Niet zo lang geleden, in een land hier niet zo ver vandaan. Sterker nog het heette ook Nederland, was het mogelijk dat een zwangere vrouw een kind op de wereld zette. Ze deed dat zonder pijnbestrijding, kreeg geen weken verlof en keerde na een week weer terug naar haar huishouden waarbij de zorg voor de nieuwe boreling werd overgenomen door één van de acht al aanwezig kinderen.

Maar tijden veranderen. Sinds enkele jaren hebben bevallende vrouwen recht op pijnbestrijding (niet dat je het makkelijk krijgt). Krijgen moeders gemiddeld 2 kinderen. Naast huishouden hebben we ook nog miljoenen andere bezigheden die onze aandacht opslokken. Oh en dat op de wereld zetten en daarna weer verder gaan alsof er niks gebeurd is? Tssss, dat is zo jaren ‘80. Een beetje zwangere vrouw geeft tegenwoordig een gender reveal party, babyshower en babyborrel. Voordat de nieuwe spruit er is, heb je als meelevende kennis/ vriendin/ familielid al zoveel feestjes gehad ter ere van haar leven, dat het bijna voelt alsof je zelf zwanger bent. En die baby al kent. Is er dan niks meer geheim? Ja hoor! Die naam want daar blijven we geheimzinnig over doen. Geen Amerikaanse toestanden waarbij we buikbaby al bij de naam noemen. We blijven Calvinisten he?

Hoeveel feestjes heb je nodig?

Hoe meer ik er over nadenk, hoe meer ik besef dat ik een uitstervend soort ben. Ik heb 3 kinderen op deze wereld gezet zonder gender reveal party’s en babyshowers. Okay, niet helemaal. Bij Miss B kreeg ik een babyshower. Maar wel anders dan de populaire invulling die ik tegenwoordig overal zie. Dus dat telt niet. Ook al kijk ik er met veel warme gevoelens op terug en had ik het nooit willen missen. Het is ook niet zo dat ik iets tegen al die feestelijkheden heb. Integendeel. Maar het is eerder dat ik me er over verbaas. Er wordt heel wat geld tegenaan gesmeten. De feestjes zijn niet compleet zonder een thema, hippe hapjes, mooie decoratie en de gaafste babyspulletjes.

Moederschap ongecensureerd

En dan blik ik gewoon terug op die honderden eerste keren die je in de periode na je bevalling hebt. Dat je met kraamverband tussen je benen geklemd zo charmant mogelijk naar de douche probeert te waggelen. Dat je ontdekt dat ook al heb je nog niet zo gek lang geleden er een hoofd uitgeperst, een grote boodschap doen toch wat lastiger is. Of je wakker wordt met melkvlekken die zeer zichtbaar zijn door je o zo charmante nachtjapon. Je jezelf afvraagt wanneer je ook al weer voor het laatst gedoucht hebt. Ja, eigenlijk zoals het moederschap dan is. Rauw, uitputtend en ongecensureerd.

Misschien is het dan wel goed dat je van tevoren zoveel gefeest hebt. Misschien zijn die momenten dan wel de brandstof op die momenten dat de wallen je onder de oksels zitten. En wie weet zal ik ooit op een dag mijn dochters vertellen over de tijd dat het op de wereld zetten van een kind gedaan werd zonder dit soort feestjes. Zullen zij mij uitlachen, want tegen die tijd is er iets anders hip. En beseffen we samen dat ik oud ben 😉

Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?