. Je zou wel kunnen zeggen dat ze iemand is die juist intens van het leven geniet en er het beste van maakt.

Sinds de zomervakantie zit ze in groep 4. Eigenlijk was ze geen hoogvlieger op school maar sinds ze in groep 3 zit, heeft ze haar pljk gevonden. Ik ben van mening dat een goede onderwijzer veel voor een kind kan beteken. Zelfs ken ik ook lereraren die me tot de dag van candaag bij gebleven zijn omdat ze het beste in mij naar vboven wisten te halen. Voor mijn middelste dochter geldt dat ook. Ze had een goede lerares maar die werd vorig jaar overspannen. De leraar die ze daarna kreeg daar ben ik niet zo over te spreken. Ze verveelde zich. Eigenlijk is haar handicap dat als ze zich op school verveelt gaat ze onder presteren. Als ouders sta je er bij en zie je met lede ogen aan hoe ze met tegenzin naar school gaat. Haar zelfvertrouwen keldert en het gebrek aan uitdaging en inspiratie  van een levendig kind dat graag naar school gaat een kind maakt dat niet wil. Gelukkig lijkt ze zich tegenwoordig wat meer op haar plek te voelen in de klas.

Groot is ze niet. Maar wat ze mist aan lengte maakt ze weer goed aan karakter. Ik ken weinig kinderen die zo standvastig zijn. Weten waar ze voor staan en doen wat hun hart ingeeft. Mooi vind ik dat. Mijn opvoedtactiek bij haar is dan ook niet omdat weg te nemen. Inmiddels ken ik haar goed genoeg om te weten wat haar ware ik is. Het helpt veel beter om dat te sturen en te kijken hoe ze haar talenten in kan zetten. Wat haar motiveert en waar ze warm voor loopt. Met een beetje oprechte interesse en aandacht, waardering en gezelligheid heb je eigenlijk geen kind aan haar. Ze is heel gevoelig voor sfeer. Ook helpt ze graag mee in het huishouden. Koken, afwassen, gezamenlijk opruimen, Dat vindt ze echt leuk.Tot voor kort noemde ik haar ook mijn baby. Ik was benieuwd hoe de transitie zou gaan van jongste naar middelste kind. Maar eigenlijk is die heel soepel verlopen. Ik benadruk niet telkens dat ze nu te groot voor iets is. Eigenlijk is het best wel grappig dat ze nog heel zoet met speelgoed van haar zusje kan spelen. Dan laat ik haar ook gewoon. Ook vind ze het soms gewoon fijn om even op schoot te zitten of loopt ze uit bed omdat ze mij mist en even bij mij moet slapen ‘s nachts. Daar doe ik niet moeilijk over. Mijn bed is groot genoeg. Juist dit soort kleine accenten maken dat je haar opmerkt.

Ik houd van al mijn dochters even veel. Maar Miss B lijkt het meest op mij. Op mij zoals ik als kind was. Regelmatig houdt ze mij een spiegel voor. Snap ik haar zonder woorden omdat ik weet waarom ik dat als kind ook deed. Soms is het heel confronterend, maar meestal moet ik stiekem even glimlachen.

Lief B’tje ik vond het geweldig om het afgelopen jaar jouw moeder te zijn. Wat ben ik trots op jou. Ik kijk vol verwachting naar hoe jij je ontwikkelt, steeds meer jezelf wordt en geniet van het leven. Blijf zoals je bent.

Liefs mama