Bloggen

Hoe doet een alleenstaande moeder dat toch?

3 juni 2017
Hoe-doet-een-alleenstaande-moeder-dat-toch-GoodGirlsCompany

Hoe doet een  alleenstaande moeder dat toch? Je staande weten te houden terwijl je altijd in de minderheid bent. Gastblogger Sylvia vindt het al moeilijk genoeg om 1 nacht zonder hubby te overleven. Zal ze het redden, of heeft haar terror squad de overhand?

Ik heb altijd respect gehad voor alleenstaande moeders. Of het nu vrijwillig is of niet en of je nou 1, 3 of 10 kinderen hebt; je staat er altijd alleen voor. Alle slapeloze nachten, driftbuien, zorgen tijdens ziekte; je draagt ze alleen. Zelfs als je een fijne familie hebt, en een goede vriendenkring.

Het mannenvotebalweekend

1 keer per jaar ben ik een alleenstaande moeder; tijdens het voetbalweekend van vriendlief. Het weekend wat de mannen nodig hebben om een band te scheppen en waarin ze natuurlijk keihard trainen (vooral voor de derde helft). Dit jaar zou dit mannen weekend voor vriendlief maar uit 1 nacht bestaan. Vrijdag na het avondeten weg en zaterdagavond laat thuis. Zondag stond er een tuin renovatie op de planning. Bovendien 1 nacht met een 8 weken oude baby, een 2 jarige ‘Ik wil niet slapen’ en een 6 jarige nachtbraker leek mij wel even genoeg dit jaar.

Voordat paps de deur uit was had mijn kleine vriend bedacht dat hij OOK in het hoekje naast de box wilde zitten. Waar de kat zat en waar hij dus niet in paste. Mijn giga grote plantenpot viel daarbij in diggelen. Wij zwaaien, vegen en gillen dat Luukie met zijn vingertjes van de scherven moest afblijven.

Mijn eerste nacht als alleenstaande moeder

Daar komt dat stukje respect weer. Respect voor alle single moms die iedere avond 3 koters in bed krijgen. Of beter gezegd in slaap. Baas B was toe aan een fles op het moment dat ik achter mijn kleine vriend aan het rennen was. Dit alles werd begeleid door prinses T, die vandaag de dag graag vanaf veilige afstand verslag doet van alles wat niet van een leien dakje gaat. Terror L heeft een nieuw geintje. Zodra ik weg loop draait hij zich om en begint tegen het voeteneind te schoppen. Beng beng beng beng beng. Het begint zachtjes maar bij gebrek aan reactie gaat het volume steeds een stukje omhoog.

Prinses T begint vanaf boven te roepen dat ze zo echt niet kan slapen, en Baas B schrikt zich wild van al dat geweld en begint zielig te huilen. Gewapend met baby op mijn arm roep ik naar de prinses dat ze haar mond moet houden, ik kom zo echt nog even bij haar kijken. Zodra ik terror zijn kamer in stap, zie ik een klein lijfje zich vliegensvlug omdraaien en ogen sluiten. Na een paar keer heen en weer gelopen te hebben sis ik tegen terror dat hij NU moet slapen. Naar prinses roep ik dat als ze niet stopt met lachen ze buiten slaapt. En zachtjes wieg ik de baas weer in slaap. Ik kon niet geloven dat het pas kwart over 8 was toen ik ze allemaal slapend had. Het voelde als half 11. Lang leve de mannenweekenden. Respect voor de alleenstaande mama’s die dit iedere avond doen.

Wallen tot aan mijn oksels

De volgende ochtend staat terror L om half 6 overeind in zijn bedje. Hij is er klaar voor! Mama niet zo. Na een half uurtje knuffelen in mijn bed heb ik hem over gehaald en ligt hij te snurken. Beetje jammer dat baas B zijn nachtfles uitgepoept heeft en graag een nieuwe- plus schone luier- wil hebben. 20 minuten later liggen we met zijn drietjes in het grote bed. De kleintjes hebben hun oogjes al dicht en genietend zak ik weg in mijn zachte kussen.

Beetje jammer dat op dat moment de prinses ZINGEND mijn kamer binnen stormt.  Schat van een meid hoor, maar ze kan gewoon niet zingen. Met wallen waar je taco’s van kan bouwen zeg ik kom er lekker bij liggen, en Yes! Dat doet ze. Met zijn viertjes liggen we in mijn grote bed, dat vannacht koud en leeg aanvoelde, maar nu heerlijk warm en gevuld. Helaas duurt mijn geluk niet lang. Terror L is nu echt wakker en wil eruit. Eten! Naar beneden met de oudste twee, de jongste lijkt slechthorend te zijn want die slaapt door 2 gierende, rennende, schreeuwende en lawaai makende kinders heen. Een echte baas dus 😉 Wederom respect voor alle alleenstaande moeders want hoe krijg je alles gevoed en verdeeld zonder te vergeten zelf een boterham in je mond te stoppen? Tegen de tijd dat alles klaar is met eten, de smeerkaas in de oren van terror zit en de jam in prinses haar haren, hoor ik de kleine baas. Ja, ook die wil eten.

Dress to impress

Of als er schone kleren omheen zitten is het eigenlijk wel goed. Toch? Prinses mag zelf haar kleren pakken en wordt 2 keer terug gestuurd voordat ze aan komt met iets wat niet vloekt, geen zwemkleding is en wat past bij het weer. Alles is aangekleed, mijn broertje is er om te starten met de tuin. Dat scheelt morgen weer. Ondertussen pak ik nog even snel een cadeautje in, de tas met voeding, doeken, reserve kleren en luiers. De ochtend brengen we door op een verjaardag, waar de kids zich super gedragen en mijn wallen langzaam verdwijnen. Eenmaal thuis slapen de 2 jongste. De prinses smeert hem naar buiten: lekker spelen met vriendinnen.

Ik krijg dat alleenstaande mamagedoe al best snel onder de knie

Simpel koken, kalm eten, en weer naar bed brengen.  We gooien het om: baas B krijgt zijn fles terwijl ik de 2 oudste in bad laat spelen. Hij is knock out voordat ik terror eruit haal en aankleed. Op mijn bed geef ik hem mijn niet pedagogische telefoon (Lees YouTube: Bumba) De prinses werkt zowaar mee! Vijftien minuten later zitten we samen de kleine zeemeermin te kijken, waarna ze zonder morren haar bed in kruipt. Ik krijg dat alleenstaande mamagedoe al best snel onder de knie. Als vriendlief het survivalen niet overleeft red ik het best.

What the duck?

Om half 1 word ik wakker van vriendlief, die eigenlijk gewoon heel erg veel op zijn zoon lijkt en niets zachtjes doet 😀 Baas B wordt er ook wakker van, maar haha! Mijn alleenstaande mamanacht is voorbij. Ik settel de kleine baas in zijn armen, geef hem er een luier en flesje bij en zeg dat het fijn is dat die weer thuis is. Als hij vraagt hoe het gegaan is krijgt hij geen antwoord meer: moeders is out. De volgende ochtend slapen ze alle 3 uit tot 8 uur! What the duck? Nu lijkt het een grapje, maar het is toch serieus. Al die sterke, alleenstaande mama’s: jullie zijn top! En wallen zijn gewoon onwijs hip!

Groetjes Sylvia

Alleenstaande moeder via Shuttertock

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

    [instagram-feed feed=2]