Ga jij stoppen met bloggen? Het is een vraag die me wel eens gevraagd wordt. De afgelopen tijd koos de ene na de andere blogger er voor om rustiger aan te doen. Tijd om wat duidelijkheid te verschaffen. Ook met oog op het nieuwe jaar.
In de afgelopen 3 maanden deden veel bekende bloggers een stapje terug. Ze stopten er mee, halveerden de frequentie van postings of lasten een pauze in. Achter de schermen heb ik het mijzelf ook wel eens afgevraagd. Blog ik nog steeds als ik 40 ben? Is dit iets wat ik altijd wil doen? En natuurlijk was het een gesprek in een van de vele app-groepjes.
Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen. Ik weet het allemaal nog niet. Op dit moment en daarmee bedoel ik nu, vandaag, deze week en misschien ook wel deze maand, voelt het allemaal nog okay. Ik bekijk het echt van dag tot dag. De momenten dat ik energie uit bloggen haal, zijn meer aanwezig dan de momenten dat het mij uitput. Maar zoals dat in de wereld van bloggen gaat, het is vaak ook een momentopname.
Inhoud van dit blog
Stoppen met bloggen
Wie langer mijn blog volgt, weet dat het er eentje is waar ik het over van alles kan hebben wat ik interessant vind. Mijn eigen ik, draag ik hoog in het vaandel. Dit is mijn blog dus ik schrijf waar ik over wil. Wat ik boeiend vind en waar ik de spotlight op wil zetten. Zo is het begonnen en zo zal het ook altijd gaan. Die recalcitrante houding zal sommige mensen afschrikken. Prima, ik ben nooit mainstream geweest. Altijd eerlijk, prikkelend en soms over het randje. Mijn hart gaat sneller kloppen van onrecht. Mamablog of niet, geheid dat ik daar vurige betogen over schrijf waarom het niet deugt.
Ik kan er goed tegen als niet iedereen mij leuk vind. Wel vind ik het bloedirritant als random bezoekers op basis van een handje blogs hele psycho-analyses van de koude grond op mij los gaan laten. Zelfs mijn man snapt mij niet eens volledig en die leeft al een aantal jaar in hetzelfde huis. Om je uit de droom te helpen; offline ben ik een ontzettend, onopvallend, behulpzaam klein meisje. Haast verlegen, bijzonder grappig en mijn stem herken je uit duizenden.
Bloggen en mijn eigen grenzen bewaken
Het klinkt zo aanlokkelijk; ik wil gratis spullen dus ik begin een blog. Misschien is het een motivatie om er een te starten, maar het is niet de reden dat je het volhoudt. Na al die jaren kan ik oprecht zeggen dat de enige reden dat ik blog is; omdat ik het leuk vind. Niet meer en niet minder. Het is de reden dat ik het doe. Het is de reden dat het me plezier geeft. Het is de reden waarom ik winweken organiseer.
Maar ik kan ook heel goed afstand nemen van mijn blog. Het succes is gebaseerd op de laatste 2 jaar. Maar ik besta al 6 jaar. Ik heb ruim 3 jaar niet geblogd. Ik was een hele lange tijd een alleenstaande moeder met 2 kinderen en een fulltime baan. Toen had ik wel iets anders aan mijn hoofd. Ik wilde wel, maar de tijd ontbrak me. In die periode leerde ik dat ik veel van anderen mag houden, maar nog net iets meer van mijzelf.
No-nonsense
Soms denk ik ook wel eens dat deze no-nonsense mentaliteit voorkomt dat bloggen me teveel opslokt. Als ik een keer geen zin heb of mijn privéleven slokt mij op, dan laat ik dat ook gewoon lekker voor gaan. Ik heb maar één leven. Bloggen is daar een onderdeel van. Niet mijn hele leven. Je ziet het momenteel ook aan de frequentie van posten rondom de winacties. Ik doe gewoon mijn ding en laat me daar niet in opjagen.
Recent zag ik een blogpost van iemand die sprak dat je blog een afspiegeling is van jouw (gezondheid). Het is goed om voor het schrijven ervan je even af te vragen “Hoe gaat het nu ECHT met mij?” Jezelf even stil te zetten en je bewust te worden. Als het antwoord op deze vraag ‘slecht’ is, zal je ook echt geen post van mij zien. Zonder uitleg van reden of een sorry. Sorrynotsorry. Dan kijk ik lekker een ouderwetse film op Netflix, neem een warm bad of lees een boek ter ontspanning.
Ga jij ooit persoonlijk bloggen?
Nog een manier om mijn grenzen te bewaken is door niet al te persoonlijk te zijn. Zo nu en dan deel ik iets over mijn eigen leven. Je leest zo nu en dan wat ik denk. Op vakantie heb ik gevlogd. Maar hele persoonlijke verhalen zijn niet de standaard. Ja waarom eigenlijk niet? Van origine ben ik mijn blog gestart om leuke dingen met mijn lezers te delen. Kind-gerelateerde zaken waar ik per toeval op stuitte zoals leuke webshops, kleding, en speelgoed. Toen ging ik een beetje iets creatiefs doen. Af en toe een receptje. Die kids van mij moeten ook eten, dus waarom niet iets delen wat we lekker vinden? En tegenwoordig schrijf ik veel reviews. Dat past ook bij mij want ik heb overal een mening over.
Mijn kinderen
Zo nu en dan zijn mijn kinderen in beeld. Ze vinden het leuk om kleding te showen. Helpen graag bij reviews. Maar ik laat dat helemaal aan hen over. Ze ervaren bloggen als iets gezamenlijks, maar over het algemeen doe ik 95%. En dat is prima. Zij mogen buiten beeld gewoon opgroeien en daar waar ze zin hebben, is er altijd ruimte om in beeld te zijn. Maar ik acht de kans dat mijn blog een vaste persoonlijke rubriek krijgt waarin ik je wekelijks een kijkje in mijn privéleven geef, klein. Ik wil in het moment leven. Zonder druk om privémomenten op camera vast te leggen anders kan ik mijn wekelijks rubriek niet vullen. Vandaar dat het lekker aan de oppervlakte blijft. Offline heb ik een heel rijk en gezegend leven met mijn kinderen. Dat hoef ik online niet te bewijzen als mijn dochters het maar zo ervaren… .
Kortom; voorlopig gaan we door. Het kan wel zo zijn dat ik in 2017 er bijvoorbeeld voor kies om in de weekenden niks te plaatsen. Maar dat weet ik nog niet. Binnenkort formuleer ik mijn blogdoelen voor 2017 en weet je wat beter welke kant ik op ga.
Hoe zorg jij voor een beetje grip op je leven?
Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?
Blogger via Shutterstock
10 Comments
Yvonne
13 december 2016 at 05:02Blijf wie je bent en doe het op jouw manier. Ik lees regelmatig op je blog maar post niet altijd een comment. Gewoon doen wat goed voelt voor jou.
Henrieke
11 december 2016 at 15:07Ik vind het niet nodig dat je persoonlijk(er) gaat bloggen, volgens mij is het precies goed zo. Je schrijft op een manier waardoor ik het idee heb dat ik je een heel klein beetje ken. Dat is wat mij betreft precies genoeg. 🙂
Astrid
11 december 2016 at 07:44Ik blog altijd al wanneer ik wilde (geen zin, geen blog, geen tijd geen blog) Daarom was het de afgelopen drie weken super stil op Coolest Kid On The Blog, maar ja. Een zieke baby heeft voor mij toch echt prioriteit.
Ik ben dan niet iemand die met drie uur slaap dan toch ’s avonds nog achter de laptop kruipt omdat ik perse iets online moet zetten. Nee, ik duik mijn bed in omdat ik weet dat er weer een verrotte nacht aan zit te komen.
Persoonlijk bloggen niks voor mij, al heb ik een heeeeel leuk leven! Maar houd dat voor mezelf, de kids alleen onherkenbaar op beeld en zo vind ik het prima.
Ik zoek geen online vriendschappen want ik heb er genoeg in het echt.
Dus denk dat ik deze lijn maar gewoon doorzet. Delen wat ik leuk vind voor de lezers, en op mijn tijd en mijn voorwaarden
Patricia
10 december 2016 at 22:55Doen waar ik me goed bij voel, zonder mijn dierbaren uit het oog te verliezen. Daarom lag mijn blog juist even stil. Maar ik kan het niet laten; het kriebelt te veel. Zolang dat plezier er is, zet ik door. Volgend mij geldt dat ook voor jou. Jij blijft jezelf trouw en dat maakt jouw blog juist zo’n fijne plek.
Sherry Hus
10 december 2016 at 22:46Bloggen is een keuze. Stoppen met bloggen is ook een keuze dat je maakt. Met bloggen moet je plezier hebben anders houd je het niet vol.
Leuk geschreven.
Lisette
10 december 2016 at 22:29Fijn om te lezen! Inderdaad, als er dingen scheef lopen in je persoonlijke leven heb je wel even iets anders aan je hoofd dan bloggen. Mooie vind ik dat je door inplannen of af en toe een dagje overslaan toch gewoon kunt doorgaan. Maar inderdaad, ik deel ook lang niet alles. En dat hou ik graag zo, voor mij en mijn gezin!
Maar vooral op deze manier doorgaan, ik geniet van je blogs!
Josan
10 december 2016 at 22:37Dank je wel Lisette, ik van jouw lieve Syl foto’s
Nathalie
10 december 2016 at 22:23Leuk dat je voorlopig door gaat met bloggen!
Ga gewoon door zoals jij dat fijn en prettig voelt, je hoeft je aan niemand te verantwoorden…
Net als jij heb ik jaren klein (nog kleiner als nu) geblogd en dat was leuk, maar nu er iets meer lezers zijn is het nog net iets leuker. Tja er zijn altijd mensen die een mening vormen in mijn nadeel, jammer dan dan komen ze maar niet lezen 😉
Ik reageer niet vaak, maar lees met veel plezier op je blog!
Anja
10 december 2016 at 21:19Gewoon doen waar jij je het lekkerst bij voelt. Veel of weinig bloggen, gewoon lekker jezelf zijn en vooral op de eerste plaats voor je gezin kiezen.
Linda
10 december 2016 at 20:38Ik kijk (ook) niet te ver vooruit. Nu met een kleintje erbij valt er al helemaal niets vast te leggen. Iedere dag is anders.
Lijkt me hartstikke druk wat je allemaal doet. Maar family first vind ik een mooie gedachte! Familie is het allerbelangrijkste, de rest is bijzaak. Soms probeer ik even met een helicopter view mijn leventje te overzien om erachter te komen wat mij gelukkig maakt en wat ik graag anders zou kunnen en willen doen. Keuzes maken.. En af en toe een blog minder kan helemaal geen kwaad! De personen die het echt leuk vinden om dingen van je te lezen die blijven toch wel komen 🙂