Albert Heijn heeft een nieuwe actie: spaar voor dierenplaatjes met Freek Vonk. Tot voor kort had deze joviale jongeman een relatie met Eva Jinek. Sinds dat over is, heeft hij de harten van mijn dochters gestolen. Sterker nog ze kunnen tegenwoordig op avontuur met hem. Nu ben ik helemaal niet vies van avontuurtjes en ik zag er eerst ook geen kwaad in.
Sterker nog naïef als ik was, kocht ik zo’n verzamelalbum. Voor die €0,49 euro die het kostte kon ik het ook niet laten liggen. Ergens vind ik het ook belangrijk om mijn dochters liefde voor de natuur mee te geven. Ik moet er niet aan denken dat zij mij later verwijten. “Omdat jij Freek niet leuk vond, heb ik niks met het milieu.” Zwak als ik ben, deed ik wat ik dacht te moeten doen. Zelf bewaar ik ook goede herinneringen aan lange middagen voor de tv kijkend naar Steve Irwin. Legendarisch was dat. Een grotere dierenliefhebber ken ik niet en het is nog steeds een gemis dat mijn dochters niet weten wie hij is.
Wat Steve Irwin voor mij en mijn generatie was, is Freek voor mijn dochters. Naturalis heet geen Naturalis, maar ‘het museum van Freek Vonk’. Tot mijn dochters grote vreugde zijn ze daar dit jaar geweest. Met hun vader welteverstaan.
Eigenlijk leed ik een redelijk Freek-loos bestaan. Okay, stiekem zat ik aan de tv gekluisterd te kijken naar zijn les in de DWDD university, maar dat was alles. Totdat ’s lands grootste kruidenier sinds deze maand een nieuwe spaaractie moest bedenken. Sneaky als ze zijn richten deze spaaracties zich altijd op kinderen. Want zij weten; als je de kinderen hebt, heb je de ouders. En als ouder tuin je er altijd in. Dozen vol wuppies, Efteling-zegeltjes, AH moestuintjes en AH-mini’s? Je hebt ze niet nodig, maar naïef denk je altijd “Dat is leuk voor de kinderen”. Uiteindelijk wil je toch niet dat je kids een buitenbeentje worden omdat zij als enigste op school die dingetjes niet hebben. Want zo gaat dat IEDEREEN heeft ze dan behalve jouw kids. We weten allemaal: democratie is de dictatuur der meerderheid dus uiteindelijk ga je voor de bijl. Ja, ook jij. En beloof je jezelf plechtig dat je de volgende keer wel meer ruggengraat hebt want in jouw tijd… .
Tot voor kort wisten mijn dochters dat dit soort spaaracties geen zin hadden. Die hele moestuintjes actie bijvoorbeeld heb ik redelijk buiten de deur kunnen houden. Maar sinds kort hebben de meiden een nieuw middel in handen: hun babyzusje.
Door haar zitten we volop in de luiers, babydoekjes, speentjes en andere zaken die het aankoopbedrag op ons kassabonnetje flink opstuwen. En het mooie is, deze producten vliegen er door heen. Dus regelmatig krijgen de meiden een pakketje dierenplaatjes in handen gedrukt. Tot grote vreugde van hen.
Zodra ik het verzamelalbum gekocht had, moest het mee naar hun kamer. Die nacht konden ze amper slapen want de volgende dag mochten ze de eerste stickers er in plakken. Die volgende dag begon om half 6. Moet ik er nog bij vermelden in de morgen? Kijk en dat trek ik dus niet. Niet omdat ze van mij niet om half 6 mogen opstaan. Maar zoiets doen ze doordeweeks dus nooit. Als ik ze dan een uur later wakker maak, klinken de verwijten mij om de oren. Maar ja, ik ben natuurlijk ook geen Freek.
Nu is het zo; gedeelde smart is halve smart. Ik weet dat ik niet de enige ouder ben. Als ik zie hoe het mijn meiden dagelijks lukt om hun dubbele plaatjes te ruilen, moeten er meer anonieme Freek-Vonk-dierenplaatjes-hatende-ouders zijn. We hebben elkaar alleen nog niet gevonden en lijden in stilte want het taboe erop is groot.
Sinds deze week, weet ik ook dat deze dierenplaatjes aanzetten tot terreur en verprostitueren. Dat ontdekte ik toen ik mijn oudste dochter van school op haalde. Ze was ’s ochtends met 1 plaatje richting school vertrokken, maar kwam met 5 plaatjes in haar hand uit school. Argwanend vroeg ik aan haar hoe ze hier aan kwam “Oh, die heb ik verdiend”, antwoordde ze luchtig. Natuurlijk ben ik niet van gisteren dus ik vroeg verder. “Nou die heeft W. mij gegeven, zij heeft een hele stapel” Nu leek het mij sterk dat W. haar zomaar plaatjes gaf, dus ik informeerde verder hoe ze die kon verdienen. “Nou kijk, ik moest klusjes voor haar doen. Bijvoorbeeld E. pakte de plaatjes van W. af en toen zei zij tegen mij, ‘als jij die terugpakt, krijg jij een plaatje…” Dus zogezegd zo gedaan. Toen W. haar stapel met dierenplaatjes liet vallen was Miss G. er als de kippen bij om ze behulpzaam op te rapen wat ook weer plaatjes opleverde. Zo kwam het dus dan ze met 1 plaatje school in ging en er met 5 uitkwam. Ik wil niet weten wat ze daar allemaal nog meer voor gedaan heeft en drukte haar op het hart niets te doen waar ze geen zin in heeft.
Maar het onheil is al geschied. Mijn zelfstandige, feministische dochter laat zich gebruiken door een klasgenootje en dat is de schuld van de Albert Heijn. Ik waarschuw dan ook: Freek Vonk dierenplaatjes maken meer kapot dan je lief is.
9 Comments
Nicky
29 juni 2015 at 12:50Zo herkenbaar. Hier 4 van de 5kids die mij hiermee gek maken. Het is iedere keer weer hetzelfde liedje wanneer de Ah weer eens een verzamelingsactie heeft. Onderling wordt er bij de kids ook heel veel onderhandelt, moet ook wel kunnen zolang ze geen gekke dingen voor hoeven te doen.
Priscilla
26 juni 2015 at 17:52Dat is een gewiekste tante, die W! Het is heel erg maar ik geloof dat ik altijd nog gekker op die spaaracties ben dan mijn zoon haha vorig jaar ook nog een fortuin aan voetbalplaatjes uitgegeven.. en mijn zoon haat voetbal.
Karen
26 juni 2015 at 13:53Haha, leuk geschreven. Hier staan de kinderen te bedelen bij de supermarkt. Heel vermoeiend. En AH is ook nog zo slim, dat je bij de ene winkel meer van de ene plaatjes hebt liggen, en bij de andere winkel meer van de andere, zodat je maar blijft terugkomen om je verzameling compleet te krijgen.
Vlijtig Liesje
26 juni 2015 at 07:29Mijn kinderen zijn de interesse voor dit soort acties inmiddels ondergroeid. Maar bij de AH bij ons in de buurt staan alweer dranghekken…
Josan
26 juni 2015 at 08:20Klopt, als het niet je eigen kinderen zijn dan die van een ander
Bianca
26 juni 2015 at 06:36Wat schrijf je ontzettend leuk! En aaaaah herkenbaar. Hier nog niet op school maar peuters die verknocht zijn aan de plaatjes. Met papa inplakken is echt heel leuk, maar onderling beginnen ze al “die heb jij lekker niet” (2 jaar en 3 jaar he). Maar wat jij beschrijft, gee! Didn’t even think of that… niet leuk 🙁
Wel heel leuk beschreven!
Josan
26 juni 2015 at 08:22Dank je 🙂 Grappig dat ze zo jong al daar mee bezig zijn en elkaar de loef af willen steken
Tamara
26 juni 2015 at 06:23Och die rotplaatjes! Ik vind ze continue door het hele huis heen. Ik heb met ze afgesproken dat ze ze mogen hebben, als ik ze maar nergens tegenkom. Dus ik kieper ze steeds in de prullebak! Haha
Josan
26 juni 2015 at 08:24Ik dreig ze mee te geven aan de kinderen die in de winkel staan te bedelen. Maar mijn dochter zegt dat als ik dat doe ze mij niet in het bejaardentehuis komt opzoeken als ik oud ben….