Opvoeding

Ik heb gewoon een rot hekel aan de helden van mijn kind

27 oktober 2016
ik-heb-gewoon-een-rot-hekel-aan-de-helden-van-mijn-kind_goodgirlscompany

Er komt een moment waarop iedere moeder breekt en bekent een hekel te hebben aan de helden van haar kind. Voor de een is dat na een avondje stappen. Omdat je die vrolijke liedjes van Juf Roos zo slecht trekt met een kater. De ander knapt omdat Tinkie Winkie voor de zoveelste keer in een onverstaanbaar taaltje iets pruttelt wat voor ‘nog een keertje’ moet doorgaan. En zo boeiend was dat filmpje over een weg gewaaide hoed niet.

In principe zijn er dus ongelooflijk veel redenen op te noemen. In mijn geval is de reden simpel; ik heb het allemaal al een keer mee gemaakt. Toen vond ik het niks en ondanks fanatieke pogingen van partners en kinderen, vind ik het nu nog steeds niks. Het is niet persoonlijk maar Woezel & Pip, Nijntje, Teletubbies, Paw Patrol, Dora, K3 en hoe ze ook mogen heten; ik vind ze verschrikkelijk. Ik krijg jeuk van die voor de hand liggende vragen. En word opstandig van dat tomeloze enthousiasme. Zelfs als dreumes niks zegt en met duidelijke vertwijfeling in haar ogen zit te kijken, remt dat Dora niet af om haar te bedanken voor haar hulp. Echt dat dat kind niet moe wordt van zichzelf.

Helden vs Josan 1-0

Stiekem had ik gehoopt dat deze hele helden hype aan onze neus voorbij zou gaan. Noem me naïef, maar ik dacht toch een beetje dat het een kwestie was van waar je mee om gaat word je mee besmet. Als ik mijn kinderen niet blootstel aan K3, maar aan opera is de kans natuurlijk vrij groot dat ze daar een bepaalde voorkeur voor ontwikkelen. Toch? FOUT!
Krijgen ze het thuis niet mee dan wel bij een ander. Via de achterbuurmeisjes kwamen ze in contact met  Mega Mindy. En toen papa met een K3 cd thuis kwam (gekregen uiteraard niet gekocht) was het hek van de dam. Met argusogen keek ik vervolgens toe hoe mijn kleuter vol passie blèrde ” Ik ben verliefd op Leonardo, Leonardo di Caprio. Pak me vast ik wil met je dansen net als op die grote boot” Vanaf toen wist ik dat ik de strijd verloren had. Game over. Ik droop af en zag mijn verlies onder ogen.

“Het probleem met Dora is dat ze Dora is”

Mijn afkeer van deze helden

Maar toen werd Miss C geboren. Een fris jong blaadje. Een schone lei bij wie ik het opnieuw kon proberen. Tot aan de geboorte ging het goed. Alles voldeed aan mijn smaak en anders kocht ik het wel. Maar na haar geboorte zo tegen het kraamfeest begon het eerste verval zichtbaar te worden. Inmiddels kan ik het niet meer ontkennen. Ik bezit verschillende Woezel & Pip boekjes en speeltjes. Dreumes banjert dagelijks rond met een levensgrote Nijntje. En dit is nog maar het begin. Van de week bracht papa zomaar zo’n verschrikkelijke peuter DVD mee naar huis!

Voor je het weet moet ik straks ook weer gemaakt enthousiast mee blèren “Op de kaa-haart!” als Dora vraagt wie we gebruiken als we zelf de weg niet weten. Zelf ben ik vele jaren ouder waardoor ik het gevoel heb dit niet meer te trekken. Maar Dora is er niet op vooruit gegaan. Ze zegt niet “We gebruiken de Tom Tom”. Dat is trouwens niet eens Dora’s grootste fout. Het probleem met Dora is natuurlijk gewoon dat ze Dora is. En dat geldt voor al deze irritante helden. Ook de Teletubbies zijn niet vooruit gegaan, Ze hebben het na al die jaren ook nog steeds nodig om dingen 2 keer te herhalen. Moet ik bij mijn kind eens doen. Twee keer een vies hapje groente aanbieden. Hoeft ze niet. Accepteert ze niet. Maar bij de Teletubbies slikt ze het als zoete koek.

Been there done that

Daar zit dus ook een deel van mijn irritatie; alles is zo ontzettend weinig geëvolueerd. Mijn oudste dochters zijn op het niveau dat ik gewoon gezellig Modern Family met ze kan kijken en guilty pleasure chickflicks zoals Mean Girls. En dan heb je dreumes…daar kan ik dus Peppa Pig mee kijken. Leuk, hoor maar vernieuwend is het niet. Het lukt me dan ook super slecht om enig enthousiasme te veinzen als George weer blèrt “Dinosaus”. En ja ik krijg neigingen om Ruby te schoppen als ze weer zo belerend naar Max toe is. Om nog maar te zwijgen over Mama Pig. Als Papa Pig haar zou aanmoedigen naar de sportschool te gaan omdat ze best wel een beetje dik is, zou iedereen daar over vallen. Maar omgekeerd is het okay.

Hoe dan ook. Voor mij is het ook echt niet alleen een kwestie van persoonlijke voorkeur. Bij dat soort filmpjes heb ik het gevoel weer helemaal terug geworpen te worden. En ik vind waar ik nu zit best wel prettig. Dus sorry dreumes… .

Ben jij een groot fan van de helden van je kind?

Liefs Josan

Volg je mij ook al via Google+Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?

Foto ChameleonsEye / Shutterstock.com

  • Reply
    Kim
    30 oktober 2016 at 20:17

    Ja, ik ben superfan vd helden van mijn kind: kikker, kleine ezel en dikkie dik. Fantastisch!! ? Maar ze is nog klein; k3 zit ik, bijvoorbeeld, ook niet op te wachten…

  • Reply
    Van gaans
    28 oktober 2016 at 10:12

    Hahah heerlijk geschreven en je hebt helemaal gelijk! 9 van 10 zijn ook vreselijk irritant. Helaas is er weinig aan te doen..
    Ik laat mijn kinderen niet vaak tv kijken, dus hoef ik me ook niet al te vaak te irriteren haha.

  • Reply
    Marian Zw.
    27 oktober 2016 at 09:51

    Helemaal mee eens, allemaal op dezelfde toon en toonhoogte, ik word er knettergek van!

  • Reply
    Judith Jasper
    27 oktober 2016 at 07:02

    Bij de oudste nam barbie heel snel de plek in van dora en de teletubbies. Maar de kleine word wakker en roept Peppa. Ik haat Peppa

  • Reply
    Nathalie
    27 oktober 2016 at 06:55

    Ik vind het allemaal best leuk 🙂

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

[instagram-feed feed=2]