We hadden 2016 zo mooi af kunnen sluiten. Helaas het liep anders. Volgens de nieuwsberichten zeggen Hatchimals fuck me en andere vieze woorden. Maar die van ons vertikt het. Mijn dochters zijn zwaar teleurgesteld… .
Een aantal weken geleden, testte ik een Hatchimal. De speelgoedrage van 2016 en zei “Het is veilig. Wees gerustgesteld je koopt dit niet om hem voor Kerst al weer op Marktplaats te zetten.” En daar heb ik gelijk in gekregen. Kerst is geweest en nu pas barst de commotie los. Ouders uitten massaal hun ongerustheid over Hatchimals die in slaapstand vieze woorden zeggen en hijgen.

Hatchimal zegt fuck me

Oeps, foutje, heb ik iets in mijn review over het hoofd gezien? Is een Hatchimal gewoon een kleine perverseling die als je niet kijkt en luistert, stiekem vieze dingen zegt? De nieuwslezer liet er geen gras over groeien. Zo serieus mogelijk zei hij ‘fuck me’ gevolgd door een geluidsfragmentje. Ik vond het eerder klinken als ‘Hug me’. Maar ja wie ben ik?

Nee, dan moet je toch echt bij mijn dochters zijn. Zodra de zin ‘seksuele opmerkingen’ viel, waren ze ineens doodstil. Met gespitste oren en twinkeloogjes, luisterden ze vol ernst naar het nieuwsitem. De vreugde was compleet toen het enkele uren later nog een keer op het nieuws voorbij kwam. Maar liefst twee keer dus dan is het waar!

Ik zag de radertjes in hun hoofd overuren maken. Er werden onderling veelbetekenende blikken uitgewisseld. Tanden werden bloot gelachen. Maar toen de grote grijns plaatsmaakte voor een denkrimpel, groeide bij mij de ongerustheid. Ik ken mijn dochters.

Mammie waarom zegt mijn Hatchimal geen fuck me?!!

Mijn voorgevoel bleek niet voor niets. De vrolijke sfeer sloeg abrupt om. “Mammie, heb jij ons niet iets te vertellen?” Klonk het streng vanaf de achterbank. Ik probeerde zo onnozel mogelijk te doen. De vraag te ontwijken en over de nieuwe kast te beginnen, maar daar trapten mijn dochters niet in. Vol ingehouden verwijt klonk het opeens “Waarom zegt mijn Hatchimal geen fuck me?!” Tja, wat zeg je dan als moeder die het beste voor haar kind wil? Het voelt een beetje als betrapt worden op het verwijderen van batterijen uit kinderspeelgoed terwijl je al die tijd hebt beweerd dat het ding kapot is. Een leugentje om eigen bestwil. Alleen trekken mijn koters dat bijzonder slecht.

Ik was uitgepraat. Het blijft jammer dat mijn kinderen op zo’n moment dan niet goed onderscheid kunnen maken tussen mij als moeder en mij als blogger. Dat ik als moeder de fout maak te denken dat zo’n ding helemaal veilig is en ze er 4 weken later achter komen dat zoiets veel meer potentie heeft dan heel hard “KEEEUUUUTEL” nabootsen, kijk dat vergeven we me wel. Maar als blogger ligt zoiets net een beetje anders. Ze gaan er toch vanuit dat ik zo’n ding van haver tot gort ken. En een Hatchimal die fuck me zegt en waar ik niks van weet? Dat is groots. Dat zie je niet zomaar even over het hoofd.

Hug me

Om uit te vinden waar het fout is gegaan, keek ik verschillende hijgende Hatcimals filmpjes. Filmpjes waarvan mensen vinden dat die geluidjes blijkbaar op hijgen lijken. Ikzelf associeerde het met andere bezigheden; rillen van de kou, gapen of bibberen..Ook verstond ik alleen maar ‘Hug me’ tenminste voor zover ik het gebrabbel van een kuikenachtig speelgoedwezentje in een ei kan associëren met mijn eigen taal. Eigenlijk wil ik mij als volwassene niet eens bezig houden met kinderspeelgoed dat iets zegt wat eventueel mogelijk heel misschien in de verste verte een klein beetje zou kunnen lijken op een vies woord in mijn eigen taal. Serieus…get a life. En mensen die zoiets filmen en zogenaamd verontwaardigd zijn, ga een hobby zoeken. Bloggen of zo.

Dat ik er ‘hug me’ in versta en verontruste ouders ‘fuck me’ zegt waarschijnlijk ook iets over waar die ouders dan aan zitten te denken.

Jezus-verschijning op een tosti

In mijn jeugd hadden we geen hijgende Hatchimals. Het enige wat zo nu en dan de voorpagina’s haalde was als er weer ergens een Jezus-verschijning was. Op een tosti, in een tomatenvlek of wat anders. Ik heb heel wat verschijningen gezien. Ondanks dat ik gelovig ben, zag ik er nooit wat in. Toch bleef ik het fenomeen intrigerend vinden. Zonder dat we ooit een pasfoto van Jezus hebben, zijn we het er blijkbaar massaal over eens dat als Hij als vlek verschijnt hij er op een bepaalde manier uit ziet. Punt uit. Misschien moeten we met de kennis van nu wel gewoon eerlijk zeggen dat de verschijningen ook wel iets weg hebben van Conchita Würst. Maar blijkbaar waren 20 jaar geleden de kenmerken van lang haar en een baard alleen maar voorbehouden aan één persoon.

Dirty mind

In elk geval is het met sommige dingen gewoon dus zo, dat iets is wat je er zelf in ziet. Onze Hatchimal zegt geen fuck me omdat dit in ons huis geen dagelijks taalgebruik is. Dit woord zal dan ook absoluut niet als eerste in mij opkomen en bij mijn dochters ook niet.

A dirty mind is a joy forever. Blijkbaar levert het veel fantasie op wanneer je het op het speelgoed van je kinderen projecteert. Maar in dat geval heb ik een tip: over sommige dingen moet je niet praten. Die moet je gewoon doen 😉

En zegt jouw Hatchimal al vieze woorden?

Volg je mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram, Facebook of YouTube?