Van al mijn kinderen heeft mijn jongste dochter de lichtste huidskleur. Vooral in de winter vind ik haar bleekjes. Miss C is white passing en dat is niet iets waar ik perse heel blij mee ben.
Miss C moet een paar weken oud zijn geweest, toen ik nietsvermoedend tijdens het winkelen werd aangesproken. De vrouw wilde weten of ze mijn kind was of dat ik haar babysitter was. Dat was niet de opmerking waar ik boos over was. Maar dat deze wildvreemde vrouw het gore rot lef pardon my french had om waar haar zussen bij waren te vertellen dat het ‘beter’ was dat mijn dochter zo wit was. Ik kookte van woede!
Inhoud van dit blog
Dominante genen
Elke aanstaande moeder is benieuwd naar hoe haar kind eruit ziet. Maar in mijn geval had het nog een extra reden. Met onze genencombinaties zijn er heel wat mogelijkheden. Maar over het algemeen is het zo dat mijn genen dominant zijn. Hoewel Miss G en Miss B wel een stuk lichter zijn, is het overduidelijk te zien dat ze mijn dochters zijn. Hun wilde krullenbol en donkerbruine ogen hebben ze onmiskenbaar van mij.
Ik had dan ook verwacht dat mijn derde dochter er hetzelfde uit zou zijn. Maar toen ik haar in mijn armen sloot, vond ik vooral dat ze bleek was. Wat uiterlijk betreft, herkende vrij weinig van mezelf in haar. Ze was een mini-kopie van haar vader. Maar ze kon nog bijkleuren. Net zoals haar zussen hadden gedaan. Ook haar zussen waren met redelijk glad haar begonnen. Zo rond hun eerste levensjaar was het overduidelijk dat ze kroeshaar hadden. Toch leek dit alles niet op te gaan voor mijn peuterdochter. Opeens kreeg ik te maken met een huid die makkelijk verbranden kan. Was het aanbrengen van luiercrème na het verschonen van een luier een must. En ontdekte ik hoe irritant het het is als vlechtjes uit glad haar zakken. In de afgelopen drie en een half jaar ging er een totaal nieuwe wereld voor mij open.
Passing white
Waar ik het meest aan wennen moest, was dat mijn dochter white passing is. White passing of passing white is een term die gebruikt wordt voor gemengde kinderen waarbij je niet meteen kan zien dat ze gemengd zijn. Kijk naar Meghan Markle. De hertoging van Sussex liet tijdens haar huwelijksceremonie met prins Harry onmiskenbaar haar roots zien.
Voor enkelen een verrassing. Maar als je meer over Meghan weet was het te verwachten. Ook celebrities zoals Halsey, Pete Wentz (Fall Out Boy), Trioan Bellisario (Pretty Little Liars) en Vin Diesel zijn white passing. Wat in sommige gevallen hun carrière vast ten goede kwam.
Identificeren met huidskleur
Mensen worden beoordeeld op hun uiterlijk. Dat ervaren we allemaal. Vooral de mensen die afwijken van de standaard of gevestigde schoonheidsidealen. Ik ben gewend dat mensen mij met mijn kinderen complimenteren. Ik heb de fase doorlopen van ongemak naar trots en vriendelijke berusting. Het is ook niet zo dat peuterdochter meer complimenten krijgt dan haar zussen. Ik zou kunnen zeggen dat kinderen kleurenblind zijn. Maar dat is niet zo. Mijn oudste dochter pas op haar 4de wist, welke huidskleur ze had. Mijn jongste dochter wist het al met 2 jaar feilloos te benoemen.
De invloed van white passing zit hem in andere dingen. Ik krijg opmerkingen over haar haren die ik die ik op dezelfde manier verzorg en soms vlecht zoals die van haar zussen. Mijn dochter heeft bewust alleen poppen met een bruine huidskleur. Wat als je haar los van mij ziet, toch nog wel eens reacties oproept. Toch kan ik dat redelijk van mij af laten glijden. Want anderen denken, raakt mij zelden.
De echte betekenis van white passing
Maar waar je echt de hel in mij mee ontsteekt, is wanneer mensen haar in een hokje stoppen waardoor ze alleen komt te staan van mij en haar zussen. Tegen haar zeggen dat ze niet op mij lijkt omdat ze zo wit is, is alsof je haar vertelt dat ik haar moeder niet kan zijn. Ze mag dan wel wit lijken, mijn dochter identificeert zich met bruin. En wil bij ons horen. Niet los van haar moeder en zussen zijn. Ze vind haar krulhaartjes, bruine ogen en huidskleur prachtig. Die van mij en haar zussen trouwens ook. Het is niet aan anderen om haar identiteit te bepalen. Of een peuter de kans te ontnemen daar zelf invulling aan te geven. Net zo min als men dat voor mijn andere dochters moet doen.
Het grappige is dat ze in kleurschakeringen denkt. Zo weet ze dat ik een andere tint heb dan zij. En haar zussen hebben dat ook. Haar vader trouwens ook. Die is rood aldus peuter… .
Interessant boek
In het boek ‘White Like her’ vertelt Gail Lukasik over haar moeder die haar hele leven voor wit doorgaan is. Pas toen haar moeder overleef, ontdekte ze dat de familie aan haar moeders kant helemaal niet wit is. Super interessant. Lees hier alvast meer.
Ook leuk om te lezen
- Stop er mee mijn dochter zwart te noemen
- Als je in het verkeerde lichaam bent geboren bof je maar
- De beste films over gemengde relatie
Heb jij een gemengde relatie en dit ook al eens ervaren?
Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?
1 Comment
Sherry
4 maart 2019 at 10:14Ik heb zelf geen relatie nooit gehad maar als ik naar mijn ouders en hun familie kijk heb ik ook te maken gehad met hetzelfde als jullie.
Ik kom uit Kashmir daar zijn mensen blank omdat hun voorouderen Grieks en andere mengelingen waren met Hindustaans/Pakistaanse mix. Maar Kashmiri kinderen lijken vaak gewoon echt blank. Als je dan op school aankomt afgezien van de naam denken ze dat je Nederlands bent of dat een van je ouders Nederlands is. Ik heb zelf rood haar en een bleke huid. De rest is ook bleek in huis maar ze lijken net iets meer exotischer niet iedereen sommige mensen. Maar toch merk je en mix achtig iet. Wat ik gemeen vindt van de meeste volken is dst ze je alleen mogen als je licht bent. Donkere mensen zijn niet gewild. Ik heb veel racistische mensen om me heen gehad. Wel heel erg. Of iemand die noemde een meisje uit mijn klas de hele tijd zwart. Hondsirritant alsof je huidskleur alleen belangrijk is. Toen heb ik geroepen no black no white. Die schrok dus even. Ik vind zwart wit onzin. Maak er donker en licht van.
Ook op feestjes merk je racisme. Daar mogen ze ook alleen lichte mensen. Jammer…