Ik geef gewoon zonder blikken of blozen toe: ik ben dus zo’n moeder die een rothekel heeft aan lootjes verkopen, sponsorloops en kinderpostzegels. Noem het harteloos, maar ik wil mijn kinderen gewoon niet langs de deuren te leuren hebben.
Waarschijnlijk heb je het wel gehoord. Vier jonge spelertjes van FC Bladella zijn geroyeerd. De kinderen hadden ‘maar’ 10 lootjes verkocht. En blijkbaar was het een ongeschreven regel dat ze er 25 moesten verkopen. Of de ouders even de 15 euro wilden bijlappen. Die hadden daar geen zin in. Niet omdat ze het niet kunnen betalen, maar het is een principe kwestie. Zoiets moet niet verplicht worden. Het is maar goed dat mijn kinderen daar niet zitten, want anders was dit mij ook allang overkomen.
Inhoud van dit blog
Waarom lootjes verkopen gewoon ^%&^=$*& is
Ergens is dit natuurlijk een verkapte vorm om de contributie omhoog te gooien. Je kan een vrijwillige actie natuurlijk niet misbruiken om mensen te verplichten de kas te spekken. Ook niet als iedereen daar aan mee doet en dit zo gezellig opgelegd sociaal is. Ik geef zonder schaamte toe dat ik er ook niks mee heb. Sterker nog ik vind dit soort acties verschrikkelijk. Voor mij voelt het altijd een beetje alsof ik het probleem (geldgebrek, what else) op mijn bordje gegooid krijg.
Mag ik in mijn vrije uurtjes met mijn kinderen de hele wijk rond gaan en aan de deuren bedelen
Mag ik in mijn vrije uurtjes mijn kinderen motiveren om de hele wijk langs te gaan en aan de deuren te bedelen. En in het ergste geval moet ik dan zelf ook nog mee. En regent het. De. Hele. Week. Ze willen niet of durven niet. En als ik eerlijk ben, geeft het mij ook geen prettig gevoel dat ze bij wildvreemden aanbellen. Maar toch, binnen de voor mij aanvaardbare grenzen doen ze hun best. Ze zijn nooit de kinderen die de hele kaart vol hebben. Of de jackpot scoren omdat ze alle lootjes verkocht krijgen. Want ze hebben ze geen ooms, tantes of andere familieleden op een steenworp afstand die alle lootjes op kunnen kopen.
Doe eens even een beetje sociaal!
Ik heb iets tegen dat soort verplicht sociale acties. Ook mijn kinderen zitten op een basisschool die elk jaar wel een goed doel heeft. Nee, niet een serious request doel, maar een eigen. Want waarom samen doen als je zelf het wiel opnieuw uitvinden kan. Daar sparen alle kinderen dan het hele jaar voor. Doen ze allerlei acties voor. En zo ergens in die laatste zes zinloze weken voor de zomervakantie wanneer het onderwijs toch al op een lager pitje staat, fietsen ze er nog een sponsorloop in.
Allemaal onwijs leuk om mijn kroost een iets bredere blik op de wereld te geven. Maar eerlijk gezegd loopt het wel een beetje de spuigaten uit met wat ze soms aan bedragen willen binnenharken. Vroeger was je blij met een paar guldens, tientjes of een honderdtal Euro’s. Maar dat blijkt niet meer genoeg. Zelfs in de 1000 is niet meer leuk. Het bedrag moet minimaal vier nullen hebben. Vorig jaar wilden ze meer dan een gemiddeld jaarsalaris bij elkaar sprokkelen. Of ik mijn dochters sponsoren wilde… .
Mag ik als ouder misschien zelf weten waar mijn kind maatschappelijk bij betrokken is?
Niet omdat je wil, maar omdat het ‘moet’
Ik doe het dus wel, maar meer omdat het soort van moet. Niet omdat ik het wil. Als ik eerlijk moet zijn, lap ik liever een paar tientjes zelf bij. Sterker nog ze mogen van mij mijn vrijwillige ouderbijdrage verhogen. Aangezien er schoolgenootjes in een Porsche naar school gebracht worden, denk ik dat dit voor veel ouders geen probleem is. Echt ik snap dat afkopen sociale betrokkenheid niet verhoogt. Maar mag ik als ouder misschien zelf weten waar mijn kind maatschappelijk bij betrokken is? Ook zonder dat ik een lootje wil kopen waarmee ik een weeshuis in de Derde Wereld sponsor, kan mijn kind sociaal betrokken zijn. Ons huishouden heeft jarenlang zelf een eigen sponsorkindje gehad.
Geef mensen zelf de ruimte om iets te betekenen op en manier die bij hun past
In de jaren ’90 van de vorige eeuw, haalde ik ooit samen met mijn broer en zus 500 gulden op voor slachtoffers van de oorlog in Bosnië- Herzegovina. School organiseerde een soort fancy fair, maar wij kinderen besloten om zelf klusjes te gaan doen bij mensen. Uiteindelijk haalden wij het meeste geld op van de hele school en mochten we dit zelf op het podium overhandigen. Trots dat ik was! Juist omdat er geen verplichting was, deden we een stapje extra. Ik geloof heilig in dat soort initiatieven. Geef mensen zelf de ruimte om iets te betekenen op een manier die bij hun past in plaats van dat zogenaamd verplichte sociale karakter.
Bovendien moeten scholen en sportclubs tegenwoordig gewoon eens wat breder gaan denken. Je hebt genoeg crowdfunding mogelijkheden om een eventueel geldgebrek, kastekort, stelende penningmeester of mismanagement op te lossen.
Wat vind jij? Heb jij ook een hekel aan lootjes verkopen en dit soort van verplichten sociale sponsoring?
Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?
- geld via Shutterstock
- voetbal via Shutterstock
7 Comments
mirremeid
18 februari 2017 at 10:42Blij dat dit eens gezegd wordt! Wij worden overladen met acties van scholen, sportscholen en verenigingen. Met drie kinderen op allemaal verschillende scholen en clubs loopt het de spuigaten uit. Maar het is not-done om hier iets van te zeggen. Overal word er verwacht een bijdrage te leveren dan wel in tijd en/of geld. In de tijd dat ik werkloos was, was het best lastig om nee te zeggen tegen acties die geld kosten, omdat er immers ook gewoon brood op tafel moet komen! Het ergste vond ik de Fancy Fair waar je de zelfgemaakte knutsels van je kinderen moest kopen voor een tientje per stuk voor een goed doel. Ik noem dat emotionele chantage. Koop je ze niet, dan denkt je kind dat je niet van hem/haar houd en is ontroostbaar. Koop je het wel, betekent het dan je niet genoeg geld hebt om alle rekeningen netjes op tijd te betalen. Hebben ze bij het bedenken van een actie voor de Voedselbank wel eens nagedacht dat er ook mensen zijn die het geld hiervoor zelf hard nodig hebben voor voedsel? Toen ik weer een baan had wist ik weer niet waar ik de tijd voor al die acties vandaan moest halen. Ik was opeens ingedeeld om collecte te lopen voor Jantje Beton, terwijl de gemeente het speeltuintje hier in de buurt net helemaal had gesloopt vanwege kosten besparingen. Dan moet je ’s avonds moe van het werk, terwijl alle huishoudelijke klusjes nog op je wachten de deuren langs, terwijl je weet dat er echt geen nieuwe speeltuin in de buurt gaat komen… Dit voelt zo dubbel. De mensen waar je aan de deur komt zijn ook moe van alle acties, want vaak krijg je nul op je rekest of hangt er zelf een bordje dat collectanten niet gewenst zijn. Mijn dochtertje die in het begin nog enthousiast was, is er zelf inmiddels ook helemaal klaar mee. Daarnaast inderdaad lootjes verkopen voor verschillende loterijen, sponsorlopen en kinderpostzegels. Je hebt hierin als ouder of kind geen keuze, men verwacht gewoon dat je mee doet. Ik vind het belangrijker dat mijn kind zijn huiswerk doet i.p.v. weer langs de deuren te moeten gaan met de volgende actie.
Josan
18 februari 2017 at 11:16Helemaal met je eens! Ja dat kopen van geknutselde werkjes was ik ook nog helemaal vergeten. Goed dat je dat voor de volledigheid nog even erbij haalt.
aileenjessicaout
16 februari 2017 at 21:47Wat een goed artikel! Zelf heb ik geen kinderen maar kan mij helemaal voorstellen wat een ellende dit kan zijn. Vaak genoeg collega’s horen klagen over dit soort praktijken. Ik snap dus niet dat die scholen zelf dit niet inzien…
Yvonne
16 februari 2017 at 17:04Ik snap je helemaal. Zou het ook niet willen dat geleur met lootjes. Ooms en tantes ( als die er zijn zouden misschien ook gebeld of gemaild kunnen worden.) Denk alleen wel dat je ouders dan de keuze moet geven zoals het voorbeeld van de voetbalclub. Of laat ze meer contributie betalen of laat ze het aanvullen met lootjesverkoop. En lukt dat niet dan alsnog de volle contributie betalen. Als je dit bij aanvang van het inschrijven bij de club duidelijk aangeeft moet er geen probleem zijn denk ik.
Sanne
16 februari 2017 at 16:53Ik ben het helemaal met je eens!
Liess
16 februari 2017 at 16:44Vreselijk. Vond ’t als kind al waardeloos en als moeder nog erger. Mijn dochter verkocht bijvoorbeeld postzegels aan mij m’n moeder en schoonmoeder en hooguit aan de buurvrouw en dat was t. Idd dikke piemel om in de regen de wijk door te gaan op t zelfde moment als de rest van de basisschool doet
Josan
16 februari 2017 at 21:50Dus dat he. Ik haat het…vind het zo verschrikkelijk. Dacht altijd dat ik de enige spelbreker was 🙂