Opvoeding Sinterklaas Spelen

Een fiets is toch ook een goed schoencadeautje?!

10 november 2016
perfecte- schoencadeautje-GoodGirlsCompany

Ik heb er geen zin in om vanwege opgelegde solidariteit met andere ouders mijn kinderen een klein een schoencadeautje te geven. Als ik een fiets in de schoen wil stoppen en ze elke dag hun schoen mogen zetten, dan doe ik dat.

Wij vieren geen Sinterklaas. Maar mijn kinderen mogen wel de schoen zetten. Als ze een beetje geluk hebben elk weekend. En ben ik in een vrijgevige bui? Dan meerdere keren per week. Het eind van het liedje is vaak dat ze een maand lang meerdere keren per week dat ding ergens neerzetten. En er ook nog wat leuks in vinden. De ene keer een appel en een stel pepernoten. De andere keer een spelcomputer of een fiets. Er bestaan geen regels voor, toch?

Zo kijk ik er tegen aan en zo doen wij dat in huize GoodGirlsCompany. Van mij hoeft een cadeau echt niet in een schoen te passen om het als schoencadeautje te bestempelen. En omdat wij geen Pakjesavond vieren, hoeft er ook geen logische opbouw in te zitten. Het is niet zo dat als ik ze in november bijvoorbeeld een loopauto van 100 euro in een schoen aantreffen het cadeau voor Pakjesavond nog groter moet zijn. Net zoals de Pieten, strooi ik lukraak cadeaus rond in een of andere schoen.

de-onzin-van-een-klein-schoencadeautje_goodgirlscompany

Pedagogisch verantwoord schoencadeautje

Vorig jaar rond deze tijd hoorde ik een pedagoog op de radio. In de laatste weken voorafgaand aan Sinterklaas heeft ze haar handen vol. Niet aan kinderen, maar aan ouders. Die zitten met hun handen in het haar: “Emma, in de klas van mijn dochter kreeg een Baby Born in haar schoen en mijn dochter een vel met glitterstickers. Ze denkt nu dat de Sint haar minder lief vind. Hoe ga ik dat uitleggen?”

Misschien ben ik een simpele ziel, maar wat moet je eigenlijk uitleggen? Waarom het cadeautje van het ene kind duurder is dan de ander? Of misschien wel dat de waarde en grootte van een cadeau niks te maken heeft met hoeveel Sint (en uiteindelijk de ouders) van het kind houden? Tenminste dat zou ik doen, als ik Sinterklaas serieus zou vieren.

Een duur schoencadeautje maakt je kind verwend

Ik heb mijn dochters al vrij vroeg de waarde van geld bijgebracht. Als ze iets voor Sinterklaas of Kerst krijgen is dat omdat wij hier als ouders hard voor gewerkt hebben. In tegenstelling tot die van Sinterklaas is mijn budget beperkt. Daarom krijgen ze niet alles. Er zullen altijd kinderen op school zijn die in hun vaders nieuwe Porsche naar school gebracht worden, elke vakantie buiten Europa op zonvakantie gaan en waarbij Sinterklaas lijkt alsof ze de Bijenkorf leeg kochten.

Blijkbaar verdienen die ouders beter. Fijn, toch?! Ik lig er niet wakker van en mijn kind ook niet. Ze weten dat ze niks te kort komen. Dat mijn liefde voor ze niet afhankelijk is van de waarde van een schoencadeautje. Want zelfs als ze niks zouden krijgen, is het goed. Daarom heb ik er dus ook geen moeite mee om ze een groot cadeau te geven. Ik compenseer onverdeelde aandacht niet met cadeaus dus worden ze er niet verwend van.

Schoencadeautjes etiquette

Stiekem ben ik gewoon tegen een soort opgelegde schoencadeautjes etiquette. Verschil tussen wat mensen te besteden hebben, zal er altijd zijn.

Ik hoor je zeggen “Ja, jij hebt makkelijk praten in je 2-onder-1-kap Vinex-huis met schoonmaakster en te veel tijd zodat je een blog kan bijhouden. Wellicht…maar wie mijn blog al een tijdje volgt, weet dat ik ook heel wat jaren een alleenstaande moeder met 2 kinderen ben geweest die in een huisje 3 hoog achter op een industrieterreintje woonde.

Regelmatig rijd ik langs ‘ons oude huisje’. Wat mijn dochters uit deze periode is bijgebleven is hoe gezellig het daar was. Niet dat de locatie misschien niet zo ideaal was of het huisje erg klein. Niet dat ik 32 uur per week werkte.  Ze vonden het prima. Er was liefde, gezelligheid en plezier. En als het huisje groter was geweest, waren ze er graag blijven wonen. Het leven was goed omdat we elkaar hadden. En dat was genoeg. Ook al hadden veel andere kinderen financieel veel meer.

Ik leer mijn kinderen dankbaar te zijn met alles wat ze krijgen…

Naast de waarde van geld, wil ik mijn dochters ook leren dankbaar te zijn en vrijgevig. Ze hebben elk hun eigen slaapkamer en allebei minimaal 6 (!) speelgoedkisten vol speelgoed. Voor het einde van de maand worden deze speelgoedkisten leeg gemaakt om ruimte te maken voor alle cadeaus die ze vanwege Sinterklaas, hun verjaardag, feestjes, en Kerst ontvangen. We zetten het niet op Marktplaats maar geven het weg. Ook producten die ik voor mijn blog ontvang, even test, op de foto zet en daarna stof vergaren onderin een speelgoedkist terwijl een ander kind er misschien wel van droomt.

Ik hoop van harte dat er steeds meer kinderen zullen zijn bij wie een groter cadeautje van klasgenoten niet meteen leidt tot hun ouders liefde in twijfel trekken.

Mogen jouw kinderen een schoen zetten? En zo ja, doe jij aan een pedagogisch verantwoord schoencadeautje?

Ook leuk om te lezen:

Liefs Josan

Volg jij mij ook al via Google+Bloglovin’Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?

  • Reply
    Daantje
    15 november 2016 at 21:09

    Jouw kinderen weten dat Sinterklaas niet bestaat, dus heb je dat probleem inderdaad niet. Kinderen die er wel in geloven is het lastig uit te leggen waarom de één haar grootste hartewens in haar schoentje vindt, terwijl de ander een gewoon cadeautje krijgt. Ik denk dat het kinderen niet eens om de waarde van het cadeautje gaat, maar meer om of datgene wat ze krijgen ook daadwerkelijk is wat ze willen hebben.

  • Reply
    Fareyaqu
    14 november 2016 at 12:40

    Onze kinderen zetten elke dag de schoen. En er zit elke dag iets in. Soms een mandarijntje, soms strooigoed, en een enkele keer een klein cadeautje. Gewoon omdat wij dat leuk vinden. En omdat onze zoon erg goed slaapt sinds Sinterklaas goed oplet of hij goed slaapt 😉 een verwend karakter hangt niet alleen af van hoe vaak een kind de schoen mag zetten, naar mijn idee. Met pakjesavond wordt er ook flink uitgepakt ?

  • Reply
    Nanda
    10 november 2016 at 13:14

    Ik heb je artikel weer met veel plezier gelezen! Ze mogen hier zo vaak hun schoen zetten als ze willen. Er komt alleen niet altijd iets in. Ik vind het stom om te zeggen dat ze alleen op die of die dag iets mogen.
    De grootte maakt mij niet zo veel uit. Soms vind ik het leuk om alvast een mooi boek of iets te geven. Zodat we daar alvast fijn in kunnen kijken. Duur of goedkoop, daar hebben ze bij mij (3 en 6) nog niet echt een idee van.
    Het is lastig ze niet te verwennen. Zowel in aandacht (thuiswerkende moeder.., ik ben er altijd voor ze)als materiële zaken (alles kan eigenlijk wel en door mijn reisblog gaan we nog al eens op pad) is er overvloed. Ik denk daar de laatste tijd wel eens vaker over na, hoe ik ze dat toch nog beter bij kan brengen. Ik vind dat echt een van de meest lastige dingen van opvoeden!
    Ik ga even zoeken op verwennen. Misschien heb je er eerder iets over geschreven. ;-).

  • Reply
    Kirsten
    10 november 2016 at 12:02

    Bij ons komt de Sint (Sint-Maarten) morgen al & hier in België is het zo dat er maar één keer cadeaus gegeven worden… Het schoentje wordt dus niet meermaals gezet, maar gewoon de avond voor Sint-Maarten of Sinterklaas en de ochtend ervoor staat dan klaar wat “de Sint” gebracht heeft. Ik denk dat elke ouder voor zich moet uitmaken hoeveel geld er besteed kan worden aan de Sint. Bij ons is het de gewoonte dat er met de Sint grote cadeaus gegeven worden en die passen heus niet in een schoentje 😉 Maar zijn dat kleine cadeautjes, evengoed vind ik dat.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

[instagram-feed feed=2]