Het schoolrapport dat niet gehoeven had

Met het uitreiken van de schoolrapporten, beginnen de magische laatste weken voor de zomervakantie. Na een jaar zwoegen, komt nu de finish in zicht. Meestal kijk ik uit naar het schoolrapport van mijn kinderen. Maar dit jaar trok ik voor het eerst mijn wenkbrauwen op.

Chloé kreeg namelijk ook een rapport. Sinds ze 4 is geworden gaat ze dagelijks naar de Daltonschool verderop in de wijk. Geweldig vind ze dat. Ze was er echt aan toe. De laatste paar maanden voorafgaand aan haar verjaardag, was namelijk niet te genieten op het kdv. Ze vond alles stom, zag bleek en wilde niet meer gaan. Zo kenden haar leidsters Chloe helemaal niet. Gelukkig bood onze vakantie in Wales de nodige afleiding. Hierna keerde ze weer fris en fruitig terug voor de laatste paar weken. Zwaaide ze af en keek ze nooit meer om.

De basisschool

Door een administratieve fout, kreeg ze niet de kans om weken te wennen. Men had zich namelijk een maandje verkeken en dacht dat ze in juni 4 werd. Maar in de praktijk was dat dus mei. Dus had ze maar 4 ochtendjes om te wennen en dan zou ze eraan moeten geloven. Nu is Chloe de moeilijkste niet dus dat wennen deed ze zonder problemen. Vanaf dag 1 leek het al alsof ze niets anders gedaan had. De welbekende vermoeidheid door alle indrukken en prikkelingen bleven achterwege. Ze trekt elke ochtend zonder zeuren haar schooluniform aan. Daarna zorgt ze ervoor dat wij weten wat ze mee wil hebben in haar lunchboxje. In de klas gaat ze op haar stoeltje zitten. Neemt zonder tranen of drama afscheid en als het tijd is om haar op te halen, staat ze weer stralend te wachten.

Een modelleerling. Hoewel ze de eerste schoolweek zo naar viel dat een groot deel van haar gezicht en haar knieën voor weken kapot was. En de week daarop een enorme bloedneus kreeg zodat er meer bloed dan schone kleding over was toen ik haar uit school haalde.  Het mag de pret niet drukken. Ze heeft haar plekje gevonden. En ondanks dat ze nog niet echt vriendjes heeft gemaakt of een duidelijke voorkeur heeft voor klasgenootjes, voelt ze zich helemaal in haar element.

Extra jaartje groep 1

Terwijl haar zussen het allebei na 6 maanden voor gezien hielden in groep 1, zal Chloe na de zomervakantie weer netjes in groep 1 beginnen. Logisch want ze zit kramp 6 weken op school. En er zit natuurlijk een enorm verschil tussen 6 maanden en 6 weken. Ik zie deze weken een beetje als spelen voor spek en bonen. Neem het allemaal niet zo serieus. Als ze er geen zin in had gehad, ben ik namelijk het type moeder die haar gewoon thuis houdt. Na de vakantie een nieuwe poging. Maar gelukkig lijkt dat niet nodig te zijn. De eerste stapjes op de basisschool gaan prima. Dat is ook wat ik van haar docenten hoor.

Belachelijk schoolrapport

Om die reden vond ik het ook een beetje belachelijk dat ze pasgeleden met een schoolrapport kwam aanzetten. Er zat amper inhoud in. 1 minuscule tekening en dat was het. Het verhaal erbij en de beoordeling was zo nietszeggend algemeen.

Kortom: echt zo’n schoolrapport om het schrijven van een rapport. Ergens vraag ik me af wie het bedacht heeft dat een kind dat net 6 weekjes op school zit een schoolrapport nodig heeft. Van mij hoeft het niet. Voor hetzelfde geld heb je een kind dat de eerste zes weken zo onder de indruk is dat het vooral met hele grote angstige ogen rondkijkt. Laat ze gewoon. Ze zitten nog lang genoeg bij je in de klas om het jaar daarop een beoordeling te kunnen schrijven die echt inhoud heeft. Bovendien als ik dan over de werkdruk in het onderwijs hoor, mogen ze van mij dit soort onzinnige dingen wel als eerste schrappen zodat er tijd overblijft voor dingen die er echt toe doen.

Vind jij een schoolrapport nuttig als een kind zo kort op school zit? Of zijn er andere manieren om een beoordeling te geven.

Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?